Bu yıl izlediğim en samimi filmdi net.
Yönetmeni ve oyuncuları tebrik ederim. Bu kadar samimi bir film çektikleri için.
Filmin konusu şahane bir defa. Siyahilerin dramını iliklerime kadar hissettim. Akılda kalacak çok fazla sahne ve duyarlılık verdi film bana.
Moonlight ile ciddi anlamda soğuduğum siyahilere bu filmle olağan üstü bir sevgi besledim. Mağdur olarak göstermiş evet ama asıl sevgiyi besleme noktam daha insan göstermiş filmde siyahları. Ağlayıp zırlayıp etrafı yıkmadan insanca davalarını kazanmışlar. Diğerleri bana kalırsa daha hayvandı. Nasa gibi bir yerde de böyle ayrımlarin olması cidden şaşırttı. Zihniyet çok Siyah.
Oyunculuklar şahane. Gördüğüm en iyi 3'lü. Çok sevdim ve rollerine çok yakışmışlar.
Ağır başlı ve önder vasfı taşıyan müdür adayı Dorothy rolüne çok yakışmış Octavia Spencer. Çok dozunda oynamış. Bence oscarlık bir numara yoktu aday olması bana göre de boşluktan.
Filmin yıldızı zaten Empire dizisinde Cookie rolü ile sempatimizi kazanan Taraji Henson. Özelikle o tuvalet sahnesini izlerken net yani rapley tuşum olsa kırardım. Döndür döndür 10 kere izledim beni bitirdi. Oscarlık bir performanstı. En azından aday olsa mutlu olurdum.
Kurgu o kadar başarılı değildi. Samimi bir filmdi ama ara ara sıktı.
Müzikleri çok güzeldi. Filme yakışmıştı.
8.5/10