sene 2001 mustafa kemal üniv.okuyorum her sabah ki gibi okula giden otobüsün en arka koltuğuna oturdum
en arka koltuğun önünde boş bir yer var şöför bu boşluğa ileriki durakların birinde ayağa tıka basa yolcu aldı
1-2 metre kadar önümde bir kız vardı ayakta durmasına gönlüm razı gelmedi kendimi feda ettim,buyurun gelin buraya oturun dedim, oda dünden razıymış geldi oturdu yalnız kitaplarımı aldı kucağına koydu herşey iyi gideken şöförün ani fren yapmasıyla kendimi yerde buldum resmen yere kapaklandım;senin neyine lazım centilmenlik otursana koltuğunda kimse yer vermiyor sana ne oluyor kendini niye öne atıyorsun değilmi!
neyse fazla uzatmayayım meğer kızla aynı üniversitede okurmuşuz okulun önüne gelince birlikte indik arabadan kitaplarımı bana verdi okula kadar birlikte yürüdük teşekkür etti bana istersen sana cafede bir çay ısmarlayayım dedi bende fakirin tekiyim zaten hemen kabul ettim ve arkadaşlığımız öyle başladı.
çok güzel günlerdi hatırlayınca arasıra yüzümde tebessümler oluşur
