- Katılım
- 15 Şubat 2011
- Mesajlar
- 55,491
- Reaksiyon puanı
- 2,350
- Puanı
- 809
Gerçeğin Peşinde Koşmak
YAYIN TARIHI: 6 Ağustos 2011
13.Bölüm
YAYIN TARIHI: 6 Ağustos 2011
13.Bölüm
SAHNE 1: HAKAN – KARAKOL
Hakan, sorusturma odasindadir.
POLIS: Demek ki kizini tecavüz eden adam sensin.
HAKAN: Ben..
POLIS: Konusma lan, konusma!
HAKAN: Ben suçsuzum. Ben birsey yapmadim!
POLIS: Nasil böyle rahat hareket edebiliyorsun? Hiç mi vicdanin sizlamiyor? Içinde birazcik olsa insanlik varsa herseyi itiraf edersin! Tecavüz ettigin kiz senin kizin, öz ve öz kizin!
HAKAN: Ben kizima dokunmadim! Hersey yalan! Iftira atiyorlar bana!
POLIS: Allah senin gibi bir babayi…
SAHNE 2: CANSU VE NAZAN – EV
Cansu, odasinda oturmaktadir ve bunalima girmistir. Yanina Nazan gelir.
NAZAN: Güzel kizim benim, melegim.
CANSU: Annecigim.
Nazan ve Cansu birbirlerine sarilirlar.
NAZAN: Kizim, nasil oldu hersey?
CANSU: Anlatamam, o olay aklima geldikçe titremeye basliyorum. O adamdan resmen igreniyorum. Kendi babamdan..
NAZAN: Sus sakin ona baba deme, o benim kocam olamaz! O benim evlatlarimin babasi olamaz.
SAHNE 3: ORHAN – EV
Nevbahar yukariyi toparlamaktadir, ama bir mektup bulur.
Orhan 1 ay önce Nazan’a mektup göndermistir, o mektubun aynisini daha yazmisti.
Iste o mektup:
Kızım,
Benden geldigini anlayinca yirtip atmamişsindir inşallah bu mektubu.
Ne cesaretle diyorsun, bana nasil yazarsın, haklısın. Bu bir özür mektubu değil kizim, asıl dizlerinin önündeyim karşında, başım yerde. Hatalarımın yüküyle dizlerimin üstüne çöktüm. Başımı kaldırıp senden özür dilemeye yüzüm yok. Çamur’un içindeki su gibiyim, çamura yenildim. Benim olmayan, elde edemediğim o kadar sarhoş ettiki beni, hayallere kapıldım. Kendimi unutmuştum. Pişmanlığımı tarif edecek gücüm de yok. Kendimi affetmedim. Zaman unutturucak mı bilmiyorum, ama ben senin baban olduğunu tekrar ispatlayacağım sana, belki ondan sonra karşına çıkmaya yüzüm olur...
Gölgeni hep üstümde hissediyorum, bundan güç aliyorum..
Baban...
Nevbahar bu mektubu okuyunca sok olur ve mektubu hemen yerine koyar, ancak Tülay gelince...
TÜLAY: Ne sakladin sen Nevbahar?
NEVBAHAR: Hiç, hiç efendim.
TÜLAY: Ne sakladin dedim?
NEVBAHAR: Efendim ben..
Tülay mektubu görür ve mektubu okumaya baslar..
TÜLAY: Ne bu simdi?
NEVBAHAR: Efendim bilmiyorum..
Tülay çok saskindir ve asaga Orhan’in yanina iner..
ORHAN: Hayatim, n’oldu?
TÜLAY: Orhan, sana bir soru soracagim ama bana dogru cevap vereceksin.
ORHAN: Sor canim.
Tülay Orhan’in gözlerinin içine bakar..
TÜLAY: Nazan’i yani öz ve öz kizini tecavüz ettin mi?
Orhan bunu duyunca sok olur ve kalp krizi geçirir ...
Hayat türlü oyunlarla yaşadığını unutturur insana. Oyalar, en büyük gerçekden uzaklaştirir. Hayat gerçekle ders alir, gerçekle can yakar!
13.Bölümün Sonu
