Thor karakteri gücü ve tanrısallığıyla öne çıkan ancak içerisinde değişik bir mizah da bulunan bir karakter. Bunu 3. fimde oldukça iyi işlemişti Waititi. Absürtlüğü ve çılgınlığı bize iyi yedirmişti. Bu filmde de bunun üstünden ilerlemek istemiş. Zaten direk önceki filmin kaldığı yerden devam ediyoruz hikayeye. Ancak Jane Foster geri dönüyor burada. Tek sıkıntı bu geri dönüşün biraz mantık dışı ve anlamsız olması. O tanrısal güçleri nasıl kullanabiliyor, o nee, ne alaka derken buluyoruz kendimizi film boyu. Evet fantastik bir eser ama içerisinde bir dengenin olduğu bir evren burası. Koskoca Thor bir düşmanla savaşıyor ve finalde bu düşmanı yenmek için biraz popülizm mi kastılar ne oldu bilmiyorum ama çok değişik yardımlar alarak kazanıyor... Çocuklar, Jane falan derken iş çorba oluyor oralarda. Filmi yiyemedim doğrusu, 3. filmden sonra pek tat bırakmadı ağızda. Sonraki Thor solo filmi gelir mi ne zaman gelir bilinmez ama karakterin evrendeki durumunu kurtarmaları gerekiyor. Büyük ihtimal sonraki Avengers'ta göreceğiz kendisini. Ama burada olmamış maalesef...