Hızımı alamayarak "yakında" ve 1.Bölümü aynı gün paylaşan tek kişi değilimdir diye umuyorum, sabırla okumanız dileğiyle, beğeneceğinizi umarak yorum bekliyorum... +16
SAHNE: 1 MEKAN: CANSEL’İN EVİ/ SALON (AMERİKAN MUTFAK)
Mualla, mutfağın tezgahına dirseğini yaslamış, diğer eliyle telefonla konuşmakta…
MUALLA: Evet, evet o makaleleri mutlaka rektöre teslim et, geldiğimde sorun çıksın istemiyorum…
Telefonla konuşmaya devam ederken Cansel’in dış kapıdan moralsizce içeri girdiğini görür.
MUALLA: Tamam Mervecim, bu işi sana bırakıyorum, iyi çalışmalar.
Telefonu alelacele kapatır, merdivenlere yönelen Cansel’e seslenir.
MUALLA: Hey! Beş dakikan var mı?!
Cansel yaşayan bir ölü gibi kamburunu çıkararak Mualla’ya doğru yürür.
MUALLA: Tanrım, şu haline bir bak… Neyin var senin?
Cansel, Mualla konuşurken başını yasladığı mutfak tezgahından başını kaldırır.
CANSEL: Hiçbir şey… Yani en azından okulda ilk günden uzaylı ilan edilmem dışında hiçbir şey. Tutamıyorum çenemi bir türlü…
MUALLA: Hadi ama, sen hepsinden daha zeki olduğun için…
CANSEL: Boş versene, dâhiler sınıfındayken herkes benim gibiydi, üniversitede ne kadar farklı olduğumun ben de farkındayım… Lego ev yapmak gibi değilmiş “normal” insanlarla mimarlık sınıfını paylaşmak. Belki de hiç başlamamalıydım anne. Ne dersin?
MUALLA: Sana bir şey anlatacağım… Zeki olmak ve çevre edinmekle ilgili…
SAHNE: 2 (MUALLA’NIN GEÇMİŞİ) MEKAN: Üniversite Önü
MUALLA (ses): Okula ilk başladığım zaman herkes kalın gözlük camlarımla ve zekiliğimle alay etmişti, ilk günden inek damgası yemiştim düşünsene…
Genç Mualla, üniversite önünde üzgün üzgün yürümekte…
MUALLA (ses): Tanrım… Düşünsene hoşlandığım çocuktan okulun s*rtüğü olarak anılan kıza kadar herkes bana farklı bir gezegendenmişim muamelesi yapmıştı… Öyle üzülmüştüm ki derse falan girmeden attım kendimi dışarı, okulun önünde dalgınca yürümeye başladım. Okulun etrafında dolanırken akşam olmuş, hiç farketmedim…
Genç Mualla okulun duvarının önünde çömelir.
MUALLA (ses): Yorulmuştum, duvar dibine otururken birden…
Elinde tuhaf bir şey olan bir gölge ona doğru yaklaşır.
Yaklaştıkça gölgenin aslında elinde gitar olan yakışıklı bir adam olduğu görülür.
MUALLA (ses): Birden çok yakışıklı birini gördüm… Elinde gitarı vardı… Uyudum herhalde dedim. Uyudum, ve rüyamda büyük bir parti var… Rüya değilmiş…
SAHNE: 3 (şimdiki zaman) MEKAN: Amerikan Mutfak
Cansel, annesini heyecanla dinlemekte…
CANSEL: O rüya olmayan şey yanılmıyorsam babam, öyle mi?
MUALLA (gülümser.): Tabi ki babandan söz ediyorum! Açılış partisi için bir rock yıldızı ayarlanmış… Baban elinde gitarıyla sahne almadan önce beni ağlarken far edince dikkatini çekmişim… Beni kolumdan tuttuğu gibi sahneye çıkardı, şarkılarını söylerken gözlerimin içine baktı…
CANSEL (heyecanlı): Sonra…
Mualla sinirlenmiş: O hoşlandığım aşağılık çocuk ve o aptal kız çatlamıştır herhalde!! (kendine gelir, eski ciddi tavrıyla) Her neyse… Demek istediğim, bazen şans biz çağırmadan gelir… Bir anda!
CANSEL: Benim girmem gereken bir dersim vardı…
Cansel dış kapıya doğru yürürken Mualla ikna etmiş olmanın mutluluğuyla arkasından bakar…
SAHNE: 3 mekan: Üniversite giriş-bahçe
Cansel bahçede yürürken birden duraklar.
Asil ve Serap’ı görür, karşılıklı dikilmiş konuşurken Asil bir anda gidecek gibi Serap’ı yanağından öper, bu sırada Cansel’i farkeden Serap mahcup olmuş gibidir, Asil giderken o da Cansel’e doğru yürür.
SERAP: Ben… Yanlış anlama ya!
CANSEL: Hayır hiç yanlış anlamadım… Yaptıklarının tarihi bir geçerliliği de var, mısır tanrıçaları bile en yakın arkadaşlarının adiliği yüzünden birçok Tanrı tarafından kovulmuş…
SERAP (güler): Laf sokmaların bile genel kültür fışkırıyor.
CANSEL: Neyse… Asilden hoşlandığımı bildiğin halde onunla flört etmen elbette senin suçun değil… Görüşürüz.
Serap’ın konuşmasına fırsat vermeden uzaklaşır.
ZAMAN ATLAMA (günün ileri saatleri – okul kafeteryası)
Cansel kafeteryada kitap okurken karşısındaki sandalyenin çekilmesiyle kafasını kitaptan kaldırır, karşısına oturmuş Asil’i görür.
CANSEL: Hey… Neden afrika vizonları kadar ani gelip beni korkuttun acaba?
Asil anlamamış gibi tek kaşını kaldırırken Cansel “rezil oldum” der gibi güler.
ASİL: Her neyse… Bu akşam buluşmamız mümkün mü diye sorayım hemen… Derse yetişmem lazım…
Cansel şaşırmış gibidir.
CANSEL: Ov… Bu fazla ‘hemen’ oldu… (güler.) Pekala, Fransa zencisi bir tanıdığımın Fransız restoranı var… Uyar mı?
SAHNE: 4 mekan: Fransız Restoranı
Zenci, çirkin bir kadın (Dory) ve Cansel bir masa hazırlamakta…
Cansel masadaki mumları kaldırır.
CANSEL: Heyy… Romantik yemek yemiyoruz ama, sana söylemiştim bunlar fazla…
Dory elini beline atar.
DORY: Tatlım… Sen de fazla eksiksin.
Cansel’i süzer. Cansel oldukça kapalı, rüküş dikkat çekmeyen şeyler giymiştir.
CANSEL: Her neyse… Bu akşam bizim dışımızda müşteri yok muydu?
Dory güler.
DORY: Bebeğim… Bugünkü tek ziyaretçim yeni erkek arkadaşımdı. O yüzden kilidi hiç açmadım… Masaların üzerinde takıldık anlarsın ya…
Cansel utanmış gibi güler.
CANSEL: Öyle mi…
DORY: Hayatım görmen lazımdı… Bütün iş boyunca ne kadar güzel olduğumu ve gözlerini benden alamadığını söyleyip durdu…
Cansel yerde bulduğu kese kağıdını eline alır.
CANSEL: Bu ne öyleyse?
Dory utanmış gibi kağıdı çekip alır.
DORY: Boş ver bunu… Seninle ilgilenelim… Senin çıtır seni bu halde asla görmemeli!
Dory cümlesini tamamlar tamamlamaz Asil içeri girer, Dory hızla elindeki kese kağıdını Cansel’in suratına geçirir
DORY: Asil miydi? (Asil şaşırır, kafa sallar) Ah, hoş geldin hayatım… Arkadaşın daha gelmedi…
Kafasındaki kese kağıdıyla Cansel’i mutfağa doğru iter
DORY: Sen otur, keyfine bak!
SAHNE: 5 (son) MUTFAK
ZAMAN ATLAMASI
Dory, Cansel’e kendi kıyafetlerinden vermiştir.
Cansel, altındaki dar pantolona ve dekolteli bluzuna şüpheliymiş gibi bakar.
DORY: İşte şimdi fıstık gibi oldun hayatım!
CANSEL: Bilmiyorum…
DORY: Hadi, git ve erkeğini elde et tatlım!
CANSEL: Parola bu mu yani!
DORY: Ayy hadi diyorum!!
MASALAR
Asil, masada oturmuştur. Birden restoran mutfağının kapısı açılır ve Cansel dışarı çıkar, Asil şaşkınlıkla onun bu iddialı haline bakar.
