Emmy'de sezonun en iddialı işi olan ve muhtemelen bu gece pek çok ödül kazanacak filmi nihayet izleyebildim. (Evet son güne kaldı, hatta yorumu son saatlere kaldı.)
Açıkçası filmi pek beğenmedim. Başları çok sıradandı, ilgi çekici olmaktan uzaktı. Hatta filmi yarıda kapatmayı bile düşündüm ama bu gece için izlemem gerekliydi ve sonuna kadar devam ettim. Sonlarına doğru film baya toparlandı ve bazı kısımlarını gerçekten beğendim.
Filmin en büyük artısı şüphesiz oyunculuklardı. Hemen herkes işinin üstesinden layığıyla gelmeyi başarmış.
Filmi asıl merak etme sebebim Jim Parsons idi. Kendisini ilk kez farklı bir rolde izledim ve çok başarılı buldum. Filmin başında sahnesinin az olması nedeniyle endişelenmiştim ama sonlara doğru filmin yıldızıydı. Gösterişsiz ama iyi bir performans göstererek dramada da yapabileceğini kanıtlamış. Kazandığı Emmy adaylığını haketmiş.
Julia Roberts yine çok iyi bir performans koymuş ortaya. Filmin en iyilerindendi.
Filmin başrolü Mark Ruffalo da çok başarılıydı ama Billy Bob Thornton'u yerinden edeceğini pek sanmıyorum, yine de belli olmaz.
Matt Bomer rolü gereği daha çok önplana çıkıyor diğer yardımcı erkek oyunculardan ve bu nedenle ödülü alacaktır büyük ihtimalle.
Joe Mantello malum sahnesinde iyi performans gösterdi ama film genelinde rolü azdı o nedenle ödüle uzak, adaylığı yerinde.
Jim Parsons'ı sevmemden midir bilmem ama onun sahneleri genelde en etkileyici olanlardı benim gözümde. Kart olayı duygusal ve güzeldi.
Oyunculukları çok övdüm ama senaryo pek iyi değildi ve genel olarak film bana pek hitap etmedi. Verebileceğim puan ancak:
6/10
