Mehmet ( Baba ) : Oğlum çıkar eşyaları yukarı.Yardım et ablana.
Ümit ( Erkek çocuk ) : Aman, bırak şu ablamı. Zaten yolculuk sırasında sinir etti beni. Onun yüzünden yolda giderken dudaklarımı kemirdim. Aç bıraktı beni.
Mehmet ( Baba ) : Oğlum bak beni deli etme.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Tamam babacığım senin hatırına şimşek gibi çıkıp, yıldırım gibi ineceğim.
Eşyaları eve taşırlar ve Nazlı ( anne ) evde yemek yapmaya başlar. Sonra içeri geçip televizyon izlemeye gider.
Nazlı ( Anne ) : Şu dizide ne güzelmiş. Hiç izlememiştim. Bundan sonra takip ederim.
Komşular ise mahalleye yeni birisi geldiği için sevinçlidirler.
Miyese ( Komşu ) : Komşular duydunuz mu mahalleye yeni bir aile taşınmış.
Fatma ( Komşu ) : Oradaki hışır eve mi taşınmışlar. Demek ki paraları yokmuş.
Miyese ( Komşu ) : Yok komşu yok. Baya zenginlermiş. Ben öyle duydum.
Fatma ( Komşu ) : Sende mahallenin muhtarından daha çok bilgilisin. Ayrıca komşu birazda bağırmadan konuş. Duyacaklar.
Nazlı ise televizyon izlemeye devam etmektedir.
Nazlı ( Anne ) : Ortalık da yanık kokusu var. Mahallede yangın mı çıkmış acaba.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Sanki bu bizim evden geliyor.
Nazlı ( Anne ) : Bizim ev dedin de ocakta yemeği unuttum. Oğlum hemen itfaiyeyi ara.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Hemen anne. *135*110# Ödemeli aradım anne. Onlar bana dönecekler.
Nazlı ( Anne ) : A benim geri zekalı evladım. Onlar sana dönene kadar ev kül olur gider. Onlarda külünü toplamaya gelir.
Nazlı ( anne ) her zaman ki gibi yine telaşlanmıştır. Ancak önemli bir şey yoktur. Hemen ocağın altını kapatmıştır.
Nazlı ( anne ) : Bu yemek ne hale gelmiş. Hep senin yüzünden Sinem ( kız çocuk ). Burada bana gel TV'de önemli bir şey var dedin. Senin yüzünden hep yandı.
Sinem ( kız çocuk ) : Ben öyle bir şey demedim anne.
Nazlı ( anne ) : Bahanen de hemen hazır. Nerede hazır cevap orada sen.
Ümit ( erkek çocuk ) : Ben kuzenimin yanına gidiyorum.
Nazlı ( anne ) : Kökün zıkkımına kadar gidebilirsin.
Ümit ( erkek çocuk ) : Teşekkür ederim anne.
Ümit kuzeni Adem'in yanına gider.
Adem : Hoş gelmişsin Samsun'dan.
Ümit : Hoş bulduk kuzen. Sende hoş geldin.
Adem : Nereden hoş geldim ?
Ümit : Tuvaletten.
Adem : Mal, mal konuşma kuzen.
Ümit : Kuzen bu dünyada ne kadar özenti var dimi.
Adem : Aynen kuzen.
Ümit : Mesela ben kaldırımda yürüyorum, millet de kaldırımda yürüyor. Ben otobüste ayakta gidiyorum, millet de ayakta gidiyor.
Adem : Aynen kardeş.
Ümit : Olum ne ara kardeş olduk. Hani kuzendik.
Adem : Sende benim ne zaman babam oldun. Niye, neden, niçin olum diyorsun.
Ümit : Sen sorasın diye.
Adem : Benimle adam akıllı konuşmalısın.Yoksa seni şey yaparım.
Ümit : Ne yaparsın ?
Adem : Seni evlatlık yaparım.
Ümit : Bende seni tohum yaparım. Sonra büyüyüp ağaç olursun ha.
Ademle, Ümit kavgaya etmeye başlarlar ve o sırada Adem'in Babası gelir.
Adem'in Babası ne yapacak ?
Hepsi ve daha fazlası 2. bölümde!
Ümit ( Erkek çocuk ) : Aman, bırak şu ablamı. Zaten yolculuk sırasında sinir etti beni. Onun yüzünden yolda giderken dudaklarımı kemirdim. Aç bıraktı beni.
Mehmet ( Baba ) : Oğlum bak beni deli etme.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Tamam babacığım senin hatırına şimşek gibi çıkıp, yıldırım gibi ineceğim.
Eşyaları eve taşırlar ve Nazlı ( anne ) evde yemek yapmaya başlar. Sonra içeri geçip televizyon izlemeye gider.
Nazlı ( Anne ) : Şu dizide ne güzelmiş. Hiç izlememiştim. Bundan sonra takip ederim.
Komşular ise mahalleye yeni birisi geldiği için sevinçlidirler.
Miyese ( Komşu ) : Komşular duydunuz mu mahalleye yeni bir aile taşınmış.
Fatma ( Komşu ) : Oradaki hışır eve mi taşınmışlar. Demek ki paraları yokmuş.
Miyese ( Komşu ) : Yok komşu yok. Baya zenginlermiş. Ben öyle duydum.
Fatma ( Komşu ) : Sende mahallenin muhtarından daha çok bilgilisin. Ayrıca komşu birazda bağırmadan konuş. Duyacaklar.
Nazlı ise televizyon izlemeye devam etmektedir.
Nazlı ( Anne ) : Ortalık da yanık kokusu var. Mahallede yangın mı çıkmış acaba.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Sanki bu bizim evden geliyor.
Nazlı ( Anne ) : Bizim ev dedin de ocakta yemeği unuttum. Oğlum hemen itfaiyeyi ara.
Ümit ( Erkek Çocuk ) : Hemen anne. *135*110# Ödemeli aradım anne. Onlar bana dönecekler.
Nazlı ( Anne ) : A benim geri zekalı evladım. Onlar sana dönene kadar ev kül olur gider. Onlarda külünü toplamaya gelir.
Nazlı ( anne ) her zaman ki gibi yine telaşlanmıştır. Ancak önemli bir şey yoktur. Hemen ocağın altını kapatmıştır.
Nazlı ( anne ) : Bu yemek ne hale gelmiş. Hep senin yüzünden Sinem ( kız çocuk ). Burada bana gel TV'de önemli bir şey var dedin. Senin yüzünden hep yandı.
Sinem ( kız çocuk ) : Ben öyle bir şey demedim anne.
Nazlı ( anne ) : Bahanen de hemen hazır. Nerede hazır cevap orada sen.
Ümit ( erkek çocuk ) : Ben kuzenimin yanına gidiyorum.
Nazlı ( anne ) : Kökün zıkkımına kadar gidebilirsin.
Ümit ( erkek çocuk ) : Teşekkür ederim anne.
Ümit kuzeni Adem'in yanına gider.
Adem : Hoş gelmişsin Samsun'dan.
Ümit : Hoş bulduk kuzen. Sende hoş geldin.
Adem : Nereden hoş geldim ?
Ümit : Tuvaletten.
Adem : Mal, mal konuşma kuzen.
Ümit : Kuzen bu dünyada ne kadar özenti var dimi.
Adem : Aynen kuzen.
Ümit : Mesela ben kaldırımda yürüyorum, millet de kaldırımda yürüyor. Ben otobüste ayakta gidiyorum, millet de ayakta gidiyor.
Adem : Aynen kardeş.
Ümit : Olum ne ara kardeş olduk. Hani kuzendik.
Adem : Sende benim ne zaman babam oldun. Niye, neden, niçin olum diyorsun.
Ümit : Sen sorasın diye.
Adem : Benimle adam akıllı konuşmalısın.Yoksa seni şey yaparım.
Ümit : Ne yaparsın ?
Adem : Seni evlatlık yaparım.
Ümit : Bende seni tohum yaparım. Sonra büyüyüp ağaç olursun ha.
Ademle, Ümit kavgaya etmeye başlarlar ve o sırada Adem'in Babası gelir.
Adem'in Babası ne yapacak ?
Hepsi ve daha fazlası 2. bölümde!
