Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Onlar karşılaştıkları ve yaşadıkları sorunları aileleriyle paylaşmıyorlar, kendileri çözmeye çalışıyorlar. Aslında sorunları Zahra'nın kaybolan ayakkabılarıyla ilgili. Abisi Zahra'nın ayakkabılarını kaybettiği için kendi ayakkabılarını kardeşiyle paylaşmak zorunda kalıyor. Çünkü yeni bir çift ayakkabı alamayacak kadar yoksullar. İki kardeş günlerini tek bir çift ayakkabıyı paylaşarak geçirmeye çalışıyorlar.
Film acayip bir şeydi. Çok efsane bir kurgusu vardı. Basit bir konuyu süper bir şekilde anlatan hiç sıkmayan senaryosuda cabasıydı.
Filmdeki karakterler bildiğin yaşattılar. Onlar üzüldü üzüldüm, sevindi sevindim. Öyle derin etkilediler. Oyunculuğa bağlayamıyorum bu konuyu kesinlikle senaryonun işi bu.
Filmin çok güzel sahneleri vardı. Umutlandıan ve heyecanlandıran onlardan biri:
Kesinlikle kızın su kanalına ayakkabıyı düşürmesiydi. Orada kızın umudunun peşinden koşması muhteşemdi. Duygu seliydi resmen.
Sonra her şerde bir hayır verdır denmesi. Sonunu ona bağlamaları. O kadar koştuktan sonra sonucun yarışmaya bağlanması güzeldi. Ve en sonunda çocuğun ayaklarını suyun içine sokması. Cidden o Ayaklar bir ohhh çektirdi.
Oyuncular 2 kişiydi zaten. İkiside yaşına göre büyük işler başarmıştı. Kız çocuk biraz daha üst seviyedeydi orası ayrı.
Bir çok sahnesini sevebileceğim bir filmdi. Ödüllerimdede yer alacak sahneler vardı.
Sokak Sanati Film ödüllerideki adaylıkları: En İyi Senaryo, En İyi Film, En iyi Kurgu, En iyi Sahne,
En İyi sahnede:
İran sinemasına dair bugüne kadar iki film izlemiştim ve ikisi de benim için efsane diyebileceğim filmlerdi fakat yine de bu filme baya soğuk bakıyordum ve içimden izlemek gelmiyordu. Fakat filmi izlemeye başladıktan sonra birkaç dakika içinde bunun ne kadar büyük bir yanılgı olduğunu anladım.
Tek kelimeyle harika bir filmdi. Daha ilk dakikasından kolayca bağladı ve sonuna kadar da çok sürükleyici bir şekilde devam etti. Sanırım uzun zamandır bu kadar sağlam, bu kadar etkileyici bir film daha izlememiştim. Yoksulluğa dair izlediğim en iyi filmdi diyebilirim. İran ile yakın kültürlerde olmamız da filme bağlanmayı kolaylaştırdı.
Yönetmenin çekimlerini çok beğendim, çok iyi bir işe imza atmış. Keşke Oscar'da yabancı film ödülünü de kazansaymış. Diğer işlerinden de izlemeye çalışacağım.
Filmdeki tüm oyunculuklar harikaydı da özellikle çocukların performansı inanılmazdı.
Bu filmden sonra bir süre ayakkabılara aynı gözle bakmayacağım sanırım.
Zehra'nın ayakkabıyı dereye düşürdüğündeki heyecanı yaşatan gerilim filmi bile çok azdır.
Sonunu beğenmedim. Yani kötü değildi de o çocukları mutlu olarak, ayakkabılarına kavuşmuş şekilde görseydik.
Tekrar söylüyorum son zamanlarda izlediğim en iyi filmdi, büyük ihtimal etkinlikteki filmler arasında da sıralamada zirvemde yer alacak, herkes mutlaka izlesin.
İran sinemasına dair bugüne kadar iki film izlemiştim ve ikisi de benim için efsane diyebileceğim filmlerdi fakat yine de bu filme baya soğuk bakıyordum ve içimden izlemek gelmiyordu. Fakat filmi izlemeye başladıktan sonra birkaç dakika içinde bunun ne kadar büyük bir yanılgı olduğunu anladım.
Tek kelimeyle harika bir filmdi. Daha ilk dakikasından kolayca bağladı ve sonuna kadar da çok sürükleyici bir şekilde devam etti. Sanırım uzun zamandır bu kadar sağlam, bu kadar etkileyici bir film daha izlememiştim. Yoksulluğa dair izlediğim en iyi filmdi diyebilirim. İran ile yakın kültürlerde olmamız da filme bağlanmayı kolaylaştırdı.
