1x8
Başladığı gibi oldukça kaliteli, ayakları yere basan bir şekilde sona erdi dizi.
Özetle teknik açıdan kusursuzluğu, müthiş görüntü yönetmeni, başarılı kurgusu (Ali Aga aynı zamanda Şahsiyet'in kurgusunu da yapmıştı, belirtmek isterim...), dizinin doğasına uygun müzikleri ve tabii ki başarılı hikayesi/senaryosu ile kesinlikle izlenmeyi hak eden bir iş olmuş. Aynı zamanda ülkemiz topraklarında dijital için yapılmış muhtemelen en iyi dizi. Tabii burada beni şahsen asıl sevindiren nokta birbiri ile kıyaslayabileceğimiz, bölüm süreleri kısa, başı ve sonu olan yerli dizilerimizin olması. Elbette bu dizilerin bir kısmı kaliteli olurken, bir kısmı ortalama, bir kısmı ise vasat olacak.
Berkun Oya'ya teşekkürlerimi iletiyorum, umarım bizlere bu tarz eserler sunmaya devam eder...
Puan: 9/10
Başladığı gibi oldukça kaliteli, ayakları yere basan bir şekilde sona erdi dizi.
Sırayla gideyim ben de. Ruhiye'nin gizemi bundan daha güzel sonlandırılamazdı herhalde, Yasin'le karşılıklı sahneleri inanılmazdı. Bekaret üzerinden oluşturulmuş karşılıklı diyaloglar çok güzel, çok olması gerektiği gibiydi. Ayrıca İsmail'in dilinin açılması da sevindirdi... Hem Funda Eryiğit, hem de Fatih Artman muhteşem oynamışlar, ikisini de tebrik etmek gerek. İki karakterinde ilk bölümde oldukları nokta ile sezon finalinde geldikleri nokta arasındaki fark, karakter gelişimlerinin de ne kadar başarılı olduğunu gözler önüne seriyor bence. İnsan gerçekten yüklerinden kurtulmalı, bazı şeyleri içine atmamalı...
Psikiyatristimiz Peri'yle devam edeyim. O doktorluğu ile Meryem'i iyileştirdi ama asıl Meryem onu iyileştirdi bence. Karakterle tanıştığımızda çok dar görüşlü bir karakterken, son geldiğimiz noktada kendisine bir arkadaş edindi, daha cesur davrandı ve en önemlisi Meryem'e ön yargıyla bakmamaya başladı. Defne Kayalar da yine muazzam oynamış, hem psikiyatristi hem de hastayı oynadı dizi boyunca aslında ki bu zor bir şey ama üstünden rahatlıkla kalktığını söyleyebiliriz. Buradan da insanın korkularından ve ön yargılarından kaçmak yerine, onlarla yüzleşmesi gerektiği sonucu çıkarılabilir herhalde...
Hoca ve Hayrunnisa kısmı beni en çok etkileyen kısımlardan birisiydi kesinlikle. Üstelik sanırım en az repliğin kullanıldığı sahneleri de bu kısımda izledik. Kabul edelim ki hepimiz, en azından büyük çoğunluğumuz hocaya ön yargıyla yaklaşmışızdır ama hoca her bölüm olaylara hep olumlu tarafından bakmasıyla gönüllerimizi fethetti. Özellikle kızının başı açık bir şekilde dışarı çıktığı sahne hem çok etkileyici, hem de benzerine pek tanıklık edemeyeceğimiz türden bir sahneydi. Buradan da insanları dinlerine, dış görünüşlerine göre yargılamanın ne kadar yanlış yargılara varmamıza yol açabileceğinin güzel bir örneğini gördük. Gerçek hayatta da, şahsen benim çok yakınımda da aileleri çok muhafazakar/müslüman olup, çocukları onlar gibi olmayan insanlar/arkadaşlarım var. Settar Tanrıöğren zaten çok iyi bir oyuncu da çoğu sahnede sadece bakışları ve mimikleriyle oynayan Bige Önal'a ayrı bir parantez açmak gerek. Ayrıca onlar ne kadar güzel gözler...
Son olarak Meryem'e gelmemiz gerek herhalde. Dizinin başından sonuna muhtemelen en çok gördüğümüz, aynı zamanda da en ilgi çekici hikaye kendisine aitti. Zaten karakterler arası bağlantıların oluşmasında da çıkış noktası diyebiliriz. İlk bölüm bayıldığını görmüştük ve bir sene öncesine geçiş yapmıştık, tekrar bayıldığı sahneye gidişin izlediğim zaman acaba neden bayılacak, yine neye dertlendi diye düşünürken çok güzel bir twist izledik. Çokomel paketi içerisinden çıkan yüzük yüzünden, aşk yüzünden, yani mutluluk yüzünden bayıldı bu kez. Daha iyi bir son olamazdı herhalde kendisi için. Filozof reisle mutluluklar diliyorum... Meryem, hikayede konumlandırıldığı yer gereği izlediğimiz bütün karakterlerin bağlayıcı noktasıydı, bence aynı zamanda yukarıda yazdığım ve çıkardığım tüm sonuçların da yine birleştiği nokta... Öykü Karayel de muhteşem oynamış, bana göre herkesten ayırmak ve tüm bu muazzam kastın bir adım önüne koymak gerekiyor kendisini. Türk dizilerinde izlediğim en etkileyici ama aynı zamanda da en abartıdan uzak performanslardan birisiydi kesinlikle.
Dizinin bana göre en az ilgi çekici olan tarafı ise Gülbin, kardeşi ve Sinan tarafıydı. Benim için ilgi çekiliği azdı ama bu kısım zaten geçtiğimiz bölüm bir çözülme yaşamıştı. Bu bölümde de kendileriyle yüzleşmelerini gördük diyebiliriz. Özellikle Gülbin ve ailesi üzerinden Kürt meselesine de değinilmesi çok ince ama aynı zamanda da güzel bir detaydı. Bence orada verilmek istenen mesaj da üzerinden yıllar geçmiş olmasına rağmen bu sorunun hala devam ediyor oluşuydu zira Gülbin tamamen seküler kesimi temsil ederken, kardeşi tam tersi muhafazakar kesimi temsil ediyordu ve durmadan kavga ediyorlardı. Sinan ise annesinin kendini hiç sevmeyip, tamamen babası odaklı yaşaması yüzünden, yani ailesi yüzünden muhtemelen hayatının hiçbir evresinde kadınlara tam anlamıyla güvenemeyecek, onun travması da bu... Bu kısımda izlediğimiz oyunculuk performansları da yine başarılıydı.
En yüzeysel yazılmış karakter olan Melisa da dizilere devam. Zaten bence daha yüzeysel yazılmasının sebebi de direkt televizyon dizilerine gönderme. Yani onun yüzeysel yazılması da bilinçli diyebiliriz, zaten daha çok dizi içerisinde dizi izlediğimiz sekanslarda gördük kendisini.
Meryem'in filozof reise çorap hediye ettiği sahnede kahkaha attım, güzel hareketti. Normal bir insan bu harekete bozulur ama saf filozof reisimiz sevindi. Dizi, konusu gereği işlediği her şeyi dramatize edebilecekken bu şekilde araya mizah unsurları da serpiştirerek ve hiç abartıya kaçmayarak da ekstra bir takdiri hak ediyor bence...
Baya uzun oldu ama umarım değinmediğim bir detay kalmamıştır...
Psikiyatristimiz Peri'yle devam edeyim. O doktorluğu ile Meryem'i iyileştirdi ama asıl Meryem onu iyileştirdi bence. Karakterle tanıştığımızda çok dar görüşlü bir karakterken, son geldiğimiz noktada kendisine bir arkadaş edindi, daha cesur davrandı ve en önemlisi Meryem'e ön yargıyla bakmamaya başladı. Defne Kayalar da yine muazzam oynamış, hem psikiyatristi hem de hastayı oynadı dizi boyunca aslında ki bu zor bir şey ama üstünden rahatlıkla kalktığını söyleyebiliriz. Buradan da insanın korkularından ve ön yargılarından kaçmak yerine, onlarla yüzleşmesi gerektiği sonucu çıkarılabilir herhalde...
Hoca ve Hayrunnisa kısmı beni en çok etkileyen kısımlardan birisiydi kesinlikle. Üstelik sanırım en az repliğin kullanıldığı sahneleri de bu kısımda izledik. Kabul edelim ki hepimiz, en azından büyük çoğunluğumuz hocaya ön yargıyla yaklaşmışızdır ama hoca her bölüm olaylara hep olumlu tarafından bakmasıyla gönüllerimizi fethetti. Özellikle kızının başı açık bir şekilde dışarı çıktığı sahne hem çok etkileyici, hem de benzerine pek tanıklık edemeyeceğimiz türden bir sahneydi. Buradan da insanları dinlerine, dış görünüşlerine göre yargılamanın ne kadar yanlış yargılara varmamıza yol açabileceğinin güzel bir örneğini gördük. Gerçek hayatta da, şahsen benim çok yakınımda da aileleri çok muhafazakar/müslüman olup, çocukları onlar gibi olmayan insanlar/arkadaşlarım var. Settar Tanrıöğren zaten çok iyi bir oyuncu da çoğu sahnede sadece bakışları ve mimikleriyle oynayan Bige Önal'a ayrı bir parantez açmak gerek. Ayrıca onlar ne kadar güzel gözler...
