Bodrumdaki kişinin yüzünü gören Yusuf ve Jülide şok olmuşlardır.
Melek : Baba sen sen ne arıyorsun burada? Bunca zaman uğultu şeklinde duyduğum ses sendin demek he? Ama biz seni, biz seni yurt dışına kaçtın sanıyorduk.
Özgür : Ne sen sor ne ben anlatayım kızım. Böyle bir şey nasıl anlatılır ki? Sen hem neden bu kılıktasın hem sen karşı evde oturmuyor muydun?
Melek : Evet baba orada oturuyordum, orada oturuyordum da sen bunu nereden biliyorsun?
Özgür : Bu sütü bozuğun yanında ne işin var?
(Yusuf biraz bozulsa da sesini çıkarmamıştır)
Melek : Baba bırak şimdi onu sen soruma cevap ver nereden biliyorsun benim karşı evde oturduğumu?
Özgür : Buradan hemen çıkın, siz beni hiç görmediniz. Eğer Çiğdem burada olduğunuzu öğrenirse olayların seyri çok fena değişir. İşler arap saçına döner.
Melek : Ne demek bırakın gidin baba. Sen de çıkacaksın buradan. Çiğdem’le ne bağlantın var onu da anlayamadım her şeyi anlat çabuk.
Özgür : Kapıyı kilitleyip git kızım zamanı gelince er ya da geç öğreneceksin. Ama o saatten sonra beni affedebilir misin bilemiyorum.
Melek : Ne demek istiyorsun baba…
(O sırada Melek’in lafının arasına giren)
Yusuf : Hadi gidelim buradan Melek. Babanı dinle bir bildiği var sanırım.
Özgür : Sen hiç konuşma aşağılık herif. Kızımı bırakıp gittiğin günü unutmadım. Kızımın göz yaşlarını akıttığını da unutmadım.
Yusuf : Fakat Özgür Amca been..
Özgür : Kes defol gözümün önünden.
(Melek ve Yusuf endişe ve merak içinde babasının söylediğini yapıp kapıyı kilitleyip çıkmak için kapıya yöneldikleri sırada Melek tekrar koşarak gelip babasına sıkıca sarılmıştır.)
1 SAAT SONRA
Tüm gün odasında içki içen ve uyuyan Kaan sonunda odasından çıkmıştır.
Kaan : Off başım çok ağrıyor. Ne vardı bu kadar içecek sanki. Gerçi ben içmeyeyim de kim içsin?
(Etrafına hafiften bakındıktan sonra)
Kaan : Nerede bu millet ya? Jülidee Hanım, Yusufff, ablaaa neredesiniz yahu.
(Duşunu alıp banyodan çıkan)
Çiğdem : Burdayım Kaan, yoklama mı alıyorsun?
(Gülümserler)
Kaan : Yok be abla ne bileyim kimseyi göremeyince üçlü taktiği denedim. Diğer ev üyeleri nerede?
Çiğdem : Aman ne bileyim hangi cehennemdeler. Banyoya temiz havlu getirsin diye seslendim Jülide’ye ama maşallah beni duymadı. En sonunda üstüme bir şey alıp kendim gittim buldum. Hem sen onu bunu bırakta ne bu halin? Odadan çıkmamalar, içki içmeler falan?
Kaan : Ne olmasını istiyorsun, hayatımızı bu evin içine hapsolarak geçiriyoruz, hep aynı yüzler, sen ve ben. Kimimiz var abla, kimimiz var?
Çiğdem : Sen çok dertlenmişsin, seni çok mu ihmal ettim yoksa?
Kaan : Mesele bu değil abla mesele hala sana bağlı yaşıyor olmam. Ben kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorken bu bana çok ağır geliyor. Artık ben de sevebilmek, sevilebilmek istiyorum. Tüm akranlarım evlendi ama ben hala böyle sapsız üzüm gibiyim.
Çiğdem : Ah Kaancığım derdin buymuş demek? Peki var mı sevdiğin, hoşlandığın biri?
(Derin bir nefes alan)
Kaan : Aslında var biri ama sanırım platonik takılıyorum, karşılığı var mıdır yok mudur bilemiyorum.
Çiğdem : Kim peki tanıyor muyum kendisini? Çevre evlerde falan mı oturuyor?