Yönetmenin çekimlerini çok beğendim, çok iyi bir işe imza atmış. Keşke Oscar'da yabancı film ödülünü de kazansaymış. Diğer işlerinden de izlemeye çalışacağım.
Filmdeki tüm oyunculuklar harikaydı da özellikle çocukların performansı inanılmazdı.
Bu filmden sonra bir süre ayakkabılara aynı gözle bakmayacağım sanırım.
Zehra'nın ayakkabıyı dereye düşürdüğündeki heyecanı yaşatan gerilim filmi bile çok azdır.
Sonunu beğenmedim. Yani kötü değildi de o çocukları mutlu olarak, ayakkabılarına kavuşmuş şekilde görseydik.
Tekrar söylüyorum son zamanlarda izlediğim en iyi filmdi, büyük ihtimal etkinlikteki filmler arasında da sıralamada zirvemde yer alacak, herkes mutlaka izlesin.
iki sefer izlediğim filmdir bir çok iran filmi gibi çok güzel bir filmdir
ben hata yaptım dublajlı izledim filmi resmen katledilmişt,i öyle bir ses sokuşturmuşlarki filme, küçük çocuklarda boru gibi ses çıkıyor? ilk fırsatını bulduğumda alt yazılı tekrar izleyeceğim
iki sefer izlediğim filmdir bir çok iran filmi gibi çok güzel bir filmdir
ben hata yaptım dublajlı izledim filmi resmen katledilmişt,i öyle bir ses sokuşturmuşlarki filme, küçük çocuklarda boru gibi ses çıkıyor? ilk fırsatını bulduğumda alt yazılı tekrar izleyeceğim
Majid Majidi'nin ilk izlediğim filmi Serçelerin Şarkısı'nı pek beğenmemiştim. Bu filme de o film yüzünden önyargılı olmama rağmen oldukça beğendim.
Çocuk oyuncular iyiydi. Zaten Ali üzüldü, ben üzüldüm; o sevindi, ben sevindim. Çok etkileyiciydi diyebilirim. Çok fazla beğendiğim sahne vardı ama bence en iyisi,
1. olmasına rağmen buna sevinemesi.
Müzikler güzeldi. Bu sefer de türküler vardı filmde ama İbrahim Tatlıses söylemiyordu.
Bence etkinlikte izleyen herkesin beğeneceği bir film. Geçen sezonun What's Eating Gilbert Grape'i olmaya en büyük aday şu anda.
berkan ödülleri'nde iddialı olduğu adaylıklar: En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Senaryo, En İyi Müzik.
Bu izlediğim 2. İran filmiydi.İlki benim için efsanedir.Bunu da sevdim ama A Separation kadar değil.
İran sinemasını sevmemin en önemli sebeplerinden biri kültürlerinin bize yakın olması.Karakterler çok yakın geliyor bana.
Bu filmde diğer yorumlardaki gibi pek duygulanmadım açıkçası.Ama bu da benim ayıbım olsa gerek.Filmde güzel sürükleyici bir kurgu,güzel senaryo,harika oyunculuklar vardı.Ama yoksulluk temalı bundan çok daha iyi filmler izledim.Onları saymayayım gerek yok zaten onlar başyapıttı bu da iyiydi.
Birçok güzel sahne vardı.Koşunun son anı,
Tabii ki kanala düşen ayakkabı
Çocukların köpük yapması da güzel bir sahneydi.
Beğeneceğime kesin gözüyle baktığım bir filmdi ve öyle de oldu hatta beklediğimden daha fazla beğendim filmi.
Oyunculuklar çocukların yaşına baktığımızda gerçekten çok iyiydi. Diğer oyuncular normaldi gerçi onları pek görmedik ama.
Hikaye oldukça basitti ama senaryo çok iyiydi. Bu kadar basit bir olay ancak bu şekilde anlatılabilirdi. Gerçekten etkili bir filmdi. Filmin bazı sahnelerini resmen yaşadım.
Özellikle freni tutmayan bisiklet sahnesinde o bisiklette ben de var gibiydim.
Koşu yarışı sahnesi de çok iyiydi.
Kısacası, yukarıda da söylediğim gibi çok etkileyici bir filmdi. Bence izleyen herkes sevebilir bu filmi.
