Yıllardır erteler dururum bu filmi izlemeyi. Yıllardır da listemde izlemeyi bekler. Bugüne kısmetmiş. Bu ne destansı bir yapıttır böyle. Gerçekten izlerken filmin senaristine, yönetmenlerine, oyuncularına, naifliğine, muazzam sıradanlığına, müziklerine, kısacası her şeyine hayran kaldım. Aldığı tüm ödülleri sonuna kadar hak eden ve puanını da sonuna kadar hak eden kusursuz bir yapıt...
Hayatın sıradanlığının içinde hiç de sıradan olmayan karakterlerin oldukça sıradan gözüken ancak oldukça etkileyici olan hikayesi... Mükemmel bir senaryo, mükemmel bir dram. Her sahnesinden ayrı keyif aldım. Baştan sona nasıl geçtiğini anlamadım bile. En iyi film ödülünü sonuna kadar hak etmiş bir sanat eseri... Gerçek bir klasik, gerçek bir başyapıt...
[SPOILER]Film ilk 1 saat mükemmel naif yapısıyla ve çok kaliteli sürükleyiciliğiyle oldukça tebessüm ettiriyor ama sonra yok ediyor... Filmin son 45 dakikası ve özellikle filmin son sahnesinden sonra içime öküz oturdu gerçekten. Çok acayip bir yolculuktu... Sanki böyle 3 4 sezonluk dizi izlemişim, Lester'a öyle bağlanmşım ve final sahnesinde yok olmuşum gibi... Sanki Heisenberg'i kaybetmişim gibi... Gerçekten bir garip oldum film bittikten sonra...
Poşet sahnesinin muazzamlığı mı dersin, final sahnesinden önce Lester'ın Angela'nın epik sahnesi mi dersin, veya film boyu oyunculukta destan yazan Kevin Spacey'in her sahnesi mi dersin... Baştan sona çok aşırı çılgın sahnelere sahip bir filmdi.
Kameralarla herkesi çeken Ricky mi dersin, Ricky ile Lester'ın ilişkisi mi dersin, Ricky ile babasının, Jane ile anne babasının, Jane ile Angela'nın, Carolyn ile Lester'ın... Her karakterin birbiriyle olan diyaloğu ve ilişkisi ders niteliğinde. 2 saat içerisinde o kadar ders niteliğinde şeyler anlatmış ki hayran olmamak elde değil...[/SPOILER]
10/10