Kaan : Tanıyorsun tabi o kişi…
(O sırada içeriye Yusuf ve Jülide girdiğinde, Kaan’ın söyleyeceği sözler de boğazına düğümlenmiştir)
Çiğdem : Neredesin sen Jülide? Banyoda sana seslendim ama hiç tınlamadın bile.
Jülide : Kusura bakmayın Çiğdem Hanım. Bahçedeki çiçeklere su vermek için çıkmıştım.
Çiğdem : Hadi seni anladım da Yusuf sen neredeydin tatlım yoksa sen de hortumu mu tutuyordun?
Yusuf : Aman Çiğdem Abla bahçede muhabbet ediyorduk niye bu kadar büyüttün ki?
Çiğdem : Tamam her neyse ben bayağı acıktım Jülide sen bir şeyler hazırla, Yusuf sen de git ne yapıyorsan yap.
Yarım Saat Sonra
(Jülide yemekleri hazırlamakla uğraşırken mutfağa giren)
Kaan : Kolay gelsin Jülide. Yemeklerin kokusu bütün eve yayılmış, şahane kokuyordu bir bakayım dedim.
Jülide : Evet güzel yemekler pişirdim umarım beğenirsiniz.
Kaan : Artık sizli bizli konuşmasak diyorum. Ablamın yanındayken sizli bizli oluruz ama o yokken sen diyebilirsin bana.
Jülide : Ama olur mu ki? Neticede benim patronum sayılırsınız siz?
(Kaan içten içe söylemek istediklerini söylemeye çalışmaktadır ama dili tutulmuş gibidir. O sırada Jülide hiç beklemediği bir durumla karşılaşmış ve Kaan, Jülide’nin dudağına yapışmıştır. Yaptığı yanlışın farkına varan)
Kaan : Jülide çok çok özür dilerim senden. İnan böyle olsun istemezdim. Ben seni ilk gördüğüm günden beri beğeniyorum ve senden çok hoşlanıyorum.
Jülide : Ben ne diyeceğimi bilemiyorum Kaan Bey aman Kaan.
(İkisi de öpüşmenin etkisinden kurtulmaya çalıştıkları sırada mutfağa giren)
Yusuf : Jülide Hanım yemek hazır değil mi henüz? Kaan, sen ne arıyorsun burada yoksa sende mi acıktın? Hem niye sizin yüzünüz bembeyaz böyle konuşun bakayım.
Kaan : Amma uzun ettin be Yusuf, yemek hazırlanınca seslenirsiniz ben az odamdayım.
Yusuf : Nesi var Kaan’ın hortlar görmüş gibiydi? Hoş sen de ondan farksızsın. Ne oldu güzellik sana?
Jülide : Off Yusuf çekil git başımdan bir şey yok dedik ya işte, uğraştırma beni yemekleri hazırlayacağım.
(Kaan ve Jülide’nin bu tavırlarından kuşkulanan)
Yusuf : Aman iyi be anlatmazsanız anlatmayın, sizin derdinizle mi uğraşacağım.
(Diyerek mutfağı terk etmiştir. Jülide ise Kaan’ın kendisini öptüğü anı düşünürken bir yandan da yemekleri hazırlıyordur)
15 DAKİKA SONRA
Jülide : Çiğdem Hanım, Kaan Bey, Yusuf Bey yemekler hazır buyurun sofraya.
Çiğdem : Hele şükür hazırlandı yemekler, biraz daha gecikseydi midem sırtıma yapışacaktı.
(Hafiften gülümseyen)
Kaan : Aman abla abarttın şimdi zaten 3 öğün yemek yemez miyiz biz saat 2.
Çiğdem : Aman hiç laf söyletme zaten.
Yusuf : Bence bırakın tartışmayı da şu güzel yemeklerin tadına bakın, Jülide Hanım hardal getirir misiniz?
6 SAAT SONRA
Saat artık 8 olmuştur ve Jülide akşam yemeğinin de bulaşıklarını makineye dizerken o sırada Çiğdem mutfağa girmiş ve buzdolabındaki yemeklerden tabağa koymaya başlamıştır.
Jülide : Çiğdem Hanım sofrada fazla doyurmadınız karnınızı sanırım acıkmışsınız.
Çiğdem : Aa evet midem kazındı odamda yemek için götüyorum işlerim var da ikisini aynı anda çıkarayım dedim.
Jülide İç Ses : Tabi tabi biliyorum ben o işleri. Yemeği de babama götürdüğün belli belli de babamla ne meselesi var bunun onu anlayamıyorum.
