Bu dizi 'Train to Busan' adlı Kore filminden uyarlanmış, yer ve kişiler değiştirilmiştir.
4. BÖLÜM
4. BÖLÜM
(Zombiler camı kırıp Yusuf'u ele geçirmeye başlamıştır.)
Çiğdem: Yusuuuuuufffff!!!!!!!
(Onu da kendilerinden birine dönüştüren zombiler yeni hedef ararken kapı sonunda açılmıştır. Buğra, ağlayan Melek ve Çiğdem'i içeri alırken Zeynep ise hareketsizce durmaktadır.)
Gizem: Abla, çabuk gel içeri!
(Ancak zombiler onlara çok yaklaşmıştır. Zeynep ne olursa olsun kız kardeşinin bu trenden sağlıklı olarak inmesini sağlamayı ve bu anlamsızlığa bir son vermeyi kafasına koymuştur.)
(Derken bir zombi yaklaşıp onun üzerine atlar. Zavallı kadın, kardeşinin gözleri önünde yaratıkların hedefi olurken Buğra diğerlerinin içeri gelmemesi için kapıyı kapatır. Gizem şok içinde olanları izlerken Buğra ise Serhan'a sert bir yumruk indirir.)
Buğra: Neden yaptın bunu, neden?! İkisini de kurtarabilirdik pislik herif! Neden?!
Serhan: Sen... Sen de onlardan biri olmuşsun...
(Serhan, Buğra'yı itip ayağa kalkar.)
Serhan: Onlar da hastalık kapmış! O kadar yaratığın arasından enfeksiyon kapmadan geçmiş olamazlar, bizi de öldürecekler! Onları burada tutarsak bizim de sonumuzu getirecekler! (Atacan'ı yakasından tutup iterek) Çabuk onları çıkar buradan! Çabuk!!
(Buğra korku içindeki yolculara bakar, ancak onlar da Serhan'a inanmıştır.)
Atacan: Üzgünüm ama çıkmak zorundasınız. Bu noktada kimsenin hayatını riske atamayız.
Buğra: Bizimkini atıyorsunuz ama!
Atacan: Durumunuzdan emin değiliz, her tarafınızda kan lekesi var. Lütfen işimizi zorlaştırmayın.
Çiğdem: Ama bu haksızlık. Bizde hiçbir şey yok...
Serhan: İnanmayın onlara, yalan söylüyorlar!
Yolcular: (hep bir ağızdan) Çıkın buradan! İstemiyoruz sizi! Ölmek istemiyoruz, defolun!
(Yolcular gitgide öfkelenirken yapacak başka bir şey yoktur.)
Yiğit: Senin burada kalman daha iyi olur.
Esra: (elini tutarak) Hayır.. Artık sadece sen ve ben varız...
(Öte yandan Melek ve Çiğdem de korku içinde birbirlerine sarılıp ağlamaktadır.)
Buğra: Gitmek zorundayız, gelin hadi.
(Buğra, Serhan'ın gözünün içine bakar. Orası da kalbi gibi karanlıktır. Bizimkiler vagondan çıktıktan sonra kapı kapatılır ve kolu kumaşlarla bağlanır.)
***
(Öte yandan kenarda oturan Gizem ise adeta yıkılmıştır.)
Gizem: Hayatın boyunca hep başkalarını düşündün.. Küçüklüğümde bile.. Vazoyu ben kırardım ama sen üstüne alırdın. Ama bu fedakarlığın sonunu getirdi işte.. Niye orada durdun ki? Sen de kurtulabilirdin...
(Gizem vagonun diğer tarafındaki hummalı çabaya bakar. Ablasının fedakarlığının yanında onların ne kadar bencil olduğunu fark eder.)
Gizem: Ne zavallı insanlarsınız...
(Yavaşça ayağa kalkar ve kapının arkasındaki ablasına bakar.)
Gizem: Her şey için çok teşekkür ederim...
Serhan: Şu kadın! Şu kadını tutun, kapıyı açacak!
(Ancak onlar yetişemeden Gizem kapıyı açar ve tüm yaratıklar içeri doluşur.)
(Öte yandan Buğra ve diğerleri de kapının diğer tarafında, gelen çığlıkları dinlemektedir. Bir süre sonra sesler kesilir.)
(Derin sessizlik trenin her tarafına işlerken Buğra ise kızıyla hasret gidermektedir.)
Buğra: Ne olursa olsun seni annenle buluşturacağım, söz.
Melek: Çok korkuyorum baba.
Buğra: Ben de... Seni bir daha göremeyeceğim diye çok korktum... Ama güvendeyiz artık.
