Her veda bir kavuşma nedenidir aynı zamanda. Aslında bu duyuru aklımdaydı. Birkaç hafta sonra açıklamaya niyetliydim; ama, galiba zamanı geldi. Üç dört yıldır masaya yaydığımız bir projemiz var. Adı “Son Cemre”. Masumiyet için sahaya indiğimizde kapağı hep açık kaldı. Geniş bir kadro oluşturmaya niyetliyiz. Sadece iki karakter çok tanıdık ve geçmişten geliyor. Yıllar içinden süzülüp gelen iki kadim dost misali ❤
Öyleyse... Sırası gelmişken hem duygusunu açalım; hem de duyuralım. Aktör olarak 35 yılı geride bıraktım. Tercihlerimde pişmanlıklar duymadım. Birçok öykü/karakter de epeyce cömert davrandı bana; ödüllü ve bereketliydiler. En çok hangisini sevdiniz sorusunu sık duyarız ve yanıtlar genellikle aynıdır. “Hepsini sevdim, ayıramam..”
Doğrudur; ama ben, birini net olarak ayrı tutarım. O’nun yeri çok başkadır. Adı Sedat Yalçın. İsim babası sayılırım. Sevgili Ahmet Yurdakul’un kaleminden çıkmıştır. Bizim atölyenin de ilk yapımının kahramanıdır. Onun bu bendeki yaşına hazırlanıyorum birkaç yıldır, büyük bir heyecanla. Yaşıt sayılırız zaten. Fonda memleket olunca heyecanımız artar bizim. Buket Hazal için de Arzum kırmadı bizi❤️ Öyküde ayrı düşecekler; ama çocuklar büyümüş olacak vs.