PROFESÖR
9.BÖLÜM
"GERÇEK YÜZLER"
İsmail direksiyonu sola kırdı.Karşıda bizim ona doğru geldiğimizi fark etmeden yürüyen uzun boylu , 20'li yaşlarda bir delikanlıya çarptık. Şükür ki İsmail son anda kornaya basınca çocuk arabanın altında kalmaktan kurtluldu ve arabanın üstüne atladı.İsmail yavaşça frene bastı ve çocuk yavaş bir şekilde yere düştü.Çok korkmuştum.Ya çocuğun başına bir şey gelseydi.Neyseki bir şey olmamıştı.Genç yavaşça ayağı kalktı.Üstüne bulaşan pislikleri sirkelemeye başladı.Ben de kendimce hızlı bir şekilde arabadan indim.Gencin yanına doğru gittim.Üstünü sirkelemiş ama hala olayın şokunu atlatamamış olsa gerek bana boş boş bakıyordu.9.BÖLÜM
"GERÇEK YÜZLER"
Sebahattin : Çocuğum bir şeyin var mı ? Bir yerine bir şey olmadı İnşallah.
Selim : Iı..Yok..Bir şeyim yok amca...
Sebahattin : Emin misin..Bak..Bence gel seni hastaneye götüreyim bir baksın doltorlar...
Selim : Yok amca sağolun..Peki bu nasıl oldu..
Sebahattin : Karşıdan bir araba bize doğru süratle geliyordu bizim şoförde sola kırdı direksiyonu..Senin olduğunu fark ettiğimizde kornaya basabildi anca...
Selim : Hmmm.Çok şükür daha kötü şeyler olmadı..İlginiz için sağolun.
Sebahattin : Benim içim rahat etmiyor ..Lütfen beni kırma gel hastaneye gidelim..Adın ne senin bu arada..
Selim : Selim..Adım Selim.. Tamam gidelim hastaneye ama çok vaktim yok..
Sebahattin : Ben de Sebahattin . Tamam hadi gel arabaya bin de gidelim..
Selim yavaşça arabaya bindi.Belli ki bir yeri ağrıyordu ki hastaneye gitmeyi kabul etti..Yol boyunca hiç konuşmadı.Etrafı izleye izleye hastaneye vardık.Hastanede tanıdığim doktor arkadaşımın yanına çıktık.
Doktor : Sebahattin hoşgeldiniz.Hayırdır bir şey yoktur umarım.
Sebahattin : Yolda giderken küçük bir kaza geçirdik de biz iyiyiz ama bu genç biraz yaralandı.Doktor Selimi muayane ettikten sonra bir kaç test istedi.Test sonuçlarını bekledik. Doktor her şeyin iyi olduğunu sadece etinin biraz ezildiği için ağrıdığını söyledi.Sonra hasteneden çıktık.
Sebahattin : Çok şükür iyiymişsin..Evin nerde seni bırakalım.
Selim : Sağolun Sebahattin Amca..Evim Gülsayar mahallesinde..
Sebahattin : Aa.bende eskiden o mahallede oturuyordum..
Hastaneden sonra İsmail bizi Selim'in evine getirdi..
Sebahattin : Hadi çocuğum kendine iyi bak..Dinlen bugün..
Selim : Çok teşekkür ederim..Görüşürüz..
Selim evine gitti.Sonra İsmail beni de eve bıraktı.Bende yavaşça eve çıktım. Kapıyı çaldım.Nur kapıyı mutlu bir şekilde açtı.
Nur : Hoşgeldin Sebahattin Amca..
Sebahattin : Hoş buldum kızım..Belli ki babanla aranı düzeltmişsin.
Nur : Evet ...Artık aramız iyi..Bana çok iyi davranıyor.Bu arada ben eşyalarımı toplayıp , alt kata babamın yanına geri dönüyorum..