(Çiğdem, kontrol ede ede aşağı doğru inmiştir. Kapının kilidini açtığında Özgür gözlerini yere doğru dikmiş bakmaktadır.
Çiğdem : Ne oldu Özgür Bey sesiniz çıkmıyor, acıktınız mı? Ama size bir şey olmaz merak etmeyin domuz gibisindir sen.
Özgür : Beni açlıkla mı terbiye edeceksin Çiğdem? Ama sana şu kadarını söyleyeyim bu oyunda kaybeden sen olacaksın. Belki benim de kaybım büyük olacak ama senin çekeceklerin yanında benimki toz zerresi kadar olacak.
Çiğdem : Ne bu imalı laflar? Sen karanlıkta kala kala beyin hücrelerini yakmışsın. Neyse al zıkkımlan şu yemeğini de beni daha fazla dellendirme. Ben şimdi gidiyorum.
Özgür : Tadını çıkar bu günlerin, gün ola devran döne Çiğdem.
(Somurtarak ve söylene söylene bodrum katından yukarı çıkan Çiğdem, odasına çekilmiştir.)
4 SAAT SONRA
Saat 11’i geçmiştir ve herkes elini ayağını çekince Kaan, Jülide’nin odasına gitmiştir.
Kaan : Jülide seninle konuşmak istiyorum bugün olanlar için. Rahatsız etmiyorum değil mi?
Jülide : Yok rahatsız etmiyorsunuz elbette ama ben de sizi ilk gördüğümden beri seviyorum, dürüst, samimi bir insansınız. Bu evde belki de en masum kişi sizsinizdir kim bilir.
(Dedikten sonra karşılıklı bakışmalar ve akabinde Kaan ve Jülide öpüşmeye başlamış ve daha da ileri giderek sevişmeye başlamışlardır.
O sırada su içmeye kalkan Yusuf, Jülide’nin odasının ışığının yandığını görünce oraya yönelmiş ve kapıyı açtığında şok manzarayla karşılaşmıştır.
…BÖLÜM SONU…
@eskici @Çiğdem- @vadikızı @Bully @Aserat @turkuazz @ozgur2113 @cookies @Yiğitt @Billy Kane ve diğerleri..
Melek : Baba sen sen ne arıyorsun burada? Bunca zaman uğultu şeklinde duyduğum ses sendin demek he? Ama biz seni, biz seni yurt dışına kaçtın sanıyorduk.
Özgür : Ne sen sor ne ben anlatayım kızım. Böyle bir şey nasıl anlatılır ki? Sen hem neden bu kılıktasın hem sen karşı evde oturmuyor muydun?
Melek : Evet baba orada oturuyordum, orada oturuyordum da sen bunu nereden biliyorsun?
Özgür : Bu sütü bozuğun yanında ne işin var?
(Yusuf biraz bozulsa da sesini çıkarmamıştır)
Melek : Baba bırak şimdi onu sen soruma cevap ver nereden biliyorsun benim karşı evde oturduğumu?
Özgür : Buradan hemen çıkın, siz beni hiç görmediniz. Eğer Çiğdem burada olduğunuzu öğrenirse olayların seyri çok fena değişir. İşler arap saçına döner.
Melek : Ne demek bırakın gidin baba. Sen de çıkacaksın buradan. Çiğdem’le ne bağlantın var onu da anlayamadım her şeyi anlat çabuk.
Özgür : Kapıyı kilitleyip git kızım zamanı gelince er ya da geç öğreneceksin. Ama o saatten sonra beni affedebilir misin bilemiyorum.
Melek : Ne demek istiyorsun baba…
(O sırada Melek’in lafının arasına giren)
Yusuf : Hadi gidelim buradan Melek. Babanı dinle bir bildiği var sanırım.
Özgür : Sen hiç konuşma aşağılık herif. Kızımı bırakıp gittiğin günü unutmadım. Kızımın göz yaşlarını akıttığını da unutmadım.
Yusuf : Fakat Özgür Amca been..
Özgür : Kes defol gözümün önünden.
(Melek ve Yusuf endişe ve merak içinde babasının söylediğini yapıp kapıyı kilitleyip çıkmak için kapıya yöneldikleri sırada Melek tekrar koşarak gelip babasına sıkıca sarılmıştır.)
1 SAAT SONRA
Tüm gün odasında içki içen ve uyuyan Kaan sonunda odasından çıkmıştır.