Son olarak Meryem'e gelmemiz gerek herhalde. Dizinin başından sonuna muhtemelen en çok gördüğümüz, aynı zamanda da en ilgi çekici hikaye kendisine aitti. Zaten karakterler arası bağlantıların oluşmasında da çıkış noktası diyebiliriz. İlk bölüm bayıldığını görmüştük ve bir sene öncesine geçiş yapmıştık, tekrar bayıldığı sahneye gidişin izlediğim zaman acaba neden bayılacak, yine neye dertlendi diye düşünürken çok güzel bir twist izledik. Çokomel paketi içerisinden çıkan yüzük yüzünden, aşk yüzünden, yani mutluluk yüzünden bayıldı bu kez. Daha iyi bir son olamazdı herhalde kendisi için. Filozof reisle mutluluklar diliyorum... Meryem, hikayede konumlandırıldığı yer gereği izlediğimiz bütün karakterlerin bağlayıcı noktasıydı, bence aynı zamanda yukarıda yazdığım ve çıkardığım tüm sonuçların da yine birleştiği nokta... Öykü Karayel de muhteşem oynamış, bana göre herkesten ayırmak ve tüm bu muazzam kastın bir adım önüne koymak gerekiyor kendisini. Türk dizilerinde izlediğim en etkileyici ama aynı zamanda da en abartıdan uzak performanslardan birisiydi kesinlikle.
Dizinin bana göre en az ilgi çekici olan tarafı ise Gülbin, kardeşi ve Sinan tarafıydı. Benim için ilgi çekiliği azdı ama bu kısım zaten geçtiğimiz bölüm bir çözülme yaşamıştı. Bu bölümde de kendileriyle yüzleşmelerini gördük diyebiliriz. Özellikle Gülbin ve ailesi üzerinden Kürt meselesine de değinilmesi çok ince ama aynı zamanda da güzel bir detaydı. Bence orada verilmek istenen mesaj da üzerinden yıllar geçmiş olmasına rağmen bu sorunun hala devam ediyor oluşuydu zira Gülbin tamamen seküler kesimi temsil ederken, kardeşi tam tersi muhafazakar kesimi temsil ediyordu ve durmadan kavga ediyorlardı. Sinan ise annesinin kendini hiç sevmeyip, tamamen babası odaklı yaşaması yüzünden, yani ailesi yüzünden muhtemelen hayatının hiçbir evresinde kadınlara tam anlamıyla güvenemeyecek, onun travması da bu... Bu kısımda izlediğimiz oyunculuk performansları da yine başarılıydı.
En yüzeysel yazılmış karakter olan Melisa da dizilere devam.
Zaten bence daha yüzeysel yazılmasının sebebi de direkt televizyon dizilerine gönderme. Yani onun yüzeysel yazılması da bilinçli diyebiliriz, zaten daha çok dizi içerisinde dizi izlediğimiz sekanslarda gördük kendisini.Meryem'in filozof reise çorap hediye ettiği sahnede kahkaha attım, güzel hareketti.
Normal bir insan bu harekete bozulur ama saf filozof reisimiz sevindi. Dizi, konusu gereği işlediği her şeyi dramatize edebilecekken bu şekilde araya mizah unsurları da serpiştirerek ve hiç abartıya kaçmayarak da ekstra bir takdiri hak ediyor bence...Baya uzun oldu ama umarım değinmediğim bir detay kalmamıştır...
Özetle teknik açıdan kusursuzluğu, müthiş görüntü yönetmeni, başarılı kurgusu (Ali Aga aynı zamanda Şahsiyet'in kurgusunu da yapmıştı, belirtmek isterim...), dizinin doğasına uygun müzikleri ve tabii ki başarılı hikayesi/senaryosu ile kesinlikle izlenmeyi hak eden bir iş olmuş. Aynı zamanda ülkemiz topraklarında dijital için yapılmış muhtemelen en iyi dizi. Tabii burada beni şahsen asıl sevindiren nokta birbiri ile kıyaslayabileceğimiz, bölüm süreleri kısa, başı ve sonu olan yerli dizilerimizin olması. Elbette bu dizilerin bir kısmı kaliteli olurken, bir kısmı ortalama, bir kısmı ise vasat olacak.
Berkun Oya'ya teşekkürlerimi iletiyorum, umarım bizlere bu tarz eserler sunmaya devam eder...
Puan: 9/10
