PROFESÖR
11.BÖLÜM
"KABULLENME"
Suna'nın getirdiği fotoğrafa bakakalmıştık. Bu nasıl olurdu.Suna benim yıllar önce parkta kaybettiğim kızım mıydı?Bu nasıl bir tesadüftü.11.BÖLÜM
"KABULLENME"
Suna : Bu ne demek oluyor Sebahattin amca. Sen benim babam mısın?
Sebahattin : Kızım, şu an bir anlam veremiyorum olanlara. Evet benim bir kızım vardı , 4 yaşında parkta oynarken kaybolmuştu.
Suna : Ben seni hatırlamıyorum ama parkta kaybolduğumu hatırlıyorum.Yaşlı bir teyze benim kaybolduğumu anlayınca evine götürdü.Biraz bana baktıktan sonra ölünce beni yurda verdiler.
Sebahattin : Nasıl ya.. Ben seni çok aradım. Aramadığım yer kalmadı...
Suna : Demek ki yeterince aramamışsın. Ben yıllarca sizi bekledim..Bir gün annem , babam beni gelip yurttan alacak diye. Ama siz bensizliğe zaten alışmışsınız... Keşke böyle devam etseydi...
Sebahattin : Dur kızım , öyle deme lütfen. Ben senin yokluğunda neler yaşadım bir bilsen. Seni çok aradım.. Bir sürü yurtlara da baktım ama senin kaldığın yurt gözümden kaçmış olsa gerek...Gel de oturalım öyle konuşalım. Ayakta çok duramıyorum.Selim oğlum sen de bize su getirir misin?
Biz yavaşça koltuğa oturduk o sırada Selim bizlere su getirdi.Bir , iki yudum aldıktan sonra sehpaya bıraktık...
Suna : Ben sensiz , annemsiz büyüdüm.Ne zorluklar çektim biliyor musun ? Yaa neden beni bulamadın neden.
Suna bana çok kızgındı ama bir yandan çok mutlu olduğunu görebiliyordum.Onu o kadar çok özlemiştim ki...
Sebahattin : Ben seni yıllarca aradım..Bana olan kızgınlığını anlıyorum.Benim yüzümden kayboldun...Eğer o gün diğer çocuğa yardım etmeseydim belki...
Suna : Ne yani , sen başka bir çocuğa yardım etmek için mi yanımdan ayrıldın.Tamam ben daha çok dayanamıyorum. Farzet beni hiç bulmadın ben eski evime geri dönüyorum.
Sebahattin : Kızım ne diyorsun sen , ben seni yeni bulmuşum nasıl bırakırım.Ne olur beni affet , ben de istermiydim senden ayrı olmayı...
Suna hızlıca yerinden kalktı kapıya doğru yöneldi.Ben de uzun süredir hiç bu kadar hızlı yerimden kalkmamıştım.Belim ağrıyordu ama hızlıca yürüyüp Suna'ya yetiştim.Kolundan tuttuğum gibi kendime çektim.Ve kocaman sarıldım...
Sebahattin : Sunam...Kızımm.Yavrum..Bir tanem...Meleğim..Ben seni çok özledim... Seni çok seviyorum...Lütfen beni bırakma...
Suna da bana öyle bir sarılıyordu ki , hem kızıyor hem de 'beni bırakma' dercesine sarılıyordu...
Suna : Tamam , şimdilik gitmiyorum biraz düşünmem gerek Sebahattin bey.
Varsın bana 'Sebahattin bey' desin yeter ki yanımda olsun.
Sebahattin : Tamam kızım sen biraz dinlen düşün. Sen geç odana .Hadi Selim gel biz salona geçelim.
Selim : Tamam dede ...
Torunumun bana dede demesi beni çok sevindirmişti...Bir kızımı buldum diye sevinirken bir de torunum olması...
Bir süre ben ve Selim sohbet ettikten sonra Suna yanımıza geldi.
Suna : Açsınız değil mi? Ben size bir şeyler hazırlayayım.
Sebahattin : Sen yorma istersen kızım dışarıdan sipariş verelim.
Suna : Yok ben hazırlarım.
1 AY SONRA
O evden çıkıp güzel bir villaya taşınmıştık.Suna hala olanları kabullenememişti. Bir gün doktora randevum var diye erken evden çıkmıştım. Eve geldiğimde Suna'nın gözleri yaşlı beni beklediğini fark ettim.
Suna : Sen ölüyor musun , Baba...
Demek ki vestiyerdeki , hastaneden aldığım sonuçları görmüş. Ama ne olursa olsun bana 'baba' dediğini duymak çok güzeldi.
Sebahattin : Üzülme kızım , hangimiz dünyaya çakılı ki. Elbet öleceğiz.Benim sürem de az kalmış.Ama ben seni buldum ya senin bana baba dediğini duydum ya ölsem de üzülmem..
Suna : Babamm..Sen de beni affet... Sana günlerdir vicdan azabı çektiriyorum..Beni affet ... Ben seni çok seviyorum...
Sebahattin : Canım kızım , ağlama... Kıyamam senin gözünden akan yaşlara...Hadi gel de içeri geçelim.
O sırada kapı çaldı.Selim kapıyı açtı ve gelen kişi ile birlikte içeri girdiler.Gelen kişiyi görünce çok şaşırdım.Gelen Nur ' du.
Selim : Dede seni biriyle tanıştıracağım.Bu benim sınıf arkadaşım Nur , aslında daha yeni ama sevgilim.
Nur : Merhaba Ben Nur Sebahattin amca...Nasılsınız?
Ahh..Nur ne yapmaya çalışıyordu.Şimdi de Selim'i kullanarak mı mirasıma ulaşmak istiyordu.
11.BÖLÜM SONU
Son düzenleme:
