Bu dizi "What Happened to Monday" filminden uyarlanmış, yer ve kişi adları değiştirilmiştir.
PAZARTESİ | 
SALI |
ÇARŞAMBA | 
PERŞEMBE |
CUMA | 
CUMARTESİ |
PAZAR |
3. BÖLÜM
(Salı zorla minibüse bindirilip götürülürken kadın ajan bilekliğini devre dışı bırakır.)
Cuma: Çok garip... Bileklik devre dışı kaldı.
Perşembe: Lanet olsun!
(Birkaç dakika sonra görevliler, Salı'yı kollarından tutup Tek Çocuk Bürosu'na getirir.)
Salı: Niye getirdiniz beni buraya?
(Derken asansörden çıkan Deniz, sevdiği kadının kılığındaki Salı'ya bakar. Olayın iç yüzünü bilmediği için onu Pazartesi sanmıştır.)
Salı: Ne istiyorsunuz benden?
(Salı küçük bir kabine getirilirken arkasına döndüğünde Çiğdem'i görür.)
Çiğdem: Zeynep Hanım, ne güzel bir sürpriz. Sizinle tanıştığıma memnun oldum. (elini uzatarak) Ben Çiğdem Sönmez.
Salı: Niye buradayım, söyler misiniz?
Çiğdem: Bence sen anladın... 7 çocuk... Tam 30 yıl boyunca bizden saklanmış. İnanılmaz..
Salı: Ama ben.. Tek çocuğum.
Çiğdem: Keşke haklı olsaydın. Keşke...
(Salı büyük bir şok yaşarken Yiğit elindeki tablet bilgisayar aracılığıyla evin adresini ve iç planını Çiğdem'e gösterir.)
Yiğit: Bir taşla beş kuş vuracağız.
Çiğdem: Daha sessiz bir şekilde çözülemez mi?
Yiğit: Maalesef.
(Ajanlar Salı'nın kollarından tutarken Yiğit cebindeki bıçağı çıkarır.)
Salı: Bankada çalışıyorum, size para verebilirim. Yeter ki bırakın beni!
Çiğdem: Sonuncusu da böyle söylemişti.. Halledin şunun işini..
(Çiğdem kabinden çıkarken Yiğit bıçakla Salı'ya doğru yaklaşır.)
Salı: Lütfen bırakın beni! Lütfen! Yapmayın! Hayır!!!
***
(Öte yandan Salı'nın da kaybolmasının ardından diğerleri ne yapacağını düşünmektedir.)
Cumartesi: Bir şeyler yapmamız lazım, böyle kös kös oturamayız.
Cuma: Kızlar, büyük bir sorunumuz var.
(Kızlar dış kapının önündeki güvenlik kamerası aracılığıyla baskın yapmaya gelen 3 büro ajanını fark eder.)
Cumartesi: Şimdi ayvayı yedik...
Perşembe: Kızlar, siz saklanın. Ben halledeceğim.
(Kızlar gizli odaya saklanırken ajanlardan biri kesilmiş bir gözü kapının yanındaki sensöre tutar.)
(Açılan kapıdan içeri giren ajanlar, karanlık evde yaşam belirtisi ararken biri gizli odanın kapısını açan düğmeye basar. Kapının açılmasıyla korku içindeki Pazar'la karşılaşırlar.)
Ajan: Dışarı çık. Sen ve diğerleri... Hemen!
(Kızlar sırayla odadan çıkarken Perşembe de bir silah aramaktadır. Eli alet çantasındaki levyeye gider.)
Ajan: Sonuncusu nerede?
(Tam o sırada Perşembe levyeyle adamın kafasına vururken adam silahını Perşembe'ye ateşler, ancak başka bir adamı önünde kalkan olarak kullandığı için sağ kurtulur. Öte yandan Çarşamba ise yanındaki şamdanı başka birinin kafasına geçirerek onu etkisiz hale getirmeye çalışır.)
(Perşembe kendine siper ettiği ölü ajanıun cebinden silahı alır ancak boştur. Dolu silahı alan ajan tetiği çekmek üzereyken Cuma kitaplığı onun üzerine devirir. Ancak adam hiçbir şey olmamış gibi çıkarak Cuma'nın karnına sert bir tekme atar.)
(Diğer yandan başka bir ajan Çarşamba'ya sert yumruklar attıktan sonra kafasını masaya vurur. Sert bir tekmeyle yere düşürdüğü kızı öldürmek üzereyken Pazar ocaktaki kaynar suyu alıp hızla onun yüzüne döker. Acı içinde kıvranan adam, kendini kısa sürede toparlar ve Pazar'ı tutup yerdeki cam kırıklarının üstüne savurur.)
(Cumartesi bir anlık boşluktan faydalanıp ütünün kablosuyla diğer ajanı boğmaya çalışsa da adam onun iki katı büyüklüğündedir. Adam sırtına çıkan Cumartesi'yi hızlı bir hamleyle yere kapaklar. Perşembe yerdeki dambılı ajanın suratına çarparken diğer adam yarım bıraktığı işi tamamlamak için yerde yatan Çarşamba'ya doğru yürür.)
(Kanlar içindeki Çarşamba ayağıyla buzdolabının kapağını açar. Adam tam adımını atarken açılan kapağa takılır ve kargaşa sırasında yere düşen bıçakların üzerine kapaklanır. Öte yandan Perşembe ise hala geriye kalan adamın elindeki silahı almaya çalışmaktadır. Ve sonunda silahı onun kafasına denk getirerek öldürmeyi başarır.)