Sebahttin : Çok sevindim babanla aranı düzeltmene..Her zaman başımın üstünde yerin var. Ha kızım bu arada annenle konuştum bugün..Seninle de konuşacakları var..Al bu adresi yarın git konuşun..Hadi sen git eşyanı topla kızım bende biraz dinleneyim..
Nur ' a bugün kü kazadan bahsedip canını sıkmak istemedim.Üstümdeki montu vestiyere asıp mutfağa girdim.1 bardak suyumu içtikten sonra yatak odama gittim.Yatağa uzandıktan birkaç dakika sonra uyumuşum..
Sabah olduğunu güneşin gözümü kamaştırmasından anlamıştım. Yavaşça yerimden kalktım.Banyoya giderken Nur'un odasının boş olduğunu fark ettim.Demek ki benim uyuduğumu görünce rahatsız etmeden evden çıkmış..Yine evde tek kalmıştım.. Yalnızlığa alışık olmama rağmen bir kaç haftadır Nur'un yanımda olmasına alışmıştım.. Sonra elimi yüzümü yıkadım.Kahvaltımı yaptım.Bir süre dinlendikten sonra aklıma Selim geldi acaba nasıldı.Bugün evine gidip nasıl olduğunu sorsam iyi olurdu..Yerimden kalktım yavaşça hazırlandıktan sonra binadan çıktım.Binadan çıkarken Nur'u gördüm.
Sebahattin : Nereye gidiyorsun kızım?
Nur : Anneme gidiyorum...
Sebahattin : Hadi bin arabaya seni de bırakalım.
Nur : Tamam...Çok sağol Sebahattin amca..
Nur arabaya bindi .Annesi nin evi Selim'in evine yakındı.Onu bıraktıktan sonra onun yanına geçerdim.20 dakikalık bir yolculuktan sonra Nur'un annesi Aysel'in evine varmıştık.Nur tam arabadan inerken telefonunu düşürmüş.Indikten sonra fark ettim.Ismaile geri dönmesini söyledim..Ayselin evine geri döndük.Arabadan indim.Ayselin kapısına yaklaştığımda içeriden kahkaha sesleri geliyordu.Kapıyı dinlemeye başladım.Yaptığım yanlıştı ama...
İkisinin konuşmalarını duyabiliyordum..
Aysel gülerek;
Aysel : Kız...Sebahattini nasılda kandırdık. Şimdi bu ölecek beni de kızı gibi seviyor..Mirası kesin bana vereceğini söyler bir iki güne...
Nur : Aynen anne beni de çok seviyor..Ya sana ya bana miras gelecek...
Aysel : Aslında bi bilse ki Feride ablaya para karşılığında bunları söylettiğimizi...
İkisinin bu konuşmasını duyunca yıkıldım.Arkamı dönerek arabaya doğru yürümeye çalışıyordum..Ama kendimi çok kötü hissediyordum..Onca zaman yardım ettiğim insanların arkamdan bu tür oyunlara başvurması beni çok yıktı..Gerçekten sevenim yokmuş.İnsanlar ne ara bu kadar paragöz olmuşlardı..Keşke bunları hiç duymasaydım..Bir an elimdeki baston kaydı ve tam düsecektim ki birinin beni tuttuğunu fark ettim.Yüzüne doğru bakınca Selim olduğunu fark ettim..Bastonuma yeniden tutundum..
Selim : Sebahattin Amca iyimisin..
Sebahattin : İyi değilim evlat..
Selim : Gel amca seni bizim eve götüreyim.. Annem ve ben tek yaşıyoruz zaten..
Selim benim kolumdan tutarak evine getirdi.Evine girdiğimde durumlarının iyi olmadığını görünce üzüldüm.Annesi kapıyı açtı.
Suna : Hoşgeldiniz..Buyrun geçin içeri..
Sebahattin : Sağol kızım..
İçeri girdim eski bir kanepeye oturdum..
Anne ve oğlunun bu durumu görünce aklıma bir fikir geldi..
Sebahattin : Size bir teklifim var...
9.BÖLÜM SONU
Son düzenleme:
