4. Bölüm
(Emre baygın bir şekilde gelen ambulans ile hastaneye götürülürken Çiğdem ise polisi beklediği için onu yalnız bırakmak zorunda kalmıştır. Gözlerinden süzülen yaşlarla etrafı izlerken Emre'nin telefonunu görür. Telefonu yerden usulca alan genç kız, rehberden Emre'nin annesinin numarasını bulur ve onu arar.)
Çiğdem: Alo? Hayır, ben Çiğdem... Evet, evet... Şimdi bir şey diyeceğim, ama sakin ol... Emre... Küçük bir kaza geçirdi... Yaşam Hastanesi'ne götürüyorlar... Sakin olun Necmiye Teyze... Ben de polisi bekliyorum... Ciddi bir şey yok, merak etmeyin...
(Çiğdem telefonu kapatıp beklemeye koyulurken Iraz ise bir evin kapısına gelir. Evin sahibi olan kişi, Iraz'a zor zamanlarında destek olan Hülya'dır.)
Hülya: Iraz? Bu saatte dışarlarda ne işin var?
Iraz: İçeriye girebilir miyim? Seninle konuşmam lazım.
Hülya: Gel tabii, o nasıl söz?
(Hülya, Iraz'ı içeriye alır. Genç kız oturur oturmaz derdini anlatmaya başlar.)
Iraz: Acil olmasa bu saatte gelmezdim ama, derdimi paylaşacak biri lazım bana.
Hülya: Tamam, ben baban için demiştim. Kızmasın sonra yani...
Iraz: Sorun da orada ya. Babam bizi çok sıkıştırıyor, özellikle de evlenme konusunda. Diğerlerinin babaları gibi değil, sanki bizden kurtulmak istiyor.
Hülya: (çayı yudumladıktan sonra) Yok canım, yanlış anlamışsındır... Sen olayı bir baştan anlatsana bana.
(Iraz, tüm olanları ayrıntılarıyla birlikte Hülya'ya anlatırken Selim ve Asiye ise ifade için karakolda beklemektedir.)
Asiye: Çok özür dilerim. Yani ben olmasam buraya gelmezdik. Ama adam da çok üstüme geldi...
Selim: Tabii ki de buna göz yumacak değildin, ama kafa atmak ilk yol olmasaydı keşke.
(Tacizci adam karşıdan Asiye'ye bakmaya devam ederken genç kız ise kendini zor tutmaktadır.)
Selim: Tamam Asiye, sakin ol. Öfkeyle kalkıp zararla oturma.
Asiye: Ben çabuk sinirlenen biri değilim aslında. Annem uysal olduğumu söyler, ama kendimi kaybettim işte.
(O sırada Çiğdem de karakola getirilir.)
Polis: (sandalyeyi göstererek) Şuraya oturup bekleyin siz. (kapkaççı adama dönerek) Sen de bekle orada.
Çiğdem: (kapkaççıya dönerek) Mutlu musun yaptığından? Ya o çocuk beyin kanaması falan geçirirse... Bunun vebalini nasıl ödeyeceksin?
Kapkaççı: Ne vebali bacım? Yani kendi sakarlığı...
Çiğdem: Bak, hala... (içinden) Neyse, sakin oluyorum. Mapusa falan düşerim sonra.
(Polisin gelmesiyle birlikte Çiğdem konuya giriş yapar.)
Çiğdem: Şimdi memur bey. Ben bu adamdan şikayetçiyim. Ben arkadaşımla birlikte...
Polis: Hanımefendi, size söz verilmeden konuya karışmayın... Şimdi konuşabilirsiniz...
Çiğdem: Ben arkadaşımla yemeğe çıkmıştım, sonra çıkarken bu adam çantamı kaptı. Emre, yani o arkadaşım da, çantayı almaya çalışırken kazayla kafasını yardı...
Kapkaççı: Kendi yaptıklarını da anlatsana!
Polis: Beyefendi, sessiz olun lütfen! Neymiş o yapılanlar?
Kapkaççı: Tekmeler, yumruklar, dayaklar... Sözlü, fiziksel şiddet...
Çiğdem: Sen ne diyorsun be? Kapkaççılık yapıyor, sonra da suçu bana atıyor...
(Öte yandan Selim ve Asiye de ifade vermektedir.)
Komiser: Yani aynen bunlar yaşandı?
Asiye: Evet, komiserim.
Komiser: (tacizciye dönerek) Eee, siz ne demek istiyorsunuz?
Adam: Bana iftira atıyorlar, demek istiyorum.
Selim: Ne diyorsun sen be? Ağzını topla...
Adam: Toplamazsam ne olur?
Komiser: Sessiz olun! Böyle devam ederseniz geceyi nezarethanede geçirirsiniz, haberiniz olsun!
(Selim ve Çiğdem aynı ortamda olduklarından habersiz bir şekilde ifade verirken İhsan ve Zeliha ise her yerde Iraz'ı aramaktadır.)