(Kızlar büyük bir gayretle tüm ajanları öldürmüştür. Ancak Pazar bu çatışmadan ölümcül bir yara almıştır ve hızla kan kaybetmektedir.)
Pazar: Yardım edin! Aaah!
(Kardeşleri can çekişen Pazar'ın başında toplanırken Perşembe bulduğu bir kumaş parçasını yaraya bastırır.)
Perşembe: Bana bak Pazar. İyileşeceksin. Hiçbir şey olmayacak, merak etme.
Pazar: Ölmek istemiyorum... Sizi yalnız bırakmak istemiyorum.. Aslında kim olduğumu bilmeden gitmek istemiyorum..
Perşembe: Bırakmayacaksın bizi, merak etme..
(Ancak kardeşleri gözyaşları içinde onun son anlarını seyrederken yapacak hiçbir şey yoktur. Birkaç saniye sonra Pazar gözlerini usulca kapatır.)
Cumartesi: (ağlayarak) Hayır! Hayır! Hayır!! Pazar!!!! Gitme kardeşim!!!!!!!!
***
(Öte yandan Çiğdem Büro'daki başka bir kabinin önünde, ertesi gün uyutulacak çocuklara bakmaktadır.)
Çiğdem: Bazen bu çocuklar rüyalarıma giriyor. Bina patlıyor ve sonra ortalık yüz binlerce çocuğun bedeniyle doluyor. Acaba boş mu versem diyorum bazen..
Yiğit: Tek umudumuz sizsiniz efendim, pes edemezsiniz.. Bu arada Şahinlere giden ekipten haber alamıyoruz. Aslında resmi olarak kara listeye alırsak ilk kontrol noktasında yakalanırlar..
Çiğdem: Sakın! Eğer bu duyulursa güvenilirliğim yok olur. Sen önceliğini Atacan Çelik'e ver. Ama Şahinler'i de sakın hafife alma.
***
9 Haziran 2073, Çarşamba
(Pazar'ın ölümü herkesi derinden yaralamıştır. O sırada Cuma bir ajanın üstünde bir plastik torba ve içinde kesilmiş bir göz bulur. Çarşamba retinayı sensöre taratırken gözün Salı'ya ait olduğu ortaya çıkar.)
Cumartesi: Her şeyi öğrendiler! Ya daha çok adam gönderirlerse? Dışarı çıkıp iz sürmemiz lazım.
Perşembe: Aynı anda çıkarsak iki dakikada yakalanırız. Bence o adamlar bürodan değildi. Yani koca büro 3 ajan mı yollayacak sadece?
Çarşamba: Yine de işi şansa bırakamayız.
BİRKAÇ SAAT SONRA
(Sabah olmuş, Çarşamba dışarı çıkmaya hazır hale gelmiştir.)
Çarşamba: Sonunda be. Her hafta topuklu ayakkabı giyip duruyordum, sonunda ev halimle çıkabileceğim.
Cuma: (yakasına küçük bir kamera takarak) Bunun sayesinde senin görüp duyduklarına biz de tanık olacağız. (silahı vererek) Sadece sahibinin parmak iziyle çalışıyor. Bunu dün yapmış olmam gerekirdi..
Perşembe: Atacan'a git, neler olduğunu öğren ve sakın kendini öldürtme.
(Çarşamba, bir süre sonra Atacan'ın evine gelmiştir. Atacan, beklediği misafiri görüp kapıyı açar ve sinsi bir gülüşle onu içeri davet eder. Öte yandan karşı binanın penceresinde bir tetikçi hazırda beklemektedir.)
Atacan: Direkt sadede geleyim; anlaştık mı, anlaşmadık mı?
Çarşamba: Ne anlaşması?
Atacan: Aptalı oynama Zeynep. Terfinden vazgeçeceksin, ben de karşılığında küçük sırrını kimseye söylemeyeceğim. Herkes kazanacak..
(Çarşamba bir süre bekledikten sonra silahını çıkarır.)
Çarşamba: Seni alçak pislik!! Ne kadar zamandır biliyordun?
Atacan: O kontratı benim bulduğuma dua et. Yoksa çoktan ölmüştün!
Çarşamba: (silahı kafasına dayayarak) Ne kontratı, söyle!
Atacan: (korkulu bir sesle) Fon transferi. Çiğdem Sönmez ile imzaladığın kontrat!
Perşembe: Çiğdem Sönmez mi? Onunla ne işi olabilir?
Çarşamba: Nerede bu kontrat, göster çabuk!
Atacan: Tabletimde. Ama...
(Atacan lafını bitiremeden başından vurulup ölür. Çarşamba'nın karşıdaki tetikçiyi görmesi uzun sürmez.)
Perşembe: Çabuk çık oradan!
(Tetikçi onu da öldürmek için ateşlemeye devam ederken Çarşamba hızlıca tabletteki ev sistemini kullanarak perdeleri kapatır.)
Tetikçi: Hedefle görsel teması kaybettik.
(Tetikçinin mesajını alan Yiğit destek ekibe içeri girmesini işaret eder. Kapana kısıldığını fark eden Çarşamba soluğu banyoda alır.)
Çarşamba: Kızlar, beni duyuyor musunuz? Nereden gitmem lazım?
Cuma: (ev planını inceleyerek) En iyi seçenek ön kapı.
(Derken Büro ajanları kapıyı kırarak içeri girer.)
Çarşamba: Öyle bir seçenek yok...
3. BÖLÜM SONU
// YENİ BÖLÜM | 20 Ağustos Pazartesi 23.00 //
// YENİ BÖLÜM | 20 Ağustos Pazartesi 23.00 //
Nefes nefese okudum bölümü süperdi yaa pazar gerçekten öldümü ya 
