YOLCULUK
YENİ DİZİ İLK BÖLÜM
1.BÖLÜM
YENİ DİZİ İLK BÖLÜM
1.BÖLÜM
Ben Mehmet , 64 yaşındayım. Uzun boylu , beyaz tenli , mavi gözlü , tonton bir dedeyim. Bakmayın dedeyim dediğime benim çocuğum yokki dede olayım. Ama hastalarım beni görünce gülümseyip dede diyorlar. Evet ben çocuk doktoruyum. Bu yaşıma kadar hep kendimi mesleğime adadım hastane benim 2. Evim değil ilk evimdi. Tüm çalışanların babasıydım. Bundan sonra sanırım artık böyle olmayacaktı...
Biri kapımı çaldı. Beni incitmek istemediği için narin bir şekilde kapıyı çaldığı belliydi.
Mehmet : Girin.
Filiz : Benim Mehmet Baba.
Mehmet : Buyur kızım noldu?
Filiz : Son eşyalarınızı da aldıysanız şoförünüz aşağıda sizi bekliyor.
Filiz bunları söylerken duygulanıp , gözünden yaş geldiğini fark ettim. Yavaşça yanına yaklaştım. Alnından öptüm ve çok içten bir şekilde sarıldım. O da kendini tutamayıp daha fazla ağlamaya başladı.
Filiz : Biz size o kadar çok alışmıştık ki. Sizsiz bu hastane...
Mehmet : Hiç öyle olur mu bak ne de iyi doktorlarımız var. Onlar benim yerimi aratmaz. Hadi kendine iyi bak. Ben gideyim yavaştan.
Kapının kenarındaki askıya yıllarca giydiğim beyaz önlüğümü astım , masadaki küçük bir kutunun içine koyduğum birkaç eşyamı da alıp yavaşça odadan çıktım.
Aşağıda şoförüm Cemil beni heyecanla beklediğini gördüm. Beni merdivenlerden inerken görünce hızlıca yanıma yaklaşıp elimdeki kutuyu aldı. Ve birlikte arabaya doğru hareket ettik. Arabamın kapısını açtı ve bindim.
Yol boyunca bana neden tren garına gittiğimi sorarcasına bakan Cemil benim ağzımdan çıkacak iki kelimeyi bekliyordu.
Bu Cemil kimdi peki biliyor musunuz? Benim doktorluk da ilk yılımdı, bir kadın ağlamaklı bir şekilde odama girdi , bana yalvarırcasına oğlunu iyileştirmemi istedi. Ben de bebeğin o haline çok üzülmüştüm. Hemen tedaviye başladık , çoğu doktor ölür demiş kadıncağıza , korkmuştu , bizim hastanede aylarca tedavi gördükten sonra iyileşti o kadın bana o kadar minnettardı ki çocuğun her doğum gününde bana getirir elimi öptürürdü. Sonra genç bir delikanlı olunca iş bulamadığını öğrendim, ben de bana şoför olmasını istedim.
Sonunda tren garına gelmiştik. Arabadan indim. Etrafa öyle bir göz gezdirdim ki son kez bakarcasına. Evet son kezdi. Bir daha buraya dönmeyecektim. Bunu bu saate kadar kimseye söylememiştim.
Cemil hala benim ağzıma bakıyordu. Artık onunla konuşma vaktim gelmişti. Ona işaret ederek yolun kenarındaki bank ı işaret ettim yavaşça banka oturduk.
Mehmet : Cemil , kaç yıldır benim şoförümsün. Bana her zaman çok saygılı davrandın. Senin gibi efendi , saygılı....
Cemil : Mehmet bey gidiyorsunuz değil mi?
Mehmet : Evet Cemil. Merak etme sana bir iş buldum. Bizim Ahmetin şoförü olacaksın bundan sonra. Hem sana evimi de bırakıyorum.
Cemil'in o sırada kendini tutamayıp ağladığını ama belli etmemeye çalıştığını fark ettim.
Cemil : Mehmet bey çok sağolun ama ne olur gitmeyin , ben sizin şoförünüz olmaktan gurur duyuyorum.
Mehmet : Cemil artık veda vakti. Benim gitmem lazım. Çocukları öp yerime dedeleri selam söylüyor. Eşine , annene de selamlar.
Cemil'e sarıldıktan sonra yavaş adımlarla trene doğru geldim. Arkama bakmamaya çalışıyordum ama göz ucuyla Cemil'in hala bankta oturduğunu gördüm.
Trene bindim. Uzun bir yolculuğa çıkıyordum. Yerime oturdum. Bir süre dışarıyı izledim , tren kalkmak üzereyken bir aile de benim yanıma geldi ve oturdu. Küçük bir çocuk bana gülümseyerek bakıyordu.
Mehmet : Merhaba küçük prenses.
Annesi benimle konuşmak istercesine baktı , o sırada camdan Cemil'in bana baktığını gördüm. Gülümseyerek el salladım. Ve Tren hareket etti.
1.BÖLÜM SONU
------
OKURSANIZ YORUMLARINIZI ÖĞRENMEK İSTERİM TEŞEKKÜRLER.
@Angelica @Dosi @Zeyno @The_Erinch @Tolstoyevski @xdragxx @Araf @Cervantes @BARON男爵 @Gerekli24 @slhttnmtl @EmreCan @Emre Ozansoy @serhatt @Aserat @Özgür @Mr.At @Hazem @xemrexxx @bazinga @Billy Kane @denizz19 @Yiğitt @Yakamoz-Asi @Sherlock @mesmeso @12.Adam @phoebebuffay @batuhankaralar @MEnes @kerem @HeisenBerg @S.G.A.T. @Doğan @Polat Şaşmaz @ömer karataş @pompy @Burak97 @Forumdash @Hobbit @Jonsnow @Atlass @Fks14
