Sanırım son yıllardaki en azap verici kabusu gördüm belki de başım ve bünyem ağrıyordu biraz onun da etkisiyle.
Rüyamda her şey normalken gündüz vakti birden her yer kararıyor yani ansızın gece oluyor ve elektrikler de gidiyor. Okullara ve hastanelere bombalar döşendiği bilgisi haberlere düşüyor ve insanlar panik bir şekilde koşarak evlerine gitmeye çalışırken İŞİD ansızın beklenmedik anda ülkeyi işgal ediyor, gökten bombalar yağıyor ve milyonlarca insan ölüyor. Geriye kalan bir avuç kişiyi de köleleştiriyor ve hapsediyor. Böyle sığınak gibi bir ortamda saklanıyoruz. Rüyanın tamamı hep karanlıkta geçiyor, hep gece.
Sonra nasıl oluyorsa üzerinden seneler geçiyor böyle “5 sene sonra” yazısı çıkıyor sanki film izler gibi işte. Halen karanlıktayız, gece vaki ve böyle terk edilmiş bir binada çeteleşmiş şekilde kendimizi korumaya çalışıyoruz IŞİD’den. İŞİD halen sokaklarda arabalarla geziyor. Ancak nedense bizim binaya saldırmıyorlar, ama dışarı çıksak anında öldürecekler öyle bir gerilim ortamı. Birileri vuruluyor, birileri ölüyor, tam bir kabus.?
Sonra böyle kedi gibi değişik bir yaratıkların salgın misali insanları avladığı bir ortama evrime ortam. Onlardan kaçmaya, yakalanmayaya çalışıyoruz. Karanlık bir koridora bir şeyi almak için çıktığımızda bir anda yüzlercesi üzerimize doğru geliyor. Annemi korumaya çalışıyorum vb.
İşte o an işgal öncesi o normal hayatı ne kadar özlediğimi fark ediyorum ve “yeter artık bitsin bu kabus” diyorum. Bunu dediğimi çok net hatırlıyorum çünkü o andan sonrası yok, rüya ya bitiyor Ya da devamını hatırlamıyorum. Ama o cümleyi kurduğumda rüyada olduğumun farkında değilim tabii, kabus dolu günlerin bitmesini diliyordum.
Özetle şu yaşadığımız ve kötü zor bir dönem olarak gördüğümüz dönemin bile aslında cennet gibi olduğunu fark ederek anın tadını çıkarmak gerektiği dersini alarak şükrederek uyandım… Atmosferi patlatarak dünya karanlığa gömülebilir, ülkeler işgal edilebilir ve salgın sonucu değişik yaratıklar insanlara saldırabilir. Bunların hepsi de teknik olarak mümkün şeyler ve tüm bunları aynı anda yaşamış birisi olarak gerçekten şu an içinde bulunduğumuz hayatın tadını çok geç olmadan çıkarmak ve pişman kalmamak en iyisi…