I AM SPARTACUS!
Yorumuma Agron ile başlamak istiyorum. Adam gibi adamsın Agron, ne yaptı ne etti yine bir şekilde kardeşlerinin yanında yer aldı.
Naevia üzdü ölümüyle.
Madenlerden kurtarıldığından beri çok antipatik geliyordu gözüme.
Spartacus ve ordusu sayıca az olsa da iyi taktikler kullandılar, zaman kazandılar. Hendek ve arkasından gelen çok iyiydi.
Gannicus ilk ve son sefer de olsa liderlik yapmayı kabul etti. Arkadan geldikleri sahne çok iyiydi. Romalıları kendi silahlarıyla vurdular. Ölümü de hayali de olsa arena da halkın çığlıklarıyla gerçekleşti.
Ama onun kırığı bi damla gözyaşı bile akıtmadı
veee efsanenin ölümü.
Marcus ile iyi dövüştü. Marcus tam onu eğiten gladyatörü yendiği taktiği uygulayacaktı ki Spartacus yine farkını gösterdi. Üç tane mızrak yiyip yaşaması mantık sınırlarını zorladı ama olsun.
En azından Marcus aşağı düştü. Bir de ölseydi daha iyi olurdu.
Sonuç olarak sadece bir avuç insan özgürlüklerine kavuşup Roma'dan ayrılabildi.. Hepsine mutlu mesut ömürler diliyorum.
Final jeneriği de çok iyiydi. Eski oyuncuları falan görmek duygulandırdı. Öldüğünü bilsem de gözlerim Lucretia'yı falan arıyordu hep.
Agron'un sözleriyle de bitirelim.. “One day Rome shall fade and crumble, yet you shall always be remembered.”