FK12 Still Walking / Bitmeyen Yürüyüş (2008) - Film Yorumları

[bazinga]

Still Walking


Tür: Dram
Süre: 115 dakika

Yönetmen: Hirokazu Koreeda
Senaryo: Hirokazu Koreeda

Oyuncular:
Hiroshi Abe
Yui Natsukawa
You

IMDb Linki


Puanlar:
IMDb: 7.9/10
Rotten Tomatoes: 100%
Metacritic: 89/100

Filmin Fragmanı:

Filmle ilgili yorumlarınızı bu başlık altından yapabilirsiniz.


​

 

[Araf]

Yönetmen Hirokazu Koreeda'nın daha önce "aile" temalı iki filmini izlemiştim, bununla birlikte üç film etti. İlk izlediğim filmi Like Father Like Son, ikinci izlediğim filmi Shoplifters ve üçüncü izlediğim filmi Still Walking oldu. Üç filmini baz alarak söylemem gerekirse, üçü de aileyi anlatıyor, aile bağlarını... En beğendiğim filmi ise, Still Walking, yani bu film oldu.

Film başlıyor, her şey düz bir şekilde ilerliyor hissi veriyor ama bütün hikaye diyaloglarda saklı. Hikaye anlatıcısı yok, diyaloglar ilerledikçe hikayeyi kavramaya başlıyorsunuz. Filmde genel olarak ailenin en büyük oğlunun ölüm yıl dönümünde ailenin çocuklarının bir araya gelmesini anlatılıyor. Aileyi bir araya getiren bağlar oluyor ama bir yandan da kırgınlıklar, kızgınlıklar da kendini gösteriyor. Ebeveynin düşünce yapısı ile çocuklarının düşünce yapısına belirgin bir şekilde göndermeler de mevcut.

SPOILER

Ryota'nın eşi duldur ve çocuk sahibidir. Evin babası Kyohei ile annesi Toshiko ile bir araya geldiğinde dul eşe nasıl gözle bakıldığı ve hele de çocuk sahibiyse, nasıl tavır alındığı gösterildi. Tespit de yerindeydi; çocuğa torun gözüyle bakmayıp, yeni bir çocuk isteme tavrı ama bir yandan da sevme isteği. Sürekli oğluyla ve geliniyle konuşurken ister istemez pot kıran anne ve baba; buna rağmen oğlunun ve gelinin geleceğini ümit etmeleri, sonra da tam tersine gelmemek istemeleri, bu da çok iyiydi.

Ryota'nın tıpçı olmasını isteyen babasının bir yandan kırgınlığı; Ryota'nın da buna karşı tavır alması, babasının geleceğine karşı baskı göstermek istemesinden bunalması... Kelebeğin hayatını kaybeden oğlun olduğu düşünülmesi de ilginçti demek isterdim ama bu inanışın aynısı ülkemizde de var

Filme damgasını vuran da final sahneleri oldu. Ebeveynlerinin oğlu ve ailesiyle vakit geçirmek istemesi ama üç yıl sonra hayatını kaybetmesi yıktı beni. Ailenin büyük oğlunun mezar taşına su döken anne ve babanın mezar taşına bu kez de Ryota döktü. Duygusal bir sahneydi. Aile bağları kuvvetli olsun ya da olmasın, bir yandan da pişmanlık duygusu da beliriyor böyle ve geriye sadece mezar taşını sulamak kalıyor.

Film diyalogla kurulu olduğu için tamamen odaklanmak gerekiyor, olayların geneli bunun üzerine kurulu. Tokyo Story'nin modern versiyonu da diyebiliriz film için. Film bittiğinde ise, bir hüzün çöküyor insana. Filmdeki yürüme sahneleri de anlamlı, filmdeki tespitler de anlamlı.

Filmde üç yıl sonra hayatını kaybettiği geçiyor baba karakteri Kyohei'nin, gerçek hayatta da üç yıl sonra hayatını kaybediyor Yoshio Harada. Anne karakterini canlandıran Toshiko bir anda gitmiyor gerçek hayatta belki ama 2018'de hayatını kaybediyor Kirin Kiki. Bu da filmle ilgili ilginç bir detay.

9/10

26.07.2021

 

[bazinga]

Üstteki yorumla taban tabana zıt bir yorum yapmak durumundayım. Neyse ki nefret etmedim.

Uzak doğu sinemasını genel anlamda sevmesem de Koreeda'nın izlediğim 3 filmini de genel anlamda sevmiştim, seyir zevki yüksek bulmuştum. Fakat bu film beklentim epey yüksek olsa da en az sevdiğim filmi oldu...

Filmden ziyade sanki bir aile toplantısının gizli şekilde kameraya alınması gibi bir filmdi. Her şey fazla doğal hissettirse de genel anlamda bana filmin duygusunun geçtiğini söyleyemem. Bence bir filmde gerçekçiliği bu kadar ön planda tutmanın çok bir mantığı yok. Bu filmin benzetilip övüldüğü Tokyo Story'yi de benzer sebeplerle sevememiştim. (O daha da sıkıcıydı maalesef)

Filmde epey sıkıldım ama çok hoşuma giden kısımlar da yok değildi. Görüntü yönetmenliği şahaneydi. Müzikler başarılıydı. Birkaç tane etkileyici sahne, çarpıcı diyalog mevcuttu. Sonunu beğendim.

5.5 ile 6 arasında kalsam da:

6/10

 

[Araf]

Üstteki yorumla taban tabana zıt bir yorum yapmak durumundayım. Neyse ki nefret etmedim.

Uzak doğu sinemasını genel anlamda sevmesem de Koreeda'nın izlediğim 3 filmini de genel anlamda sevmiştim, seyir zevki yüksek bulmuştum. Fakat bu film beklentim epey yüksek olsa da en az sevdiğim filmi oldu...

Filmden ziyade sanki bir aile toplantısının gizli şekilde kameraya alınması gibi bir filmdi. Her şey fazla doğal hissettirse de genel anlamda bana filmin duygusunun geçtiğini söyleyemem. Bence bir filmde gerçekçiliği bu kadar ön planda tutmanın çok bir mantığı yok. Bu filmin benzetilip övüldüğü Tokyo Story'yi de benzer sebeplerle sevememiştim. (O daha da sıkıcıydı maalesef)

Filmde epey sıkıldım ama çok hoşuma giden kısımlar da yok değildi. Görüntü yönetmenliği şahaneydi. Müzikler başarılıydı. Birkaç tane etkileyici sahne, çarpıcı diyalog mevcuttu. Sonunu beğendim.

5.5 ile 6 arasında kalsam da:

6/10

Uzak Doğu sinemasını sevmiyorsun sen, orası belli. Benim de anlamadığım şey, her şey sıradan giderken bir anda öyle bir noktaya geliyor ki film, o filme bir anda yükseliyorum, her şey rayına oturuyor çünkü. Uzak Doğu sineması benim gözümde çok farklı bir yerde, sebebini ben de bilmiyorum. Muhtemelen filmin en yüksek puanı benden çıkmış olacak.

 

[mesmeso]

Filmin güzel bir atmosferi vardı. İçini ısıtan sahneler de vardı içine hüzün çöktüren sahneler de vardı. Japonların kırsal bölümleri güzel anlatılmış. Görüntü yönetmenliği olarak güzel bir iş çıkarılmış.

Film ilerledikçe senaryo insanın içine işliyor. İzlerken oyuncuların ruh hali anlaşılıyor. Oyuncular da bu senaryonun hakkını verebilmiş. İnsan bazı sahnelerde onlarla birlikte orada olabilmeyi istiyor.

İnsanı yormayan, güzel ve akıcı bir film.

7.5/10

 

[Angelica]

Az önce filmi tamamladım ilginç ve güzel filmdi bence Japonların kırsal yerleri güzel anlatılmış bir aileyi anlatan filmdi film ayrıca Ebeveynin düşüncesi ile çocuklarının düşünce nasıl farklı olduğunu göstermesiydi ilginçti ve bunu izlemek güzeldi bence

SPOILER

Ryota'nın eşi dul ve çocuk sahibiydi. Ryota nın babası Kyohei ile annesi Toshiko ile bir araya geldiğinde ona nasıl davrandıklarını gördük çocuğa torun gözüyle değilde misafir gibi bakmaları yeni çocuk istediklerindeki tavırları bir yandan sevmeleri oğluyla geliniyle konuşurken sürekli pot kırmaları ama buna rağmen gelecekleri düşünmeleri iyi yansıtılmıştı bence. finalde 3 sene arayla vefat etmeleri üzücüydü ya.

7.5/10

 

[Sherlock]

Aile kavramı üzerine çekilmiş, gerçekçi bir filmdi.

Filmde bir ailenin en büyük oğullarının ölüm yıldönümünde toplanmalarını izliyoruz. Oğullarının ölmesinin aile üzerinde nasıl bir etki yaptığını, bundan bağımsız olarak ailenin kendi içerisindeki kırgınlıkları, kızgınlıkları ve genel olarak birbirleriyle olan ilişkilerini, sanki oradaymış gibi izliyoruz.

Bir filmin izleyiciyi arada sanki kamera yokmuş gibi, filmin tam olarak içine sokabilmesi çok önemlidir. Burada bunun gerçekten zirve örneklerinden birisi var, bu filmin hem başarısı hem de başarısızlığı bence. Ailenin kendi içerisinde yaşadığı gerilimler o kadar gerçekçi ki etkilenmemek elde değil, diğer yandan bu gerçekçiliğin dozu o kadar yüksek ki bir süre sonra yaşananlar çok tekdüze gelmeye başlıyor, duygu yoğunluğu azalıyor. Filmlerin biraz da kurgusallığa ihtiyacı var, gerçekçiliğin dozu iyi ayarlanmalı bence de.

Yönetmenlik ve özellikle görüntü yönetimi çok başarılıydı, renk paletini ve kullanımını kullanımını çok beğendim. Onun dışında kelebekli sahne izlediğim en etkileyici film sahnelerinden birisiydi, Kirin Kiki nefis oynamış...

Puan: 7/10

 

[phoebebuffay]

Yüksek beklentiyle izlediğim fakat beklentilerimi tam olarak karşılayamayan bir filmdi. Yönetmenin daha önce Shoplifters filmini izlemiştim, o da bunun bir nevi zıttı bir aile filmiydi ve oldukça beğenmiştim. Bu filmi onun kadar sevemedim.

Film bir aileyi merkezine alıyor. Bir oğullarını kaybetmiş ve diğer oğul ile baba arasında mesafe ve problemlerin olduğu bir aile. Bir buluşma ile yeniden bir araya gelen bu ailenin bir nevi uzaktan bu kısa zaman aralığına tanıklık ediyor ve aralarındaki ilişkileri, eski meselelerin yeniden gün yüzüne çıkarılmasını izliyoruz. Pek bir olay ya da olay örgüsü yok filmde. Diyaloglar üzerinden ilerleyen, sessiz, sakin ve naif bir yapım. İzlerken sıkıldım diyemem ama çok da içine çekmedi beni, pek etkileyici bulmadım. İzlenebilir düzeyde, ortalama bir filmdi bana göre.

6.5/10