FAV10 APARTMANI
4.SEZON 2.BÖLÜM
YENİ BÖLÜM
"GÖLGELER VE İTİRAFLAR"
Salonun ışıkları yandığında, herkes hâlâ The_Erinch’in sert bakışlarına kilitlenmişti.4.SEZON 2.BÖLÜM
YENİ BÖLÜM
"GÖLGELER VE İTİRAFLAR"
Gözlerinde alışık olmadıkları bir ağırlık vardı…
Ama içinde bir karanlıktan çok, yük taşıyan bir adamın yorgunluğu gizleniyordu.
Angelica, titrek bir sesle konuştu:
Angelica:
“The_Erinch… bu ne demek? Ne saklıyorsun?”
The_Erinch derin bir nefes aldı.
Omuzları düşmüştü sanki. O sert hali bir anda yok oldu.
The_Erinch (normal, yumuşamış sesiyle):
“Affedin beni. Sizi korkutmak istemedim… Ama başka türlü anlatamazdım.”
Dosi öne çıktı.
Dosi:
“Bizi buraya neden topladığını söylemen gerekiyor artık.”
Herkes ona baktı.
The_Erinch yavaşça başını salladı.
---
The_Erinch’in itirafı
The_Erinch:
“Son aylarda foruma birisi sürekli intikam dolu mesajlar yolluyordu. Sadece bana değil… bazılarınıza da.”
Herkes şaşırdı.
Aralarında mırıldanmalar başladı.
Alemdar:
“Bize niye söylemedin?”
The_Erinch:
“Çünkü… tehditlerin bir kısmı sizin özel bilgilerinizle ilgiliydi. Kimin güvenilir olduğunu bilmiyordum.”
Bu söz salonda buz gibi bir hava estirdi.
Serhat kaşlarını çattı:
Serhat:
“Yani diyorsun ki… içimizden biri mi?”
The_Erinch gözlerini kaçırdı.
Sessizlik…
Sonra çok yavaş başını salladı.
The_Erinch:
“Evet. İntikam planı yapan kişinin… sizden biri olduğunu düşüyorum.”
Salondaki herkes birbirine bakmaya başladı.
Kimse konuşmaya bile cesaret edemiyordu.
Royal Highness’öne çıktı.
Royal Highness:
“Bu yüzden mi Fav10 üyelerini buraya topladın? Hepimizi tek binada tutmak için mi?”
The_Erinch:
“Evet. Çünkü herkes farklı şehirlerdeyken kimseyi koruyamazdım. Ama burada… gözümün önündesiniz. Bir kişi hariç kimseye zarar gelmeyecek.”
---
The_Erinch’in açıklamalarından sonra herkes şok içinde dağılmıştı.
Kimse birbirine belli etmese de herkesin aklında aynı korku vardı:
“Aramızda biri mi?”
Fakat tam bu panik büyüyecek gibi olurken…
Fakat tam panik artacak gibi olurken…
apartmanın girişinden gürültülü bir ses yükseldi.
“GÜM!”
Herkes zıpladı.
Serhat: “Abi bu sefer 12. Adam değil. Bu ses gerçekten tehlikesiz olamaz!”
Hızla koridora koştular.
Merdiven boşluğundan soğuk bir rüzgâr geliyordu.
Alemdar: “Kapı açık… yok… kırık!”
Apartmanın ana giriş kapısı gerçekten de yerinden oynamıştı.
Zorlanmış, bükülmüş, adeta biri tekmeyle parçalamış gibi.
Angelica: “Biri… dışarıdan girmiş!”
Dosi kapıya yaklaştı, eğildi ve yerde bir şey fark etti.
Dosi: “Bir eşya düşürmüş giderken …”
Yerden ufak bir obje aldı.
Herkes hemen başına toplandı.
The_Erinch gözlerini kısarak baktı.
Serhat: “Ne o? Bomba mı? Yemin ederim ben telefona bakıyordum.”
Dosi, sakin ama şaşkın bir sesle söyledi:
Dosi: “Bu… Rüzgargülü’nın bilekliği.”
Herkes bir anda Rüzgargülü’ne döndü.
Rüzgargülü: “Ne?! Benim bilekliğim? Ben daha geçen akşam evde takıyordum!”
Angelica: “Niye burada? Biri… çaldı mı?”
Serhat: “Yoksa sen mi yaptın? Kapıyı mı kırdın kardeşim, dürüst ol bak?”
Rüzgargülü: “Ben mi kıracağım kapıyı Serhat?
Serhat “Valla neden kırmayasın diyecem de ya aman neyse bak apartman hava aldı iyi yapmışsın.”
Gerginlik kısa süreliğine hafiflese de The_Erinch ciddi bir ifadeyle konuştu:
The_Erinch: “Hayır… bu çok açık bir mesaj.”
Herkes ona döndü.
The_Erinch: “Bunu yapan kişi… aramızdan birini suçlu göstermek istiyor.
Bilekliği buraya bırakması tesadüf değil.”
Alemdar: “Yani içimizden birini hedef alıyor?”
