Bu adamı yaşadıkları değil, o düşünceleri dellendiriyor aga. Adam belki unutacak, belki yuva kurup mutlu mesut yaşayacak, ama yok illa felsefe, illa hatıralardan cool adam çıkarma durumları. Adamın hayatı zaten net, hikayede de belirtmişsin, giriş kısmını yapıp, zekamıza küfür etmek niye. Belli ki her bölümde de göreceğiz. Yazmışsın o kadar girişi, vermişsin elimize kalaşnikof'u, diyorsun gel buna şaşır. Nesine şaşırayım lan? Adam 2 çocuğu mezarda yatıyor, karısı da yatıyor. Üstüne deli damgası da yedirtmişsin, o eve bu değil, ben mi gireceğim?
Bunların yanında özenerek çalışıldığı belli olan anlatım tarzı, afilli cümleler, gerilim anları kaliteyi arttıran esas hususlardı.
Neyse kısacası 'Bu gece de girdim birinin evine, ben mutsuzum, mutluluk bunların neyine' temalı 2 bölümün de kalitesine lafımız yok, geleceğinden de umutluyuz.
Puanım 8.0/10