- Katılım
- 15 Şubat 2011
- Mesajlar
- 55,491
- Reaksiyon puanı
- 2,350
- Puanı
- 809
Gerçeğin Peşinde Koşmak
YAYIN TARIHI: 20 Ağustos 2011
18.Bölüm
YAYIN TARIHI: 20 Ağustos 2011
18.Bölüm
SAHNE 1: NAZAN – EV
Nazan, Gökçe, Derya, Nükhet, Cansu ve Kumru oturmaktadirlar.
DERYA: Derya hiç soru sorma yardim et dedi. Sesi öyle endiseliydi ki anladim birseyler oldugunu. Bora beni otogarin orada bir çaybahçesinde bekliyordu.
NÜKHET: Benim de haberim yoktu tabi, Derya bir arkadasim çagirdi dedi ve evden apar topar çikti.
DERYA: Bora kimseye söyleme deyince.
NAZAN: Ee?
DERYA: Gittim, olanlari anlatti. Çok üzgündü. Daha da önemlisi çok utaniyordu. Gece boyunca yürümüs, düsünmüs. Evi aramaya cesaret edememis, yüzlerine bakamam dedi.
NAZAN: Düsündügümüz gibi.
DERYA: Kartlari da iptal olmus, cebindeki parayla bir telefon almis. Yeni telefon karti almis, üstünde ceketi bile yoktu.
NAZAN: Ah Bora, ah Bora.
GÖKÇE: Sonuç?
DERYA: Ben parayi verdim, anlattigi kadariyla dinledim. Baska soru sormadim, kalktim geldim.
CANSU: Nerede simdi peki?
DERYA: Bilmiyorum.
NÜKHET: Derya’yi da zor durumda birakmis, baksaniza. Söylese birtürlü, söylemese birtürlü.
NAZAN: Ölüyoruz burada bekletilir mi hiç?
NÜKHET: Derya’da Bora arasin diye beklemis.
DERYA: Ne olursa olsun annenle konus dedim.
GÖKÇE: Ya da karinla demedin mi?
DERYA: Söyledim yemin ederim.
KUMRU: Nereye gidecegini söylemedi mi?
DERYA: Bodrum otobüsüne bindi, ama..
NAZAN: Gökçe Bodrum’da bir tanidiginiz mi var?
GÖKÇE: Yok.
NAZAN: Baska ne biliyorsun kizim, Allah askina ne biliyorsan söyle. Artik saklama birseyi.
DERYA: Bildiklerimi söyledim zaten Nazan yenge. Daha fazla birsey bilmiyorum, gerçekten. Telefon numarasindan baska bildigim birsey yok. Onu da Gökçe’ye verdim.
Gökçe ayaga kalkar.
CANSU: Arayacakmisin Gökçe abla?
GÖKÇE: Benimle konusmak isteseydi o beni arardi.
Gökçe numarayi Nazan’a verir ve odasina gider.
Gökçe odasinda yüzügünü çikartir ve biryere saklar.
NAZAN: Bora kaçiyor, baksaniza. Ne yapacagini bilmiyor besbelli. Kaçmakla ne hal olur ki?
NÜKHET: Dünden beri ne uyku uyudu Derya ne birsey yedi. Ben de diyorum hastalaniyor çocuk meger buymus. Duyar duymaz hadi dedim, hadi gidiyoruz. Ne olursa olsun anlatacagiz. Biz artik gidelim.
Nükhet ve Derya kalkarlar.
NAZAN: Derya, telefonunu verirmisin lütfen?
Nazan ayri bir odaya girer ve Bora’yi arar.
NAZAN: Benim, annen. Hiçbir sey söyleme, konusma! Hemen gidip teslim olmalisin, hemen! Yeter, hiçbir sey duymak istemiyorum. Özürünü duymak istemiyorum! Bak, eger simdi gidip teslim olmassan seni evlatliktan reddederim. Anliyormusun, reddederim. Simdi git efendice teslim ol, çek cezani.
2 gün sonra ..
SAHNE 2: NAZAN – EV
Gökçe arkadasi Meltem’le biryerden gelir. Gökçe’nin yüzü bembeyazdir.
MELTEM: Iyi aksamlar.
CANSU: Ne oldu Gökçe abla?
KUMRU: Gökçe abla?
NAZAN: Ne oldu Gökçe, iyimisin? Rengin uçmus kizim, ne oldu?
MELTEM: Yok birseyi. Rahatsizlandi biraz.
NAZAN: Nasil, nasil yani. Neyin var?
CANSU: Giderken birseyin yoktu.
NAZAN: Nereye gittin sen? Yine bayildim deme.
GÖKÇE: Yapilmasi gerekeni yaptim, artik hamile degilim.
Bir küçük umut vardi. Gökçe; perdeleri çekti, kapilari kapatti. Isiklari söndürdü teker teker.. Bir küçük umut vardi, karanliga gömüldü!
18.Bölümün Sonu