Kaan : Off başım çok ağrıyor. Ne vardı bu kadar içecek sanki. Gerçi ben içmeyeyim de kim içsin?
(Etrafına hafiften bakındıktan sonra)
Kaan : Nerede bu millet ya? Jülidee Hanım, Yusufff, ablaaa neredesiniz yahu.
(Duşunu alıp banyodan çıkan)
Çiğdem : Burdayım Kaan, yoklama mı alıyorsun?
(Gülümserler)
Kaan : Yok be abla ne bileyim kimseyi göremeyince üçlü taktiği denedim. Diğer ev üyeleri nerede?
Çiğdem : Aman ne bileyim hangi cehennemdeler. Banyoya temiz havlu getirsin diye seslendim Jülide’ye ama maşallah beni duymadı. En sonunda üstüme bir şey alıp kendim gittim buldum. Hem sen onu bunu bırakta ne bu halin? Odadan çıkmamalar, içki içmeler falan?
Kaan : Ne olmasını istiyorsun, hayatımızı bu evin içine hapsolarak geçiriyoruz, hep aynı yüzler, sen ve ben. Kimimiz var abla, kimimiz var?
Çiğdem : Sen çok dertlenmişsin, seni çok mu ihmal ettim yoksa?
Kaan : Mesele bu değil abla mesele hala sana bağlı yaşıyor olmam. Ben kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorken bu bana çok ağır geliyor. Artık ben de sevebilmek, sevilebilmek istiyorum. Tüm akranlarım evlendi ama ben hala böyle sapsız üzüm gibiyim.
Çiğdem : Ah Kaancığım derdin buymuş demek? Peki var mı sevdiğin, hoşlandığın biri?
(Derin bir nefes alan)
Kaan : Aslında var biri ama sanırım platonik takılıyorum, karşılığı var mıdır yok mudur bilemiyorum.
Çiğdem : Kim peki tanıyor muyum kendisini? Çevre evlerde falan mı oturuyor?
Kaan : Tanıyorsun tabi o kişi…
(O sırada içeriye Yusuf ve Jülide girdiğinde, Kaan’ın söyleyeceği sözler de boğazına düğümlenmiştir)
Çiğdem : Neredesin sen Jülide? Banyoda sana seslendim ama hiç tınlamadın bile.
Jülide : Kusura bakmayın Çiğdem Hanım. Bahçedeki çiçeklere su vermek için çıkmıştım.
Çiğdem : Hadi seni anladım da Yusuf sen neredeydin tatlım yoksa sen de hortumu mu tutuyordun?
Yusuf : Aman Çiğdem Abla bahçede muhabbet ediyorduk niye bu kadar büyüttün ki?
Çiğdem : Tamam her neyse ben bayağı acıktım Jülide sen bir şeyler hazırla, Yusuf sen de git ne yapıyorsan yap.
Yarım Saat Sonra
(Jülide yemekleri hazırlamakla uğraşırken mutfağa giren)
Kaan : Kolay gelsin Jülide. Yemeklerin kokusu bütün eve yayılmış, şahane kokuyordu bir bakayım dedim.
Jülide : Evet güzel yemekler pişirdim umarım beğenirsiniz.
Kaan : Artık sizli bizli konuşmasak diyorum. Ablamın yanındayken sizli bizli oluruz ama o yokken sen diyebilirsin bana.
Jülide : Ama olur mu ki? Neticede benim patronum sayılırsınız siz?
(Kaan içten içe söylemek istediklerini söylemeye çalışmaktadır ama dili tutulmuş gibidir. O sırada Jülide hiç beklemediği bir durumla karşılaşmış ve Kaan, Jülide’nin dudağına yapışmıştır. Yaptığı yanlışın farkına varan)
Kaan : Jülide çok çok özür dilerim senden. İnan böyle olsun istemezdim. Ben seni ilk gördüğüm günden beri beğeniyorum ve senden çok hoşlanıyorum.
Jülide : Ben ne diyeceğimi bilemiyorum Kaan Bey aman Kaan.
(İkisi de öpüşmenin etkisinden kurtulmaya çalıştıkları sırada mutfağa giren)
Yusuf : Jülide Hanım yemek hazır değil mi henüz? Kaan, sen ne arıyorsun burada yoksa sende mi acıktın? Hem niye sizin yüzünüz bembeyaz böyle konuşun bakayım.
