Deyin kuzum sizi tutan mı var abla diyeceğim dedin de deme mi dedik
Deyin kuzum sizi tutan mı var abla diyeceğim dedin de deme mi dedik
İyi ben Gene A..A kuşağısın sen birzda evde sen kalpten git bakalım ihtiyar![]()
Ben Y kuşağıyım abiciim onlar küçük olduğundan bilmiyorlarİyi ben Gene A..
sana harf bulamıdalar... 🤪😝🤪😝🤪
Y kuşakçısıyız bizBen Y kuşağıyım abiciim onlar küçük olduğundan bilmiyorlar![]()
Gızzz kim küçük..Ben Y kuşağıyım abiciim onlar küçük olduğundan bilmiyorlar![]()
Fasulye dönemi derkenGızzz kim küçük..
@RüzgarGülü Yontma Taş
@Yakamoz-Asi Cilalı Taş
@Royal_Highness Abaküs Devri
@Mr.At Fasulye Dönemi
@Angelica ise henüz kainat yok diyorlar 😝😝😝
Bak @Emre Ozansoy İphone döneminden şimdi 🤪🤪🤪Gızzz kim küçük..
@RüzgarGülü Yontma Taş
@Yakamoz-Asi Cilalı Taş
@Royal_Highness Abaküs Devri
@Mr.At Fasulye Dönemi
@Angelica ise henüz kainat yok diyorlar 😝😝😝
Yok canım, fasulye ve çubuklar vardı renkli renkli,o dönem.Fasulye dönemi derkenpamuktan fasülye yapıyorduk o dönemler mi
![]()
Resmen DertMan 😝😝😝Ah ah ilk orta okul platonik aṣklar da koyar adama.. aṣk her zaman ters bize. Neyse aṣk demeyin bana gece gece..
Ay ilkokul dönemime döndüm her tahtada benim adım dönerdi fişlerdeBak @Emre Ozansoy İphone döneminden şimdi 🤪🤪🤪
@xemrexxx de Kanuniye yetişmiş 🫢🫢🫢
@HollyDemon ☾☆ içinde Yazıyı bulmuşlar diyor 😄😄
------
Yok canım, fasulye ve çubuklar vardı renkli renkli,o dönem.
Yak yak 🚬🚬Ah ah ilk orta okul platonik aṣklar da koyar adama.. aṣk her zaman ters bize. Neyse aṣk demeyin bana gece gece..
Yak yak 🚬🚬
Aslan sütü mü içelim illaki al onu da çıkardım beylerbeyi. Hadi sana gelsin. Ara verecem dediğim günün akşamı yazdiklarina bak etkiledin beni. Verdiğin ara 1 gün bile sürmedi.Aṣktan yana yeterince yandım yanıyorum. Derdimle bıraksın beni dünya, bu saatten sonra ne aṣka inanırım, ne güvenirim. Böyle tahtalı köye giderim..
------
Yakalım reis.. tek arkadaṣımız zaten 🚬
Bu haftasonu rahat 2 paket gitti..
Aslan sütü mü içelim illaki al onu da çıkardım beylerbeyi. Hadi sana gelsin. Ara verecem dediğim günün akşamı yazdiklarina bak etkiledin beni. Verdiğin ara 1 gün bile sürmedi.
Yürekten Düşer Bir Damla YaşAṣktan yana yeterince yandım yanıyorum. Derdimle bıraksın beni dünya, bu saatten sonra ne aṣka inanırım, ne güvenirim. Böyle tahtalı köye giderim..
Bunu bana 10k para ver bu saatte hayatta okumamYürekten Düşer Bir Damla Yaş
Bir damla gözyaşında boğulurdu deniz gözlerindeki tüm balıklar
Akşamüstü güneşin son çırpınışlarını sığdırırken iki bulut arasına
Gözlerinin içine vururdu güneş, dans ederken parmak uçlarımda kanın her zerresi
Gözlerinin baktığı her yer bayram yeri, papatyaların mayısı olurdu
Bana bakmadığını aynaların kırılmasından anladım.
Bu çatlak duvarlar, kireçten görünmüyordu
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi
Ruhunu teslim edene güzelleşiyor çiçeklerin samimiyeti
Acının umutları yitirip karanlıklara savrulmuş bir yanı vardı
Kapana kısılıyorum, her omzun kaldıramadığı bir dört kollusu olurmuş
Mezara koyamadığı bir sevgisi, çiçeklerin dikilemediği her bahçe kış edermiş mevsimi
Gözlerimi her kapadığımda ay gibi doğardın katranlaşmış kimsesizliğimin karanlığına
Yürekten gelir, suskunluğun çığlığı
Çığırtkan bir ses sevginin sedasını doğuruverir cami avlularına
Koşar adım bir ses koparır tüm meyveleri ağacın dallarından
Kovulur uçmağtan, kalbinin süveydasının adıdır tamu
Yaşamaya mahkûm edilirken
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi...
