Çok güzel bir final oldu. Bazı şeyler mecburen apar topar geçilmek zorunda kalınsa da senaristler en iyi şekilde kotarmışlar. Hızlı hızlı sonuca bağlayacağız diye dizinin naifliğinden ödün vermemişler. En azından mini dizi kafasıyla izlenilebilecek. Gülizar ve Murat sahneleri çok iyiydi, Farah ve Berk gerçekten çok uyumlu bir çift olmuşlardı. Keşke onları birlikte daha uzun görebilseydik ama bu kadarı da memnun etti. Yeni bir filmde falan oynasalar keşke.
Suzi ve Tuğrul'un birleşmesi, Tuğrul'un odunluğunu geride bırakıp insanlığını göstermesi, Gülizar'ın son sahnedeki göndermeleri ve şarkısı derken hüzünlü tebessümlerle seyrettim bölümü. Herkes 3 yıl sonra hak ettiği yerlere gelmiş ama Şerif'in dizi yapımcısı olması hem sürpriz oldu, hem bayağı güldürdü.
Daha bahsedecek çok şey var ama uzatmayayım. Bu hikayenin hakkı en az 13 bölümdü ama nasip olmadı. İzleyici bağırmalı çağırmalı konak dizilerinden kafasını kaldırıp buraya dönmese de Gülizar'ın şarkıları gibi kendisini gerçekten seven, özel bir kitleye ulaştığını düşünüyorum.
Başta Çağan Irmak, Farah Zeynep Abdullah, Berk Cankat, Ebru Cündübeyoğlu, Berkay Ateş ve Çiğdem Erken olmak üzere emeği geçen herkesin eline sağlık. Kısa sürdü ama çok güzel bir macera oldu. Kalbimin en güzel köşesinde yaşayacağından şüphem yok.
Şunu da şuraya bırakalım.