Belgesel tadında aşırı durgun ilerleyen bir filmdi. Gerçi anlattığı hikaye açısından bakınca nedenini anlayabiliyorsunuz. Günlük hayatın tam içinden bir çocukluk hikayesi. Sadece çocuklar açısından değil bir de olayın anneler açısından ele alınması var. Çok sıradan bir hikaye farklı bir işleniş. Beni öyle ahım şahım etkilemedi ama izlettirdi.
Çocukların yaptıklarına ara sıra güldürdü bazı anlamlı sahnelerde etkiledi ve finaliyle sağlam vurdu. Hikayenin gidişatından finalin ne olacağını kestirebiliyorsunuz ama finali yaşayınca ve o oyunculukları görünce çok vurucuydu. Sırf o final için bile filme olan bakışım değişti. Baya iyiydi. Göz dolduran cinstendi.
Filmde teknik olarak bir başarı yok. Müzik kullanımı da yok zaten. Dediğim gibi düz belgesel gibi bir film. Aslında bu tarz sinemaya pek sıcak değilimdir ama finaliyle ve hoş oyunculuklarıyla kurtardı kendini film. Çocuk oyuncuların hepsi gerçekten çok iyiydi. Benim yeğenlere benzettim yerinde durmazlar sürekli yaramazlık yaparlar. Yani bu benzerliği yapabiliyorsam gerçekten o duyguyu geçirmişlerdir bize.
Halley'i oynayan Bria Vinaite de filmi sürükleyen isimdi. Willem Dafoe de göründüğü yerlerde iz bırakmış. Filme farklı bir tat katmış. Oyunculukta Oscar adaylığı alacak güçte tek isim o görünüyor. Film öyle çok fazla adaylık almayacaktır Oscarda. En iyi film adaylığını da alacaktır ama kazanması mümkün gözükmüyor.
Durgun, naif ve hoş bir filmdi. Finaliyle vurucu bir iz bıraktı. Ama yine de sinemanın belgesel vari çekilmesine pek olumlu bakamıyorum.
7/10