Cansel, Asil’e doğru yürürken Dory’nin söylediklerini hatırlar.
DORY: Hadi, git ve erkeğini elde et tatlım!
SAHNE: 1 MEKAN: CANSEL’İN EVİ/ SALON (AMERİKAN MUTFAK)
Mualla, mutfağın tezgahına dirseğini yaslamış, diğer eliyle telefonla konuşmakta…
MUALLA: Evet, evet o makaleleri mutlaka rektöre teslim et, geldiğimde sorun çıksın istemiyorum…
Telefonla konuşmaya devam ederken Cansel’in dış kapıdan moralsizce içeri girdiğini görür.
MUALLA: Tamam Mervecim, bu işi sana bırakıyorum, iyi çalışmalar.
Telefonu alelacele kapatır, merdivenlere yönelen Cansel’e seslenir.
MUALLA: Hey! Beş dakikan var mı?!
Cansel yaşayan bir ölü gibi kamburunu çıkararak Mualla’ya doğru yürür.
MUALLA: Tanrım, şu haline bir bak… Neyin var senin?
Cansel, Mualla konuşurken başını yasladığı mutfak tezgahından başını kaldırır.
CANSEL: Hiçbir şey… Yani en azından okulda ilk günden uzaylı ilan edilmem dışında hiçbir şey. Tutamıyorum çenemi bir türlü…
MUALLA: Hadi ama, sen hepsinden daha zeki olduğun için…
CANSEL: Boş versene, dâhiler sınıfındayken herkes benim gibiydi, üniversitede ne kadar farklı olduğumun ben de farkındayım… Lego ev yapmak gibi değilmiş “normal” insanlarla mimarlık sınıfını paylaşmak. Belki de hiç başlamamalıydım anne. Ne dersin?
MUALLA: Sana bir şey anlatacağım… Zeki olmak ve çevre edinmekle ilgili…
SAHNE: 2 (MUALLA’NIN GEÇMİŞİ) MEKAN: Üniversite Önü
MUALLA (ses): Okula ilk başladığım zaman herkes kalın gözlük camlarımla ve zekiliğimle alay etmişti, ilk günden inek damgası yemiştim düşünsene…
Genç Mualla, üniversite önünde üzgün üzgün yürümekte…
MUALLA (ses): Tanrım… Düşünsene hoşlandığım çocuktan okulun s*rtüğü olarak anılan kıza kadar herkes bana farklı bir gezegendenmişim muamelesi yapmıştı… Öyle üzülmüştüm ki derse falan girmeden attım kendimi dışarı, okulun önünde dalgınca yürümeye başladım. Okulun etrafında dolanırken akşam olmuş, hiç farketmedim…
Genç Mualla okulun duvarının önünde çömelir.
MUALLA (ses): Yorulmuştum, duvar dibine otururken birden…
Elinde tuhaf bir şey olan bir gölge ona doğru yaklaşır.
Yaklaştıkça gölgenin aslında elinde gitar olan yakışıklı bir adam olduğu görülür.
MUALLA (ses): Birden çok yakışıklı birini gördüm… Elinde gitarı vardı… Uyudum herhalde dedim. Uyudum, ve rüyamda büyük bir parti var… Rüya değilmiş…
SAHNE: 3 (şimdiki zaman) MEKAN: Amerikan Mutfak
Cansel, annesini heyecanla dinlemekte…
CANSEL: O rüya olmayan şey yanılmıyorsam babam, öyle mi?
MUALLA (gülümser.): Tabi ki babandan söz ediyorum! Açılış partisi için bir rock yıldızı ayarlanmış… Baban elinde gitarıyla sahne almadan önce beni ağlarken far edince dikkatini çekmişim… Beni kolumdan tuttuğu gibi sahneye çıkardı, şarkılarını söylerken gözlerimin içine baktı…
CANSEL (heyecanlı): Sonra…
Mualla sinirlenmiş: O hoşlandığım aşağılık çocuk ve o aptal kız çatlamıştır herhalde!! (kendine gelir, eski ciddi tavrıyla) Her neyse… Demek istediğim, bazen şans biz çağırmadan gelir… Bir anda!
CANSEL: Benim girmem gereken bir dersim vardı…
Cansel dış kapıya doğru yürürken Mualla ikna etmiş olmanın mutluluğuyla arkasından bakar…
SAHNE: 3 mekan: Üniversite giriş-bahçe
Cansel bahçede yürürken birden duraklar.