Kirli bir noktanın son evresiyim hâlbuki
Ölüm vururken sahillerime...
Yalnızlığın tanrısıdır gülüşünün gözlerimin içine vurmadığı zamanlar
Bir düş görüyorum, her bir zerremin tüyleri dikelmişken
Hakim olamıyorum ellerime, bileklerimde derin kırmızı göletler oluşuyor
Demirin kokusuna öyle içten çekiyorum ki, paslanmayan hiçbir yanım kalmıyor.
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi…
Ölümün kıyametimi nakış nakış işlediğini hayal ederken buluyorum kendimi
Senin yüreğimden elveda demeden çekip gittiğinden beri
Sükût bir çığlık gibi doğuyor.
Ayın esrarını çözemiyorum, meleklerin kanat çırpınışları hiç bu kadar acı iniltilerine sahne olmamıştı.
Mahfuz bir gürültü çökerken gecelerime,
Gözlerim bir arayışta kaybolurdu.
Yürekten gelir, yaratılıştaki kimsesizlik
İlk o zaman hisseder de ağlar yeni doğan bebek
Duyamıyorum sesini, kulaklarımda sadece sela sesleri
Onlarda çağırırdı beni mezar taşının omzuna.
Ağlıyorum, acının yükü gözlerimi selleştiriyor.
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi…
Yokluğunda.
Yürekten düşer, bir damla yaş toprağına
Kurumuş topraktan çıkıverir tüm yediverenler…
Yürekten Düşer Bir Damla Yaş
Bir damla gözyaşında boğulurdu deniz gözlerindeki tüm balıklar
Akşamüstü güneşin son çırpınışlarını sığdırırken iki bulut arasına
Gözlerinin içine vururdu güneş, dans ederken parmak uçlarımda kanın her zerresi
Gözlerinin baktığı her yer bayram yeri, papatyaların mayısı olurdu
Bana bakmadığını aynaların kırılmasından anladım.
Bu çatlak duvarlar, kireçten görünmüyordu
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi
Ruhunu teslim edene güzelleşiyor çiçeklerin samimiyeti
Acının umutları yitirip karanlıklara savrulmuş bir yanı vardı
Kapana kısılıyorum, her omzun kaldıramadığı bir dört kollusu olurmuş
Mezara koyamadığı bir sevgisi, çiçeklerin dikilemediği her bahçe kış edermiş mevsimi
Gözlerimi her kapadığımda ay gibi doğardın katranlaşmış kimsesizliğimin karanlığına
Yürekten gelir, suskunluğun çığlığı
Çığırtkan bir ses sevginin sedasını doğuruverir cami avlularına
Koşar adım bir ses koparır tüm meyveleri ağacın dallarından
Kovulur uçmağtan, kalbinin süveydasının adıdır tamu
Yaşamaya mahkûm edilirken
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi...
Kirli bir noktanın son evresiyim hâlbuki
Ölüm vururken sahillerime...
Yalnızlığın tanrısıdır gülüşünün gözlerimin içine vurmadığı zamanlar
Bir düş görüyorum, her bir zerremin tüyleri dikelmişken
Hakim olamıyorum ellerime, bileklerimde derin kırmızı göletler oluşuyor
Demirin kokusuna öyle içten çekiyorum ki, paslanmayan hiçbir yanım kalmıyor.
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi…
Ölümün kıyametimi nakış nakış işlediğini hayal ederken buluyorum kendimi
Senin yüreğimden elveda demeden çekip gittiğinden beri
Sükût bir çığlık gibi doğuyor.
Ayın esrarını çözemiyorum, meleklerin kanat çırpınışları hiç bu kadar acı iniltilerine sahne olmamıştı.
Mahfuz bir gürültü çökerken gecelerime,
Gözlerim bir arayışta kaybolurdu.
Yürekten gelir, yaratılıştaki kimsesizlik
İlk o zaman hisseder de ağlar yeni doğan bebek
Duyamıyorum sesini, kulaklarımda sadece sela sesleri
Onlarda çağırırdı beni mezar taşının omzuna.
Ağlıyorum, acının yükü gözlerimi selleştiriyor.
Çürümüş gibi hissediyorum kendimi…
Yokluğunda.
Yürekten düşer, bir damla yaş toprağına
Kurumuş topraktan çıkıverir tüm yediverenler…
Bilmem açılan vardı sevgili bile olan vardıAṣk ṣair eder adamı.. helal..
------
Bu arada ilkokul diye açmıṣsın Gül, ilkokul aṣkları çoğu zaman platonik olmuyor mu?