Melek: Gösterideki şarkıyı senin için ezberlemiştim.. Ama sen yoktun.. Sakın yanımdan ayrılma baba...
(Tren zombilerin ele geçirdiği başka bir istasyondan hızlıca uzaklaşırken Buğra'nın telefonu çalar.)
Buğra: Alo? Yıldırım? Oralarda durum nasıl?
Yıldırım: İstanbul hala güvenli. Ama... (ağlamaklı bir sesle) Yaptığımız yeni yatırım... Salgının çıkmasına o neden olmuş!
Buğra: Emin misin?
Yıldırım: Evet.. Her şey bizim yüzümüzden!
Buğra: Tamam Yıldırım, sakin ol. Hiçbirimizin suçu yok..
(Buğra telefonu kapatır, yavaşça musluğu açar ve ağlayarak yüzündeki kan izlerini siler. Duydukları onu şoke etmiştir...)
(O sırada tren aniden sarsılarak durur, çünkü yol üstünde bir yük vagonunun enkazı vardır.)
Harun: (telsizle) Dikkat dikkat, raylardaki engel yüzünden İzmit durağında durmak zorunda kaldık. Yardım ekiplerini bekleyebilir veya yola başka bir trenle devam etmeyi deneyebiliriz. Anonstan sonra çalışan bir tren bulup en soldaki raya indireceğim.
(Harun çalışan bir araç bulmaya çalışır, ancak neredeyse hepsini zombiler ele geçirmiştir. Beklemenin faydası olmayacağını fark eden Buğra ve diğerleri trenden hızla inerken Harun da nihayet güvenli bir lokomotif bulur.)
***
(Öte yandan da Serhan ve Atacan ise zombilerden bir şekilde kurtulup lavaboya saklanmıştır. Serhan kapıyı yavaşça açıp etrafa bakar.)
Atacan: Etraf güvenli mi?
Serhan: (kafasını sallayarak) Evet.. Sen önden git.
(Atacan yavaşça kapıyı açarken Serhan da onu arkadan itip zombinin önüne atar. O trenden inerken kapının açık olduğunu fark eden zombiler de peşinden gider.)
***
(Öte yandan bizimkiler güvenli bir tren bulmuştur.)
Yiğit: Burada bir tane var!
(Tam binecekken karşıdan gelen alevler içindeki bir başka tren ona çarpar.)
(Tren raydan çıkıp yere devrilirken diğerleri ortada görünmemektedir.)
(Gençler karşısındaki manzara karşısında dehşete düşse de zaman yoktur.)
Yiğit: Durmaya vakit yok, gitmemiz lazım!
(Esra ve Yiğit içeri girerken yandaki vagondan koşarak yaklaşan Serhan peşindeki zombiden kurtulmak için Esra'yı onun önüne iter.)
(Serhan kaçarken Zombi Esra'nın bacağını ısırır. Yiğit büyük şok yaşamıştır.)
Yiğit: (ağlayarak) Çok özür dilerim Esra... Koruyamadım seni...
(Zombiye dönüşen Esra, Yiğit'in boynunu ısırırken Buğra, Melek ve Çiğdem ise devrilen trenin altındaki ufak boşlukta yaşam mücadelesi vermektedir. Ancak Buğra bir türlü uyanamamaktadır.)
Melek: Baba! Uyan! Baba!!
(Buğra gözünü açar ve devrilen trendeki zombilerin camı zorlamakta olduğunu görür.)
***
(Öte yandan lokomotifi çalıştıran Harun, Serhan'ın zombilerden kaçtığını fark eder. Ancak binmek üzereyken ayağı raya takılıp düşer.)
Serhan: İmdat! Yardım edin!
(Harun ona yardım etmek için gelirken Serhan ani bir hamleyle onu da yaklaşan zombinin önüne iter.)
(Zavallı adam yardım istemek için bağırırken Serhan kılını kıpırdatmadan hareket halindeki lokomotife biner.)
***
(Tren devrildi devrilecek bir pozisyonda dururken Buğra ufak bir çıkışın olduğunu fark eder ve sürünerek dışarı çıkar.)
Buğra: Melek, buraya gel!
(Ancak o sırada devrilmek üzere olan tren ani bir gürültüyle yerinden oynar ve bir parça yere düşerek boşluğu kapatır.)
Buğra: Melek!!!
(Buğra oldukça ağır olan parçayı ittirmeye çalışırken camları kırmak üzere olan zombiler de Melek ve Çiğdem'e iyice yaklaşmaktadır...)
4. BÖLÜM SONU