Asil ve Serap’ı görür, karşılıklı dikilmiş konuşurken Asil bir anda gidecek gibi Serap’ı yanağından öper, bu sırada Cansel’i farkeden Serap mahcup olmuş gibidir, Asil giderken o da Cansel’e doğru yürür.
SERAP: Ben… Yanlış anlama ya!
CANSEL: Hayır hiç yanlış anlamadım… Yaptıklarının tarihi bir geçerliliği de var, mısır tanrıçaları bile en yakın arkadaşlarının adiliği yüzünden birçok Tanrı tarafından kovulmuş…
SERAP (güler): Laf sokmaların bile genel kültür fışkırıyor.
CANSEL: Neyse… Asilden hoşlandığımı bildiğin halde onunla flört etmen elbette senin suçun değil… Görüşürüz.
Serap’ın konuşmasına fırsat vermeden uzaklaşır.
ZAMAN ATLAMA (günün ileri saatleri – okul kafeteryası)
Cansel kafeteryada kitap okurken karşısındaki sandalyenin çekilmesiyle kafasını kitaptan kaldırır, karşısına oturmuş Asil’i görür.
CANSEL: Hey… Neden afrika vizonları kadar ani gelip beni korkuttun acaba?
Asil anlamamış gibi tek kaşını kaldırırken Cansel “rezil oldum” der gibi güler.
ASİL: Her neyse… Bu akşam buluşmamız mümkün mü diye sorayım hemen… Derse yetişmem lazım…
Cansel şaşırmış gibidir.
CANSEL: Ov… Bu fazla ‘hemen’ oldu… (güler.) Pekala, Fransa zencisi bir tanıdığımın Fransız restoranı var… Uyar mı?
SAHNE: 4 mekan: Fransız Restoranı
Zenci, çirkin bir kadın (Dory) ve Cansel bir masa hazırlamakta…
Cansel masadaki mumları kaldırır.
CANSEL: Heyy… Romantik yemek yemiyoruz ama, sana söylemiştim bunlar fazla…
Dory elini beline atar.
DORY: Tatlım… Sen de fazla eksiksin.
Cansel’i süzer. Cansel oldukça kapalı, rüküş dikkat çekmeyen şeyler giymiştir.
CANSEL: Her neyse… Bu akşam bizim dışımızda müşteri yok muydu?
Dory güler.
DORY: Bebeğim… Bugünkü tek ziyaretçim yeni erkek arkadaşımdı. O yüzden kilidi hiç açmadım… Masaların üzerinde takıldık anlarsın ya…
Cansel utanmış gibi güler.
CANSEL: Öyle mi…
DORY: Hayatım görmen lazımdı… Bütün iş boyunca ne kadar güzel olduğumu ve gözlerini benden alamadığını söyleyip durdu…
Cansel yerde bulduğu kese kağıdını eline alır.
CANSEL: Bu ne öyleyse?
Dory utanmış gibi kağıdı çekip alır.
DORY: Boş ver bunu… Seninle ilgilenelim… Senin çıtır seni bu halde asla görmemeli!
Dory cümlesini tamamlar tamamlamaz Asil içeri girer, Dory hızla elindeki kese kağıdını Cansel’in suratına geçirir
DORY: Asil miydi? (Asil şaşırır, kafa sallar) Ah, hoş geldin hayatım… Arkadaşın daha gelmedi…
Kafasındaki kese kağıdıyla Cansel’i mutfağa doğru iter
DORY: Sen otur, keyfine bak!
SAHNE: 5 (son) MUTFAK
ZAMAN ATLAMASI
Dory, Cansel’e kendi kıyafetlerinden vermiştir.
Cansel, altındaki dar pantolona ve dekolteli bluzuna şüpheliymiş gibi bakar.
DORY: İşte şimdi fıstık gibi oldun hayatım!
CANSEL: Bilmiyorum…
DORY: Hadi, git ve erkeğini elde et tatlım!
CANSEL: Parola bu mu yani!
DORY: Ayy hadi diyorum!!
MASALAR
Asil, masada oturmuştur. Birden restoran mutfağının kapısı açılır ve Cansel dışarı çıkar, Asil şaşkınlıkla onun bu iddialı haline bakar.
Cansel, Asil’e doğru yürürken Dory’nin söylediklerini hatırlar.
DORY: Hadi, git ve erkeğini elde et tatlım!
