Hayatımı ve bu son 4 haftamı düşünüyordum. Hani bazen TV de film izlersin, akşamın tadını çıkarırsın ve her şey güzeldir. Sonra pat diye elektrik kesilir ve olaylar zincirinin sonu gelmez. Koltuğundan kalkarken dizini çarparsın, karanlıkta yürürken sivri bir şeye basarsın, sonra yer kaygandır, kayar düşer kafanı çarparsın falan. Hayat da böyle işte. Üst üste gelir her şey. Başladı mı, durmaz. Önce elemanın ayrılır gider işler sana kalır. Ertesi gün annen kazayla düşer parmağını kırar, ameliyat olmak zorunda kalır. Ofisteki yıl sonu işleri yetmezmiş gibi, yıl başlar başlamaz şirket sahibi sebepsiz patronunu kovar o işlerde sana kalır. Tam buna da şükür eyvallah dersin, yeni patronun gelen gideni aratır misali lavuğun biri çıkar, yüzde bir olan ümidini eksi bir yapar.
Yani kısaca.. hayat en usta hırsızdır..