Fırat Çelik, şu sıralar 'Fatmagül'ün Suçu Ne' dizisinde, cezaevinde işlediği hataların bedelini ödemekte olan kasaba balıkçısı Mustafa'yı canlandırıyor. Mustafa, aile ve çevre baskısından dolayı hem sevdiği kadının hayatını kaydırmış hem kendi hayatı kaymış zavallı bir tip. Tecavüze uğramış çocukluk aşkına sırt çevirdi, onun mütecavizleriyle para karşılığı işbirliğine girdi; ruhen süfli bir karakterin yapabileceği ne varsa yaptı.
Çelik'se, çekime elinde akustik gitarıyla gelmiş, 1981'de Almanya'da doğmuş, Türkiye'deki ilk iki yılı sayılmazsa ömrünün tamamını Paris'te geçirmiş, kurduğu iki cümleden birinde mutlaka 'pozitif' kelimesi geçen, yürüyüşünde, bakışında, ses tonunda, her haliyle ışıklı ve en olumlu anlamıyla 'hafif', Mustafa'ya fena halde 'Fransız kalması' icap eden biri.
Fransa'da ekonomi okurken, barmenlikten inşaat işçiliğine bir dolu işe girip çıkmış. Adını dilinden düşürmediği yönetmen Thierry Harcourt'la tanışması, hayatının direksiyonunu oyunculuk istikametine kırmasına neden olan dönüm noktası. Onunla geçirdiği bir buçuk senelik eğitim süreci, oyunculuğu da kendi özünü de anlamasına ve sevmesine vesile olmuş.
Türkiye'ye gelmeden önce, baştan sona doğru dürüst tamamladığı tek bir Türkçe cümle kurmamış olduğunu öğrendiğimde hayretlere gark oluyorum. Hani anne babadan gelen kulak aşinalığıyla grameri oturtmak bir yere kadar mümkün olabilir de, Fırat Çelik, konuşurken 'hercai' gibi kelimeler kullanıyor. Maazallah bir gün oyunculuğu bırakmak zorunda kalırsa, mütercim tercümanlığı denemesini salık veriyorum; belli ki bu konuda müthiş bir yeteneği var.
Yüzü nasıl olabiliyorsa, daha da aydınlanıyor: 'Arkadaşlarım da çok şaşırıyor, takdir ediyorlar, çok seviniyorum bunu duyunca, çok... Mustafa gibi bir karakter canlandırıyorum bir de düşünsene. Tipik bir Türk erkeği olması açısından da, kullandığı dil açısından da zordu. Geldiğimden beri Yeşilçam'da ne kadar film varsa gözden geçirdim. Kim varmış, kim ne oynamış... şerif Gören'le çalıştık, düşünsene...'
Vogue dergisinden...
Çelik'se, çekime elinde akustik gitarıyla gelmiş, 1981'de Almanya'da doğmuş, Türkiye'deki ilk iki yılı sayılmazsa ömrünün tamamını Paris'te geçirmiş, kurduğu iki cümleden birinde mutlaka 'pozitif' kelimesi geçen, yürüyüşünde, bakışında, ses tonunda, her haliyle ışıklı ve en olumlu anlamıyla 'hafif', Mustafa'ya fena halde 'Fransız kalması' icap eden biri.
Fransa'da ekonomi okurken, barmenlikten inşaat işçiliğine bir dolu işe girip çıkmış. Adını dilinden düşürmediği yönetmen Thierry Harcourt'la tanışması, hayatının direksiyonunu oyunculuk istikametine kırmasına neden olan dönüm noktası. Onunla geçirdiği bir buçuk senelik eğitim süreci, oyunculuğu da kendi özünü de anlamasına ve sevmesine vesile olmuş.
Türkiye'ye gelmeden önce, baştan sona doğru dürüst tamamladığı tek bir Türkçe cümle kurmamış olduğunu öğrendiğimde hayretlere gark oluyorum. Hani anne babadan gelen kulak aşinalığıyla grameri oturtmak bir yere kadar mümkün olabilir de, Fırat Çelik, konuşurken 'hercai' gibi kelimeler kullanıyor. Maazallah bir gün oyunculuğu bırakmak zorunda kalırsa, mütercim tercümanlığı denemesini salık veriyorum; belli ki bu konuda müthiş bir yeteneği var.
Yüzü nasıl olabiliyorsa, daha da aydınlanıyor: 'Arkadaşlarım da çok şaşırıyor, takdir ediyorlar, çok seviniyorum bunu duyunca, çok... Mustafa gibi bir karakter canlandırıyorum bir de düşünsene. Tipik bir Türk erkeği olması açısından da, kullandığı dil açısından da zordu. Geldiğimden beri Yeşilçam'da ne kadar film varsa gözden geçirdim. Kim varmış, kim ne oynamış... şerif Gören'le çalıştık, düşünsene...'
Vogue dergisinden...
