1.Bölümü okumayanı @Doğu dövecekmiş 
Hatıralar...Karımla geçirdiğim o güzel anlar 3 yıldır kafamın içinden bir an bile gitmemişti.Çok sevdiğim hayat arkadaşımı elimden alanlar elini kolunu sallayarak dışarda hayatlarını devam ettiriyordular.Ya ben? Ailem bana moral vermek için yanımda olmaları gerekirken bana ilk hançeri saplayan kişiler oldular.
Yine korku dolu bir rüyayla uyandım.Güneş yavaş yavaş doğmaya başlamıştı.Yatağımdan kalktım pencereye doğru gittim.Kuş sesleri beynimin zonklamasına sebep oluyordu. Tek kişilik bir odada kalmanın faydalarından biri de sessizlik...Birden doktor içeri girdi.İlaç saatim gelmişti.Doktor'a "Ne zaman bitecek bu işkence" dediğimde cevap alamamıştım.İlacı aldıktan sonra yine o berbat his.Kendimi yatağa doğru attım ve yine uyumaya başladım.
Uyandığım zaman saat öğle vakti saat 12 civarlarındaydı.Bahçeye çıkma izni vardı.Bahçeye çıktığımda kendi kendime sorduğum tek bir soru vardı? Ne işim vardı burda benim... Neyse izin bitmişti odama döndüm.Dolabımı açtığımda bir eksiklik olduğunu gördüm.Karımın fotoğrafı yoktu.Odayı altına üstüne getirdim ama yine bulamadım.Kim almış olabilirdi? Aklıma biri geliyordu aslında ama emin olamıyordum.Bana sürekli tip tip bakan hasta bakıcısından biri.Zaten pek sevmemiştim uyuz biriydi.
Odadan çıkmak için bir plan yaptım.Önceden bir hasta bakıcısından ödünç olarak aldığım eterle doktorları bayılttım.Hasta bakıcısının odasına girdiğimde etrafta kanlar vardı.Aman Allah'ım o da ne!
Bir ceset ve bir not.Notu okumaya başladığımda tüylerim diken diken olmaya başladı.
"Beni Özlemedin Mi"
Hatıralar...Karımla geçirdiğim o güzel anlar 3 yıldır kafamın içinden bir an bile gitmemişti.Çok sevdiğim hayat arkadaşımı elimden alanlar elini kolunu sallayarak dışarda hayatlarını devam ettiriyordular.Ya ben? Ailem bana moral vermek için yanımda olmaları gerekirken bana ilk hançeri saplayan kişiler oldular.
Yine korku dolu bir rüyayla uyandım.Güneş yavaş yavaş doğmaya başlamıştı.Yatağımdan kalktım pencereye doğru gittim.Kuş sesleri beynimin zonklamasına sebep oluyordu. Tek kişilik bir odada kalmanın faydalarından biri de sessizlik...Birden doktor içeri girdi.İlaç saatim gelmişti.Doktor'a "Ne zaman bitecek bu işkence" dediğimde cevap alamamıştım.İlacı aldıktan sonra yine o berbat his.Kendimi yatağa doğru attım ve yine uyumaya başladım.
Uyandığım zaman saat öğle vakti saat 12 civarlarındaydı.Bahçeye çıkma izni vardı.Bahçeye çıktığımda kendi kendime sorduğum tek bir soru vardı? Ne işim vardı burda benim... Neyse izin bitmişti odama döndüm.Dolabımı açtığımda bir eksiklik olduğunu gördüm.Karımın fotoğrafı yoktu.Odayı altına üstüne getirdim ama yine bulamadım.Kim almış olabilirdi? Aklıma biri geliyordu aslında ama emin olamıyordum.Bana sürekli tip tip bakan hasta bakıcısından biri.Zaten pek sevmemiştim uyuz biriydi.
Odadan çıkmak için bir plan yaptım.Önceden bir hasta bakıcısından ödünç olarak aldığım eterle doktorları bayılttım.Hasta bakıcısının odasına girdiğimde etrafta kanlar vardı.Aman Allah'ım o da ne!
Bir ceset ve bir not.Notu okumaya başladığımda tüylerim diken diken olmaya başladı.
"Beni Özlemedin Mi"
