LEGO EV 5.BÖLÜM
Bilgisayarımdaki arıza yüzünden ertelenen bölümü sonunda foruma atabildim, iyi okumalar… +16
SAHNE: 1 MEKAN: İNŞAAT ALANI
Asil ve Cansel, inşaat alanında yürümekte, bir yandan sohbet etmektedir.
ASİL: Bu lojman madenciler için fazla da büyük olmayacak mı sence de?
CANSEL: Tanrım, bahse girerim bir madende çalışan kişi sayısını tahmin bile edemediğin için böyle söylüyorsun.
ASİL (ilgisiz): Neyse ne. Aslında hala buraya neden geldiğimizi çözemedim ya…
CANSEL: Büyük ihtimalle projeyi son sınıftakilere tamamlatacaklar, söz konusu madenciler olunca maddi destek gelmeyecektir, ve yine bahse girerim ki bu fikir o kör asistandan çıktı.
ASİL: Cansel biliyor musun, parti sonrası düşündüm de…
Cansel sözünü keser, hızlı hızlı anlatmaya başlar.
CANSEL: Söylesene bana, gerçekten madencilik hakkında ne biliyorsun? Mesela ilk madencilerin simyacılar olduğunu ve aşırı zengin olduklarını biliyor muydun? Tanrım, kötü kader, bir de şu şimdikilerin haline bak.
ASİL: Her neyse, diyorum ki sen ve ben..
CANSEL: Ayrıca zaten bu kadar zor bir işin karşılığı bu kadar az olmamalı bence, en azından lojman yaptırmayı akıl edebilmişler, bence yakınlardaki maden ocağını da ziyaret etmeliyiz.
ASİL: Cansel…
CANSEL: Ve bir de sana madenciliğin Portekiz’deki…
ASİL (sesini yükseltir) : CANSEL!
CANSEL (şaşırır): Ah… fazla sert oldu bu. Neyse, bir şey mi diyecektin?
ASİL: Biliyor musun… Vazgeçtim devam et.
Cansel bir yandan konuşup bir yandan yürümeye devam ederken Asil öfkeyle arkasını döner, inşaat alanına doğru yürür. Cansel farketmeden anlatmaya devam eder.
BİR SÜRE SONRA…
CANSEL: …ve işte bu yüzden madencisine en çok değer veren ülke Portekiz olm…
Tek başına yürdüğünü farkeder.
CANSEL: Ama… Neden..? (nedenini anlamış gibidir.) Neden olacak ki? Saatlerdir saçma sapan şeylerden bahseden başka biriydi sanki! Aptal Cansel, geriz…
Bir anda önüne bakmadan yürüyen Cansel terkedilmiş bir maden ocağına düşer.
MEKAN: MADEN, DERİN BİR YER
Cansel, acıyla kalkıp üstündeki tozu toprağı silker, oldukça uzak görünen yukarıdaki ışığa bakar.
CANSEL: Aman Tanrım… Lanet olsun! (sesini yükseltir.) Heyy! Beni duyan biri var mı!!
(kısık sesle) Tabi ki yok!
Başını umutsuzca çevirirken yerde bulunan demir çubuğa aklına bir şey gelmiş gibi bakar.
MEKAN: İNŞAAT ALANI
Asil, inşaat alanındaki planı inceledikten sonra düşünceli bir şekilde elini çenesine götürür.
ASİL: Oğlum Asil, bazen o kadar aptallaşıyorsun ki!
Cansel’le yürüdükleri bölgeye doğru hızla ilerler.
MEKAN: MADEN OCAĞI, DERİN YER
CANSEL: Pekala, oluyor…
Elindeki demir çubuğu duvara doğru ittirir.
CANSEL (acıyla): Evet… Aman Tanrım! (çubuk bükülür.) Oh! Evet!
Hızla soyunur, çamaşırları kalana kadar çorabını, pantolonunu, bluzunu çıkarır. Hepsini birbirine bağlar, diğer ucunu da ipin ucuna sıkıca düğümler.
Ardından kuyunun tepesine yakın olan çıkıntıya bakar, gülümser..
CANSEL: Pekala Cansel, şimdi üstün zekanın sadece Asil’i kaçırmaya yaramadığını göster bakalım.
Demir çubuğu çıkıntıya doğru fırlatır, çubuk çıkıntıya takılmaz, birkaç kez daha dener.7
MEKAN: İNŞAAT ARKASINDAKİ ORMANLIK ALAN
Asil, yürümekte ve etrafa bakınmaktadır.
