İlkokul 2.5 ya da 3.sınıfta başıma gelmişti, sanırım ilk aşkımdı ya da öyle sanıyordum. Ancak bu üçgende kız tarafından istenmeyen adam bendim sanki, en yakın arkadaşıma daha yakındı. Bu olay arkadaşlığımızı hiç etkilemedi hatta tatlı bir rekabet oluşturmuştu.
Sonra üçüncü sınıfın sonunda en yakın arkadaşım okuldan hatta şehirden ayrıldı babasının tayini çıktığı için.
Ve dördüncü sınıf itibariyle o kıza karşı aşkım, tutuşan kağıdın sönmesi gibi söndü, aynı sınıfta hatta hoca sayesinde aynı sıralarda okumamıza rağmen unuttum resmen.
Beşinci sınıfta, sıranın örtüsünü toplama ya da katlama gibi şimdi hatırlamadığım saçma bir sebepten dolayı kafamın etini yedi, hayatımda ilk ve son defa o an bir kıza, hem de ona el kaldırdım o anın verdiği kızgınlıkla. Ağladı, hatta öğretmen daha sonra annemi bile çağırdı. Hayattaki en büyük pişmanlıklarımdan biridir o el kaldırma olayı. Neyseki çocuk olduğumuz için unutuldu gitti.
O kızla 8.sınıfa kadar beraber aynı sınıfta okuduk ama 2.sınıfın sonları ve 3.sınıf zamanında ona duyduğum hislerin zerresi kalmamıştı, zaten 6.sınıftan 8.sınıfa kadar sınıftaki başka bir kıza aşıktım ve bana göre ilk gerçek aşık olduğum kişi oydu, neyse.
Ortaokul bittikten sonra o 2.sınıfta en yakın arkadaşımla birlikte aşık olduğumuz kızla aynı liseye düştük ama farklı sınıflara. Bi 4 yıl boyunca daha ara sıra koridorlarda gördüm, ama benim için külleri bile kalmamış maziydi..Bir kez daha anladım aslında 2-3.sınıftaki o hislerin asıl aşk olmadığını, yoksa bu kadar kolay sıfır his ve bir yabancıymış gibi görmezdim...
Şimdi aklıma 6.sınıftan 8.sınıfa kadar aşık olduğum o kız geldi. Keşke itiraf etseydim ona... 8.sınıftan sonra bir daha izine rastlamadım, öyle bir kızın ne twitter ne facebook hatta Google'da bile çıkmaması çok ilginç.
Tabi belli etmedim de.