The_Erinch başını salladı:
The_Erinch: “Evet. Ve sıradaki hamlesinde kimin üzerine oynayacağını bilmiyoruz.”
Koridorda rüzgâr uğulduyordu.
Kırık kapıdan içeri karanlık, sessiz bir gece bakıyordu.
Apartmanın tamamı diken üstündeydi.
Serhat, fısıldayarak:
Serhat: “Bu apartmanda sabaha kadar nöbet tutmam mı lazım? 12. Adam’ı korumaya alalım diyorum, ilk o gider.”
12. Adam: “NE?! Niye ben?!”
Serhat: “Çünkü her korku filminde ilk senin tiptekiler gidiyor kardeşim, ben maalesef bilimsel düşünüyorum.”
Herkes bir an güldü.
Sonra tekrar ciddi bir sessizlik çöktü.
The_Erinch: “Bu daha başlangıç. Bizi birbirimize düşürmek istiyor. Ve kim olduğunu bulana kadar… kimse güvende değil.”
Ve o sırada, herkesin arkasında, gölgeler arasında biri vardı.
Sessizce gülümsüyordu.
Çünkü henüz kimse ondan şüphelenmiyordu.
---
Ertesi akşam…
Apartmanın giriş katı, uzun zamandır ilk kez bu kadar kalabalıktı.
Dışarıdan gelen tüm üyeler de gelmişti. Masalar birleşmiş, renkli ışıklar asılmıştı.
Mutfaktan kahkaha, salondan müzik taşıyordu.
Angelica elinde mikrofonla bağırdı:
Angelica:
“Bu akşam kural yok! Şüphe yok! Korku yok! Sadece eğlence var!”
Alkış koptu.
Serhat DJ masasının başına geçmişti.
Serhat:
“Birazdan slow çalıyorum ağlayan çıkmazsa saygım yok!”
12. Adam:
“Ben ağlamam! Ama içimden ağlarım!”
Herkes güldü.
Dosi ve Alemdar masa tenisi oynuyordu.
Alemdar:
“Kaybeden sabah herkese kahvaltı hazırlar!”
Dosi:
“Sen zaten her sabah açsın!”
Royal Highness, Rüzgargülü ve Angelica mutfakta pasta kesiyordu.
Rüzgargülü:
“Dün herkes bana suçlu gibi bakıyordu, bugün pastayı ben kesiyorum hayata bak!”
Ortamdaki karanlık dağılmış gibiydi.
Gülüşler, müzik, tabak sesleri…
Herkes bir anlığına korkuyu unutmuştu.
The_Erinch ise biraz uzakta, pencere kenarında duruyordu.
Elinde bir bardak… Dışarıyı izliyordu.
Doğan yanına geldi:
Doğan:
“Abi bak gördün mü? Bizi birbirimize düşüremedi.
Şimdi düşman varsa da dışardan izlesin!”
The_Erinch hafifçe gülümsedi.
---
Çokiyitvci sahnenin ortasına çıktı.
Çokiyitvci:
“Ben freestyle yapacağım!”
Serhat:
“Kardeşim bizim ödediğimiz aidatlar buna mı gidiyor?!”
Müzik başladı.
12. Adam ve Çokiyitcj öyle bir dans etti ki…
Herkes yere yattı gülmekten.
Angelica gözyaşlarını siliyordu:
Angelica:
“Biri bunu kayda alsın! Yarın kanıt olarak kullanacağız!”
O an…
Gecenin en neşeli anıydı.
---
Ve Sürpriz…
Tam pastalar dağıtılırken…
Bir anda müzik kesildi.
Bir saniyelik mutlak sessizlik…
Sonra bir telefon sesi yankılandı.
“DİNG!”
The_Erinch’in cebinden gelen ses…
Ekranı açıldı.
Bir mesaj.
Ekrandaki yazı, telefonun ışığıyla yüzüne vurdu:
> “Aferin… Gülebiliyorsunuz hâlâ.
Çünkü henüz hanginizin seçildiğini bilmiyorsunuz.”
Altında tek bir ek vardı:
👉 Bir fotoğraf.
Fotoğrafta…
Organizasyona katılmayan tek bir kişi,
bilinmeyen bir yerde baygın halde yere uzanmıştı.
Angelica fısıldadı:
Angelica:
“Bu… bu şimdi mi çekilmiş?”
The_Erinch’in eli titredi.
Ve salondaki karanlıkta…
Bir kişi yavaşça, kimse fark etmeden geri doğru çekildi.
Kapı sessizce kapandı.
BÖLÜM SONU
Bölüme beğenirsiniz umarım yorumlarınızı bekliyorum.
@The_Erinch @Angelica @Dosi @Bully @emreemreu @RüzgarGülü @Royal_Highness @Doğan @Damien Duff @12.Adam @xdragxx @Gerekli24 @serhatt @bazinga @HollyDemon ☾☆ @Alemdar @Aserat @cokiyitvci @Zeyno @Mr.At @Yakamoz-Asi