ASİL: Tanrım, bu kız tam bir afrika vizonu gibi, nasıl yürümüş o kadar y… Ne diyorum ben ya? Beni de iyice kendine benzetti.!
CANSEL (derinden gelen ses): Heyyy! Asil, sen misin acaba?
Asil etrafına bakar, sesin kuyu gibi bir yarıktan geldiğini farkedince hızla kuyunun önünde çömelir.
Cansel, çıkıntıya kadar kıyafetlere tutunarak tırmanmıştır ama bu çıkacak kadar yol almasını sağlayamamıştır.
ASİL: Cansel?! Nasıl girdin oraya sen?
CANSEL (yorgun, acıyla): Biliyor musun, beni bir p*ç gibi ortada bırakmanı affettirecek tek şey bana yardım etmen olacak!
ASİL: P-pekala, bana elini uzat, tamam mı?
Cansel elini uzatır, Asil güçlükle eline yetişip Cansel’i çeker.
Karanlıkta zar zor görünen Cansel, iç çamaşırlarıyla bir anda ışığa çıkmıştır.
ASİL: Aman Tanrım… (etkilenmiş gibidir.)
CANSEL: Biliyor musun, çok güzel bir plan yaptım… Slao kabilesindeki Afrikalılar gibi soyunmamın nedeni…
Asil, Cansel’e istekle bakarken dalıp gitmiştir, bir anda Cansel’in üstüne doğru seğirtince bu kez ikisi birden yarığın içine düşer.
5.BÖLÜMÜN SONU
6.BÖLÜM, ÖNGÖSTERİM
Cansel ve Asil’i kurtarmak için gelen vinçin arızalanmasından sonraki tek çare, Ankara’dan gelen vinci beklemek olur, bu süre içinde madendeki havanın tükeneceği kesin gibidir.
Cansel, yeni planlar yapsa da hiçbiri kurtulmaları için yeterli olmaz.
Mualla, Oktay, Dory, kör asistan, hatta Serap bile inşaat alanında acılı bir bekleyiş içine girer, Asil ve Cansel için zor saatler olacaktır…
Bilgisayarımdaki arıza yüzünden ertelenen bölümü sonunda foruma atabildim, iyi okumalar… +16
SAHNE: 1 MEKAN: İNŞAAT ALANI
Asil ve Cansel, inşaat alanında yürümekte, bir yandan sohbet etmektedir.
ASİL: Bu lojman madenciler için fazla da büyük olmayacak mı sence de?
CANSEL: Tanrım, bahse girerim bir madende çalışan kişi sayısını tahmin bile edemediğin için böyle söylüyorsun.
ASİL (ilgisiz): Neyse ne. Aslında hala buraya neden geldiğimizi çözemedim ya…
CANSEL: Büyük ihtimalle projeyi son sınıftakilere tamamlatacaklar, söz konusu madenciler olunca maddi destek gelmeyecektir, ve yine bahse girerim ki bu fikir o kör asistandan çıktı.
ASİL: Cansel biliyor musun, parti sonrası düşündüm de…
Cansel sözünü keser, hızlı hızlı anlatmaya başlar.
CANSEL: Söylesene bana, gerçekten madencilik hakkında ne biliyorsun? Mesela ilk madencilerin simyacılar olduğunu ve aşırı zengin olduklarını biliyor muydun? Tanrım, kötü kader, bir de şu şimdikilerin haline bak.
ASİL: Her neyse, diyorum ki sen ve ben..
CANSEL: Ayrıca zaten bu kadar zor bir işin karşılığı bu kadar az olmamalı bence, en azından lojman yaptırmayı akıl edebilmişler, bence yakınlardaki maden ocağını da ziyaret etmeliyiz.
ASİL: Cansel…
CANSEL: Ve bir de sana madenciliğin Portekiz’deki…
ASİL (sesini yükseltir) : CANSEL!
CANSEL (şaşırır): Ah… fazla sert oldu bu. Neyse, bir şey mi diyecektin?
ASİL: Biliyor musun… Vazgeçtim devam et.
Cansel bir yandan konuşup bir yandan yürümeye devam ederken Asil öfkeyle arkasını döner, inşaat alanına doğru yürür. Cansel farketmeden anlatmaya devam eder.
BİR SÜRE SONRA…
CANSEL: …ve işte bu yüzden madencisine en çok değer veren ülke Portekiz olm…
Tek başına yürdüğünü farkeder.
CANSEL: Ama… Neden..? (nedenini anlamış gibidir.) Neden olacak ki? Saatlerdir saçma sapan şeylerden bahseden başka biriydi sanki! Aptal Cansel, geriz…
Bir anda önüne bakmadan yürüyen Cansel terkedilmiş bir maden ocağına düşer.
MEKAN: MADEN, DERİN BİR YER
Cansel, acıyla kalkıp üstündeki tozu toprağı silker, oldukça uzak görünen yukarıdaki ışığa bakar.
CANSEL: Aman Tanrım… Lanet olsun! (sesini yükseltir.) Heyy! Beni duyan biri var mı!!
(kısık sesle) Tabi ki yok!
Başını umutsuzca çevirirken yerde bulunan demir çubuğa aklına bir şey gelmiş gibi bakar.
MEKAN: İNŞAAT ALANI
Asil, inşaat alanındaki planı inceledikten sonra düşünceli bir şekilde elini çenesine götürür.
ASİL: Oğlum Asil, bazen o kadar aptallaşıyorsun ki!
Cansel’le yürüdükleri bölgeye doğru hızla ilerler.
MEKAN: MADEN OCAĞI, DERİN YER
CANSEL: Pekala, oluyor…
Elindeki demir çubuğu duvara doğru ittirir.
CANSEL (acıyla): Evet… Aman Tanrım! (çubuk bükülür.) Oh! Evet!
Hızla soyunur, çamaşırları kalana kadar çorabını, pantolonunu, bluzunu çıkarır. Hepsini birbirine bağlar, diğer ucunu da ipin ucuna sıkıca düğümler.
Ardından kuyunun tepesine yakın olan çıkıntıya bakar, gülümser..
CANSEL: Pekala Cansel, şimdi üstün zekanın sadece Asil’i kaçırmaya yaramadığını göster bakalım.
Demir çubuğu çıkıntıya doğru fırlatır, çubuk çıkıntıya takılmaz, birkaç kez daha dener.7
MEKAN: İNŞAAT ARKASINDAKİ ORMANLIK ALAN
Asil, yürümekte ve etrafa bakınmaktadır.
ASİL: Tanrım, bu kız tam bir afrika vizonu gibi, nasıl yürümüş o kadar y… Ne diyorum ben ya? Beni de iyice kendine benzetti.!
CANSEL (derinden gelen ses): Heyyy! Asil, sen misin acaba?
Asil etrafına bakar, sesin kuyu gibi bir yarıktan geldiğini farkedince hızla kuyunun önünde çömelir.
Cansel, çıkıntıya kadar kıyafetlere tutunarak tırmanmıştır ama bu çıkacak kadar yol almasını sağlayamamıştır.
ASİL: Cansel?! Nasıl girdin oraya sen?
CANSEL (yorgun, acıyla): Biliyor musun, beni bir p*ç gibi ortada bırakmanı affettirecek tek şey bana yardım etmen olacak!
ASİL: P-pekala, bana elini uzat, tamam mı?
Cansel elini uzatır, Asil güçlükle eline yetişip Cansel’i çeker.
Karanlıkta zar zor görünen Cansel, iç çamaşırlarıyla bir anda ışığa çıkmıştır.
ASİL: Aman Tanrım… (etkilenmiş gibidir.)
CANSEL: Biliyor musun, çok güzel bir plan yaptım… Slao kabilesindeki Afrikalılar gibi soyunmamın nedeni…
Asil, Cansel’e istekle bakarken dalıp gitmiştir, bir anda Cansel’in üstüne doğru seğirtince bu kez ikisi birden yarığın içine düşer.
5.BÖLÜMÜN SONU
6.BÖLÜM, ÖNGÖSTERİM
Cansel ve Asil’i kurtarmak için gelen vinçin arızalanmasından sonraki tek çare, Ankara’dan gelen vinci beklemek olur, bu süre içinde madendeki havanın tükeneceği kesin gibidir.
Cansel, yeni planlar yapsa da hiçbiri kurtulmaları için yeterli olmaz.
Mualla, Oktay, Dory, kör asistan, hatta Serap bile inşaat alanında acılı bir bekleyiş içine girer, Asil ve Cansel için zor saatler olacaktır…