Zeliha: Iraz? Neredesin kızım?
İhsan: Bu kız bu saatte nerelere gider, anlamıyorum ki!
Zeliha: Tabii kızı şişirirsen sürekli, o da kaçar gider.
İhsan: Söylemek istediklerimi yanlış anladı, ben ondan, Çiğdem'den, Nisa'dan, Melek'ten nasıl utanayım?
Zeliha: Sen söyleyince aklıma geldi, Çiğdem de yok ortalarda.
İhsan: Bırak da Emre ile yemeklerini yesinler. Belki biraz...
Zeliha: Of İhsan, of!
(Nisa ve Melek ise odalarında televizyon izlemektedir.)
Nisa: Şu çocuk ne kadar yakışıklı ya...
Melek: (televizyonu göstererek) Savaş mı?
Nisa: Ne Savaş'ı be, ben Selim'den bahsediyorum. Dehşet ötesi yani... Allah özene bezene yaratmış maşallah...
Melek: Ama bize bakmaz ki? Yani onun standartları çok yüksek.
Nisa: Allah Allah! Onun standartları yüksek de, bizimki düşük mü? Biz de çok standartlıyız maşallah.
Melek: (telefonuna bakarak) Aaa, mesaj gelmiş... Bu numara ne be? "Yarın sabah 8'de çamlığın orada ol...
Nisa: (telefonunu göstererek) Bana da aynı mesaj gelmiş...
Melek: Kendimi şu an korku filmlerinde ilk dakikalarda ölen kızlar gibi hissediyorum.
Nisa: Allah korusun, açma o kız kurusu ağzını... Ay, tüylerim diken diken oldu vallahi...
(Nisa ve Melek gelen mesaj üstüne endişelenirken Çiğdem ise ifade vermeye uğraşmaktadır. Öte yandan Selim ve Asiye'nin ifadesi bitmiştir. Asiye lavaboya giderken Selim ise kafasını çevirdiğinde adeta donar kalır. Gördüğü kişi Çiğdem'dir.)
Selim'in İç Sesi: Bu kız da nereye gitsem peşinde. O da mı ifade vermeye gelmiş? Allah Allah, şu tesadüfe bak. Yanında bir zibidi vardı, o nerede acaba? Hazır o yokken selam mı versem acaba? Yok Selim, saçmalama. Bunun için uygun bir zaman değil.
(Selim, kendi iç sesiyle boğuşmaya devam ederken Hülya ise Iraz'a akıl vermektedir.)
Hülya: Sana tavsiyem, hemen eve dönmen. Yani böyle bir şey için evden mi gideceksin, böyle saçmalık olur mu?
Iraz: Asıl saçmalık babamın baskısı. Yani ilk de değil, kaçıncı oldu bu?
Hülya: İnan bana, seni anlıyorum... Ama bunun başka bir çözümü olmalı... Babana acı çektirmek fazla acımasızca.
(O sırada kapı çalar.)
İhsan: Hülya kızım, kapıyı açar mısın?
Iraz: Babam geldi! Saklanmama yardım et Hülya Abla!
Hülya: Her şeyi yaparım, ama bunu yapamam. Vicdanım rahat etmez.
Iraz: (dolabı göstererek) Şurası olabilir... Lütfen yerimi söyleme, tamam mı?
Hülya: (Iraz'ı tutarak) Hayır Iraz! Saklanmayacaksın. Babanın karşısında dimdik duracaksın! Dünyanın sonu değil ya!
(Hülya'nın evinde gergin dakikalar yaşanırken Selim ise Çiğdem'in ifadesini bitirip karakoldan çıkmak üzere olduğunu görür. O sırada Asiye de gelir.)
Asiye: Hadi gidelim.
Selim: Bir şey soracağım sana... (parmağıyla Çiğdem'i göstererek) O kızı tanıyor musun?
Asiye: (yüzünü buruşturarak) Çiğdem mi? Bizim köyün kız kurularından işte. Ama burada ne arıyor ki? İhsan Amca bu saatte çıkmasına izin mi veriyor yoksa?
(Çiğdem'in kapıdan çıktığını gören Selim, onun peşinden gitmeye karar verir. Asiye de bunu görünce hemen arkasından gider.)
Asiye: Selim? Dur bir dakika... Ne yapıyorsun?
Selim: Şey... Şey... Çiğdem, bir bakar mısın?
Çiğdem: Ne diyorsun be! Bütün gece sizinle uğraştım zaten! (arkasına dönerek) Ama sen... Selim?
(Çiğdem, Selim'in kendi adını bildiğini görünce şok olur. İkisi de adeta birbirlerinin gözlerinde kaybolurken bölüm sona erer.)
4. Bölüm Sonu
Sevgi Çiçeği, sürprizlerle dolu yepyeni bölümüyle Perşembe 19.30'da FavoriForumum'da!
Sevgi Çiçeği, sürprizlerle dolu yepyeni bölümüyle Perşembe 19.30'da FavoriForumum'da!
