PROFESÖR
---- 5.BÖLÜM ----
---- 5.BÖLÜM ----
Kapıyı açtım.Nur'un babası Arif heyecanlı bir şekilde bana bakıyordu.Benim etrafıma bakındı.Belli ki gözü Nuru arıyordu.
Sebahattin : Buyur Arif ne oldu?
Arif : Merhaba Sebahattin abi.Ben Nur'a bakacaktım.Nasıl iyi mi?
Sebahattin : Merak etme sen iyi.
Arif : Size yük oluyor bu akşam bize gelsin.
Sebahattin : Neden gelsin.Senin dövmen için mi?
Arif biraz yutkundu son lafımdan sonra.
Arif : Sebahattin abi tamam söz vurmayacam yeterki evine dönsün..
Sebahattin : Arif kız ne zaman isterse o zaman evine döner.Bir daha bu konudan dolayı rahatsız etme.Sen de bu arada biraz düşün yaptığın yanlışları...
Arif söyledikelerimden sonra biraz üzülmüştü her halinden.Başını salladı ve yavaşça merdivenlere doğru yürüdü.Ben de kapıyı kapattım.Nur bizim konuştuklarımızı duymuştu.Kendini babasına vermediğim için bana teşekkür etti ve yine salona doğru geçtik.Nur benim hikayemin devamını merak ediyor olsa gerek berjere oturmuş can kulağıyla ağzımdan çıkacak lafı bekliyordu.Ben de devam ettim.
Sebahattin : Evet nerde kalmıştık..Güneşli bir Cumartesi günüydü.Eşim Sultan ve Kızım Suna ile dışarıya çıkmıştık.Onları büyük bir parka götürdüm.Bir bank a oturduk.Eşim evden getirdiği yiyecekleri masaya diziyordu.Ben de o arada kızımı parktaki aletlere bindiriyordum. Kızım sarı renkli kaydırağa binmek istedi.Onu bindirdim..Çok eğleniyordu ben de onu izliyordum.O sırada başka bir kaydıraktan hızlıca bir çocuk yere çakıldı.Kolları, bacakları kanıyordu.Hemen ona yardım etmek için onun yanına geldim..Biraz çocukla ilgilendikten sonra sarı kaydırağın önüne geri geldim.Ama etrafta kızım yoktu.Başka bir oyuncağa biniyordur diyerek kendimi teselli ediyordum ama hiç te öyle değildi.Parkın her yerini aradım.Sonra eşimde fark etti.Hep birlikte aradık..Ama hiçbir ipucuna bile ulaşamadık.
Nur anlatırken yorulduğumu anlamıştı.Hemen mutfağa gidip bir bardak su getirdi.Suyu biraz içtim berjerin yanında duran krem renkli sehpaya koydum. Anlatırken sanki bir daha yaşıyor gibiydim..Gözlerimden bir kaç yaş süzülüverdi..Nur ağaldığımı görünce konsolun üstünde duran peçetelikten birkaç tane verdi.
Nur : Sebahattin Amca hiç bulamadınız mı?
Sebahattin : Yok kızım..Yıllarca aradım..Hiç bir ipucu bile bulamadım.
Nur : Peki Eşinize ne oldu?
Sebahattin : Eşim hep beni suçladı...Eğer o çocuğa yardım etmeseymişim çocuğumuz bizimle olurmuş..Ben kötü bir şey yapmadım ki...
Nur : Sizin suçunuz yok Sebahattin Amca.Siz yapmanız gerektiği gibi davranmışsınız nerde bilebilirdiniz ki..
Sebahattin : Sonra eşim artık benimle evli kalmak istemedi ve çocuğumuz kaybolduktan 1 yıl Sonra boşandık..
Nur : Çok üzüldüm Sebahttin Amca..Kaç yıldır kayıp kızınız..
Sebahttin : Kaybolduğunda 5 buçuk yaşındaydı.34 sene oldu kayıbından bu yana...Yani şimdi 39 - 40 yaşında bir kadındır..Acaba yaşıyor mudur?
Son lafımdan sonra hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Nur da bana üzüntüsünden ağladığını fark ettim..Yıllardır aklımda olan en büyük soru kızım yaşıyor mudur?
Nur : Sebahattin Amca al suyundan biraz iç iyi olursun...
Suyu biraz daha içtim..Sonra ağlamam kesildi..
Nur : Peki sonra siz hiç evlenmediniz mi?
Sebahattin : Yok...Kendimi işime verdim..Doktordum ben o sıralar..Sonra çok çalıştım. Çok emek verdim..Sadece çalışırken biraz rahatlıyordum..Şimdi biliyorsun Profesörüm...
Nur : Ne kadar güzel yapmışsınız. İşinizden yükselmişsiniz..Şimdi kızınız olsa sizinle gurur duyardı..
Sebahattin : Evet...Keşke olsaydı...
Nur' a yaşadıklarımı anlatırken bir yandan son sorduğum soru aklıma geldi..
Sebahattin : Kızım ben anlattım... Sıra sende..Peki seni kim kaçırmak istedi...
Nur yine sıkılmaya başladı.Anlatmak istemediği bazı şeyler vardı belli ki...Acaba neden utanıyordu..
Nur : Şey..Sebahattin amca sana anlatacağım..Ama gerçekten ben kötü bir şey yapmadım.
Nur bir yandan konuşuyor bir yandan utandığından yüzüme bakamıyordu..Gözyaşları dökülmeye başladı.
Nur : Ben çok yalnızdım..
Sebahattin : Ne yaptın Nur . Ne oldu ki bu kadar utanacak.
Nur : Ben... Ben bir arkadaşlık sitesinden biriyle tanıştım...Her gün onunla görüşüyor ona derdimi anlatıyordum..Ben nerden bileyim kötü biri olduğunu...Kaçırldığım gün beni aradı..Babamla yeni kavga etmiştim çok sinirliydim..Bana bir kaç eşya alıp aşağı mahalledeki parka çağırdı..İşte hep yalanmış..Beni kötü yola düşüreceklermiş.Bu yüzden kaçırıyorlarmış..İşte o gün sizlerin sayesinde kurtuldum...Yani eğer o gün siz olmasaydınız....
Nur hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.Yanına yaklaştım sıkıca sarıldım..
Sebahattin : Senin bir suçun yok kızım senin boş anından faydalanmış...Hadi kalk kızım dışarı çıkıp biraz yürüyüş yapalım.Iyi gelir ikimize de..Yavaşça yerimizden kalktık.Kapıya doğru yürüdük.Üstümüze montlarımızı aldık ve yavaş yavaş merdivenlerden aşağı iniyorduk.Nur 'ların evinin kapısının önüne gelmiştik.Orta yaşlı mavi gözlü kıvırcık sarı saçlı bir kadın kapıyı hızlıca çalıyordu...Kapıyı Arif açtı..Arif kadını görünce çok şaşırdı...
Arif : Aysel senin ne işin var burda?
Aysel : Kızımı Nur'umu almaya geldim...
Nur duyunca çok şaşırır..Hemen hızlı adımlarla babasının yanına gelir.
Nur : Baba ne oluyor burda...
5.BÖLÜM SONU
Son düzenleme: