Şiva, ölen insanlar için düzenlenen ve yedi gün süren bir yas ritüeli. Ölen insanın tüm yakınları da bu törene katılıyor. Film baştan sona bu yas için toplanılan evde, Danielle'nin yaşadıklarını konu alıyor. Konusunun tanıdık olduğunu söyleme sebebim ise Danielle'nin yeni nesil bir genç kız olması ve henüz geleceği ile alakalı ne yapacağına karar vermemiş olması. Bu zaten hemen herkesin yaşadığı bir sorun. Bir diğer sebep ise bayramlarda veya akrabaların bir araya geldiği düğün gibi organizasyonlarda sürekli olarak sorulan ve gerçekten çok rahatsız edici olan, klasik soruların -Ne zaman evleniyorsun? Ne iş yapacaksın? Mesleğin ne?- bu filmin odağında yer alıyor olması.
Film tüm gerilimini bu ortamın boğuculuğundan alıyor ve bana kalırsa bunu son derece başarılı yapıyor. Danielle ile empati kurabiliyoruz ve onunla birlikte o ortamda bulunuyormuş gibi hissediyoruz gerçekten. Zaten bir süre sonra olaylar iyice çığırından çıkıyor.
Filmin en büyük eksisi ise diyalogların biraz kendini tekrar etmesi. Evet filmin süresi kısa ancak buna rağmen zaman zaman birbirini tekrar eden diyaloglar ve sahneler görüyoruz. Tabii bunu sürekli aynı soruların karakterimize sorulması ve bunun onu iyice delirtmesi olarak da yorumlayabiliriz. Bana göre diğer eksi ise sürekli aynı müziğin kullanılması, bu da yine gerilimi arttırmak adına yapılmış olabilir ancak bir süre sonra rahatsız edici olmaya başladığını söylemem gerek...
