Bozkırın uçsuz bucaksız topraklarında yaşayan “Karınca Baba”, karınca kararınca yaşamayı ilke edinmiş, her gördüğü eşyada yaşamın özünü arayan bir divanedir. Gözü gibi sakındığı heybesine karşısına çıkan her şeyi doldurur. Heybesi ağırlaştıkça gönlündeki yük hafifler. Karınca Baba’nın topladığı şeyler basit gibi gelse de insanların en çok ihtiyaç duyduğu şeylerdir…
Yolda taş gördü mü, başkasının ayağına değmesin diye kenara alır o taşı... Kanadı kırık bir kuşa her gün su götürür, iyileşmesi için başında bekler… Karınca Baba geçtiği köyleri ve yolları güzelleştirir. Oradan geçen insanlar, “Karınca Baba buradan geçmiş” diyerek fark ederler. Karınca Baba’nın yolculuğu insanlar arasında dilden dile dolaşır…
Geçmişindeki yükleri insanlara yardım ederek hafifleten, her vaktin kıymetini bilerek ömrünü yaşayan Karınca Baba’nın yolu bir gün Gedelli’ye düşer. Ciritçi Abdullah ve Divane ile karşılaşır… İnsanlarda, nesnelerde aradığı şeyi yıllardır bulamayan Karınca Baba, Gedelli’de neler yaşayacak?
