kıza yapmadığımı bırakmamışım şimdi düşünüyorum da.bunların hepsini benden soğusun vicdan azabım gitsin diye yaptım.bir ara işe yarar gibi oldu,ama kız sınıftan çıkmadı o gün hüngür hüngür ağlamış bütün gün.sonraki 4 gün de gelmedi okula.vicdan azabım tavan yaptı.bu süre içinde tabi telefonla arıyorum yok,msne bakıyorum yok (eski msne girdim onun için her şeyi göze alarak).bu sürecin 3. günü otobüsü kaçırmak üzereyim,nasıl koşuyorum otobüsün peşinden...aniden aklıma girdi.onunla ilk tanışmam...montumu fırlatıp atmam...onun tutup bana geri getirmesi...sonraki gün topu auta atışım falan da geldi aklıma,ağlayacak gibi oluyordum...
birini üzmemeye çalışırken diğerini hayattan küstürmüştüm.bunun sınıftan en yakın arkadaşıyla konuştum uzun bir pazarlık sonrası ev adresini aldım.evine gittim.kapıyı annesi açtı.üstümde gömlek belden çıkmış önden 2 düğmesi açık okul üniformasıyla görünce bi afalladı.tabi özenle temizlediği evine kızının pasaklı (!) manitasını (!!) almak istememesi normaldi."ben berfu'nun bir arkadaşıyım" diye tanıttım kendimi.tanıtmaz olaydım.berfu içerden "sağol lan en azından arkadaşınmışım" diye bağırdı.ayakkabıları çıkardım "müsadenizle içeri girmek zorundayım gerçekten önemli bi mesele var" dedim.annesine anlatmış olmalıydı durumu ya da berfu az önce öyle bağırınca çaktı durumu,verdi izin gittim berfu'nun odasına.tam ergen kız odası.pembe post-itler falan var duvarlarda,çok detaylı tasvir yapmayacam çünkü zaten hatırlamıyorum,oraya birkaç kez girdim sadece.orada 18+ hiçbişey de yaşamadım diye abazansavarı da çakayım bu arada.