Bir an bu yazıyı görünce şok oldum. Kendi kendime ne oluyor dedim. Keşke her şey bir şaka olsaydı. Ama elden bir şey gelmez kaderimizde ne yazılıyorsa elinde sonunda onu yaşayacağız.Evet @takas çok zor. Bu bayram haziran ayında sünnet ettirdiğimiz oğlumuza sünnet kıyafeti alıp gezdirecektik.Aldık sünnet kıyafetimizi Prensesimize elbisesini mezarlığa gittik tüm aile.Kabri başında dua ettik.Güzel oğlumuzun sünnet fotoğrafları babasının kabrinde oldu.Hergün bir önceki günden daha zor. Onlar babasız kaldı ben kimsesiz. Benim bu dünyada ondan başka kimseye ihtiyacım yoktu ki. O olsun yanımda başka kimse olmasın yeterdi bana. Şimdi herkes yanımda tüm ailemiz. Bu kalabalık içinde o kadar kimsesizim ki. Onsuz hayata Nasıl alışacağız. Ne zaman kavuşacağız?
Ettiğiniz tüm dualar için Allah razı olsun.
Zaten hepimizin gideceği son yer orası değil mi? Sadece sıramız farklı. Abimiz olmadan geçirdiğiniz ilk bayramın zorluğunu biz böyle yaşarken kim bilir siz neler yaşadınız. Abimin mekanı cennet olsun. Elimizden geldiğince her namazdan sonra dualarımızı eksik etmiyoruz. Sizde kendinizi bırakmayın. Maşallah bizzat gördüm iki çocuğunuz var. Onlar için yaşamaya değer. Allah'a emanet olun...