Kaan : Amma uzun ettin be Yusuf, yemek hazırlanınca seslenirsiniz ben az odamdayım.
Yusuf : Nesi var Kaan’ın hortlar görmüş gibiydi? Hoş sen de ondan farksızsın. Ne oldu güzellik sana?
Jülide : Off Yusuf çekil git başımdan bir şey yok dedik ya işte, uğraştırma beni yemekleri hazırlayacağım.
(Kaan ve Jülide’nin bu tavırlarından kuşkulanan)
Yusuf : Aman iyi be anlatmazsanız anlatmayın, sizin derdinizle mi uğraşacağım.
(Diyerek mutfağı terk etmiştir. Jülide ise Kaan’ın kendisini öptüğü anı düşünürken bir yandan da yemekleri hazırlıyordur)
15 DAKİKA SONRA
Jülide : Çiğdem Hanım, Kaan Bey, Yusuf Bey yemekler hazır buyurun sofraya.
Çiğdem : Hele şükür hazırlandı yemekler, biraz daha gecikseydi midem sırtıma yapışacaktı.
(Hafiften gülümseyen)
Kaan : Aman abla abarttın şimdi zaten 3 öğün yemek yemez miyiz biz saat 2.
Çiğdem : Aman hiç laf söyletme zaten.
Yusuf : Bence bırakın tartışmayı da şu güzel yemeklerin tadına bakın, Jülide Hanım hardal getirir misiniz?
6 SAAT SONRA
Saat artık 8 olmuştur ve Jülide akşam yemeğinin de bulaşıklarını makineye dizerken o sırada Çiğdem mutfağa girmiş ve buzdolabındaki yemeklerden tabağa koymaya başlamıştır.
Jülide : Çiğdem Hanım sofrada fazla doyurmadınız karnınızı sanırım acıkmışsınız.
Çiğdem : Aa evet midem kazındı odamda yemek için götüyorum işlerim var da ikisini aynı anda çıkarayım dedim.
Jülide İç Ses : Tabi tabi biliyorum ben o işleri. Yemeği de babama götürdüğün belli belli de babamla ne meselesi var bunun onu anlayamıyorum.
(Çiğdem, kontrol ede ede aşağı doğru inmiştir. Kapının kilidini açtığında Özgür gözlerini yere doğru dikmiş bakmaktadır.
Çiğdem : Ne oldu Özgür Bey sesiniz çıkmıyor, acıktınız mı? Ama size bir şey olmaz merak etmeyin domuz gibisindir sen.
Özgür : Beni açlıkla mı terbiye edeceksin Çiğdem? Ama sana şu kadarını söyleyeyim bu oyunda kaybeden sen olacaksın. Belki benim de kaybım büyük olacak ama senin çekeceklerin yanında benimki toz zerresi kadar olacak.
Çiğdem : Ne bu imalı laflar? Sen karanlıkta kala kala beyin hücrelerini yakmışsın. Neyse al zıkkımlan şu yemeğini de beni daha fazla dellendirme. Ben şimdi gidiyorum.
Özgür : Tadını çıkar bu günlerin, gün ola devran döne Çiğdem.
(Somurtarak ve söylene söylene bodrum katından yukarı çıkan Çiğdem, odasına çekilmiştir.)
4 SAAT SONRA
Saat 11’i geçmiştir ve herkes elini ayağını çekince Kaan, Jülide’nin odasına gitmiştir.
Kaan : Jülide seninle konuşmak istiyorum bugün olanlar için. Rahatsız etmiyorum değil mi?
Jülide : Yok rahatsız etmiyorsunuz elbette ama ben de sizi ilk gördüğümden beri seviyorum, dürüst, samimi bir insansınız. Bu evde belki de en masum kişi sizsinizdir kim bilir.
(Dedikten sonra karşılıklı bakışmalar ve akabinde Kaan ve Jülide öpüşmeye başlamış ve daha da ileri giderek sevişmeye başlamışlardır.
O sırada su içmeye kalkan Yusuf, Jülide’nin odasının ışığının yandığını görünce oraya yönelmiş ve kapıyı açtığında şok manzarayla karşılaşmıştır.
…BÖLÜM SONU…
@eskici @Çiğdem- @vadikızı @Bully @Aserat @turkuazz @ozgur2113 @cookies @Yiğitt @Billy Kane ve diğerleri..
