PROFESÖR
-----2.BÖLÜM-----
Minibüs tam hızlanmıştı arkasından bağırmaya başladım.O anda minibüs yavaşça durdu ve geri geri gelmeye başladı.Demek olanları benim gördüğümü anlamışlardı.Yanıma kadar geldi ve durdu.Genç olan indi ve bana yaklaştı.Elimdeki bastonu ona doğru sallamaya başladım.Ama artık halim kalmamıştı.Bastonun ucundan tuttuğu gibi beni hızlıca yanına çekti.Artık onu daha yakından görüyordum..Gözlerinin yeşilinde kendimi ne kadar çaresiz olduğumu gördüm.O sırada cebinden çıkartığı şeyi bana da koklattı.Ben koklamamak için nefesimi tutmuştum.Benim yere düştüğümü görünce minibüse taşıdı. Sonra yeniden minübüsü sürmeye başladı.Beni yere yatırmışlardı.Orta yaşlı kadın yanıma gelip ceplerimi karıştırdı.Ceketimin sağ cebini karıştırırken telefonum olduğunu fark etti..Hemen telefonumu aldı.Ve diğer cebimide karıştırmaya başladı.Biraz gıdıklanıyordum.Ama belli etmemem gerekiyordu.Pantalonumun sol cebinden cüzdanımı da alıp Genç olanla konuşmaya gitti.Ben yavaşça gözümü açtım.Hemen yanım da Nur'un baygın bir şekilde yattığını gördüm.Nur'u biraz inceledim yüzünde bir tırmık izine benzer bir iz vardı.Acaba adam kaçırırken mi olmuştu yoksa önceden mi..Aklımda çok sorular vardı.Nereye götürüyorlardı bizi... Bize ne yapacaklardı..Hadi ben zaten ölecektim Nur'a bir şey yapmasalardı bari..Telefonumu da almışlardı.Kimseden yardımda isteyemezdim. Nur'un da telefonu nu almışlardır kesin diye düşünürken minibüs aniden fren yaptı ve kafam hızlıca koltuğun demir ayağına çarpmış olsa gerek ben de bayılmışım.-----2.BÖLÜM-----
Gözümü açtığımda hastane odasında başımda birkaç kişiyi bekler şekilde buldum..Ne olmuştu bana neden buradaydım diye düşünürken yanımda bekleyenlerin arasında kısa sarı saçlı mavi gözlü birinin bana dikkatle baktığını fark ettim.Bu Nur'du.Şimdi her şeyi hatırlamıştım.Nur 'u ve beni kaçırmışlardı..Peki biz buraya nasıl gelmiştik..Kafam çok karışmıştı.Yerimden yavaşça kendimi geriye çekerek oturmaya çalıştım.Bunu yaptığımı fark eden şoförüm İsmail hemen arkama bir yastık koydu.Bana olanları anlatmak için çok heyecanlı görünüyordu.İsmaile yönelerek;
Sebahattin : İsmail ne oldu bize nasıl buraya geldik.
İsmail heyecanlı bir şekilde anlatmaya başladı.
İsmail: Sabahattin Bey ben sizin ilaçlarınızı almıştım.Sizin evinizin önüne geldim.Bir anda kaldırımda birinin sizi minibüse doğru çektiğini gördüm.Hızlıca araba atladım.Bir yandan polise arıyorken bir yandan minibüsü gözden kaçırmamak için hızlıca arabaya sürüyordum..Baktım ki minibüs çok hızlanacak ben de arabayı minibüsün önüne kırdım ve o sırada polisler geldi.Sizlere bunu yapanları yakaladılar efendim...
"İsmail anlatırken artık anlamıştım neden minibüsün hızlıca fren yaptığını..Ama bizi kaçıranlar kim di hala bilmiyordum.."
Sabahattin : Teşekkür ederim İsmail...İyiki ordaymıssın.
O sırada Nur'un bana bir şeyler söylemek istediğini fark ettim ve Nur'a yatağa doğru yaklaşması için elimle yatağı işaret ettim.Yatağın bir ucuna yaklaştı ve beni rahatsız etmeden oturdu.
Nur : Inşallah iyisinizdir Sebahattin Amca...Benim yüzümden başınıza gelenlerden dolayı özür dilerim.
"Nur kendi yüzünden dolayı bunu başıma geldiği düşüncesiyle üzgün olduğu her haliyle belliydi.Yüzüme bakamıyor.Kısa sarı saçını gözünün önüne gelmesin diye ikide bir kulağının arkasına atıyordu.
Sebahattin : Hayır Nur kızım..Hiçbir şey senin yüzünden olmadı..O cani insanların yükünü sen üstlenme...Sen bir şey yapmadığın için özür dilemeninde bir anlamı yok.Değil mi kızım..
Sözlerimden sonra biraz iyi olmuştu..Ama hala üstünde bir baskı var gibiydi..Bunun benimle alakalı olmadığını anlamıştım ki..Koridordan sesler gelmeye başladı.Sesler bizim odaya yaklaşınca gelenlerin Nur'un babası ve üvey annesinin geldiğini anlamıştım..Odanın kapısını hızlı bir şekilde açtılar.Ben ve ismail onlara şaşkın bir şekilde bakıyorduk.Babası içeri girdiği gibi Nur'a doğru yöneldi ve hızlıca bir tokat attı..Nur tokat atıldığı an bana öyle bir baktı ki ailesine olan öfkesini gözünden okudum...Bu nasıl bir zihniyetti..Kızı kaçırılıp kurtulduğu için sevinmesi yerine kızının yaptığı hatayı yüzüne tokat atarak anlatmaya çalışması..Nur hızlıca odadan çıktı babası da onu takip etti arkasından...Ben daha bir söz dahi edemeden çıkmışlardı...Bu durumda kızı nasıl yalnız bırakabilirdim..
2.BÖLÜM SONU
Son düzenleme:
