Uyan
Benimle beraber göksular yürüyor.
Güneşin çatal kıvılcımı Nisan,
Mayıs’a mekik dokuyor.
Ölülerin yeraltı uykusu, toprağın her zerresinde
Yeniden yaşam buluyor.
…
Uyan,
Uyan,
Uyan,
Zihninde hâlâ ilkel çağların
Aşılmaz derin uykusu…
…ve evet, aklını bulan, yalnızlaştı;
çünkü akılsızlık, sürünün bir parçası olmaktır.
Düşüncelerde uzayıp giden
Gerçeğin ayak izi fikirler,
Kim bilir yarın kime rehberlik edecek?
Aklını bulan duyumsadı;
Duyumsadı ve utancından başını yerden göğe
Bir daha kaldıramadı.
Deniz Sarıtop