Yokluğu, zor şartlar altında mücadele etmeyi anlatan bir filmdi ve anlatım olarak ÇOK başarılı olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Gösterişli hayatlar yok burada, yokluk var. Yokluğu iyi bir şekilde resmettiler. Bunda en büyük faktör, çocuk oyuncuların gösterdiği performanslar. Yönetmen Mecid Mecidi'yi de es geçmeyelim, iyi bir iş çıkartmış.
Filmin en iyi sahneleri;
Ali'nin yarışta şampiyon olup, sevinememesi. Üçüncü olmak istiyordu ve kardeşini ayakkabı hediye etmek istiyordu. Bir çift ayakkabı üzerine kuruluydu aslında film. Ayrıca bahçivan sahnesi de iyiydi. Bir de Zehra, Ali'nin ayakkabısını dereye düşürmüştü, o sahne de iyiydi.
Sıkıcılık diye bir şey yok gibiydi. Gösterişsiz hayatlar, zorluklar, umutlar, yaşama çabası ve daha neler neler vardı. Çocuk oyuncuların performansları göz doldurdu.
Cennetin Rengi ve Elly Hakkında gibi İran filmlerinden sonra izlediğim 3. İran filmi oldu. Cennetin Rengi unutamadığım, efsane filmlerim arasında her zaman yerini alacak. İran sinemasının bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum.
Film çok hoşuma gitti, senaryo olarak basitti. Yani öyle pek bir şey beklemeyin ama işleyişe bir güzel bakın. Zaten filmi iki çocuk götürüyor. Ali'nin kız kardeşinin ayakkabılarını kaybetmesiyle hikaye başlıyor.
Spoilerde o güzel kısımları anlatayım.
Kız çocuğun okul çıkışlarında koşa koşa abisiyle ayakkabılarını değiştirdiği sahneyi asla unutmayacağım. Gerçekten çok duygusal bir sahne.
Kız çocuğun ayakkabısını kanala düşürmesi ve peşinden koşması falan baya heyecanlı sahneydi. Ben kesin kaybedecek ayakkabıyı diye düşünmüştüm, sonra ıslak ıslak abisine vermesi ve abisinin ıslak ayakkabıyla okul müdürüne hesap verememesi çok iyiydi.
İlk başlarda iki çocuk da pek itici gelmişti gözüme, sonradan iyi geldiler gözüme.
Günün 3. filmi yine güzel çıktı, kötü puan vermek olmaz.
Ali'nin babasını görür görmez tanıdım, daha önce yine Majid Majidi'nin yönetmenliğini ve senaryosunu yazdığı Serçelerin Şarkısı filminde izlemiştim. O filmde, bir çiftlikten devekuşu kaçmasının ardından sorumlu görülerek işten atılıyor ve ailesinin geçimini motorsikletle yolcu taşıyarak yapıyor. İzleyeli 2-3 yıl olmuştur ama hala aklımda unutamadığım bir filmdir.
Cennetin Çocukları'na gelecek olursak, yoksul bir ailede yaşayan iki kardeşin kaybolan bir ayakkabı ile başlayan duygu yüklü macerası anlatan gercekçi bir film.
Kardeş sevgisi ve dayanışması çok güzel işlemiş. Sabun köpükleriyle oynadıkları mutluluk hissiyatının yüklendiği o çocuksu sahne harikaydı.
Çocukların gözlerinin dolduğu her sahnede ben de onlarla birlikte üzüldüm, benim gözlerim de doldu. Oyunculuklarını çok beğendiğimi belirteyim...
Kızın abisine yetiştireyim derken ayakkabının tekini kanala düşürdüğü sahne gerçekten çok etkileyiciydi. Ve...
Ali'nin amacı yarışmayı 3. tamamlayıp ayakkabı ödülünü almaktı fakat koşu esnasında finişe hazırlanırken arkadan veledin biri omuz atıp yere düştü. Tekrar koşmaya başlayınca bitiş çizgisine omuz omuza girdi ve yarışmayı 1. tamamladı. Tabii Ali bu duruma ayakkabıları kaybetti için çok üzüldü.
Böylece Asghar Farhadi'nin Bir Ayrılık, Elly Hakkında ve Gemiş filmlerinin ardından, Majid Majidi'nin Serçelerin Şarkısı, Cennetin Rengi ve Cennetin Çoçukları'yla birlikte toplam İran film sayısını 6'ya çıkarmış olduk.
Bu site, içeriği kişiselleştirmek, deneyiminize uyarlamak ve kayıt olmanız durumunda giriş yapmanızı sağlamak için yasal düzenlemelere uygun çerezler (cookies) kullanır.
Bu siteyi kullanmaya devam ederek, çerez kullanımına izin veriyorsunuz.
