2. Bölüm: "Leyla'nin Itirafi"
Sahne, Polat ve Leyla üzüntülü birbirlerine bakışırken devam eder.
Nazife anne durgun havayı bozmak için Polat'a sorar:
Nazife anne: Oğlum sen ne zaman geldin de, seni duymadık?
Polat kendisini toparlar ve yere düşen anahtarını yerden kaldırır. Sonra Nazife anneye cevap verir:
Polat: Az önce geldim anne. Sohbetinizi bölmek istemediğim için, sessizce
yukarı çıktım.
Nazife anne: Anladım. Gel otursana, bize eslik edersin.
Polat: Yok anne siz konuşmaya devam edin, ben babamı alıp geleyim. Hem
Leyla benim burada olmamı istemez. Siz kadın basına oturun ve
sohbetinize kaldığınız yerden devam edin.
Polat çok kızgındır. Arkasını döner ve merdivenlerden asaya inmek ister. Ama Leyla, Polat'ın gitmesine mani olmak için bütün cesaretini toplar ve aya kalkıp ardından Polat'a seslenir:
Leyla: Polat durur musun lütfen! Bu ne saçmalık? Nereye gidiyorsun? Sen niye
simdi bu kadar sinirlendin anlamadım? Bir hata mi yaptım? Eger bir kusur
işlediysem gel otur ve yüzüme karsı söyle.
Nazife anne: Ya evlatlarım biraz sakinlesin lütfen.
Nazife anne Polat'ın yanına gider ve onu kolundan tutup koltuğa doğru yöneltir. Ardından Polat yerini alır. Sonra ise Nazife anne Leylayı da ikaz eder oturması için. Leyla'da tam Polat'ın karşısına oturur. Simdi ise yüzleşme vaktidir:
Leyla: Söyler misin senin bugün neyin var?
Polat: Neyim mi var? Aslında sen çok iyi bilirsin savcı hanım.
Leyla: Simdi resmiyete mi bağladık birden? Tamam öyle olsun.
Polat: Ya sen beni nasıl adliyede bekletirsin?
Leyla bu soru karşısında hayal kirikliğina uğramiştir. Çünkü Polat'ın, Ferit mevzusunu açacağını düşünüyordu.
Bu arada Polat Leylayı izliyordur ve onun üzüldüğünün farkına varmıştır. Polat çok iyi biliyordu, Leyla'nın düşüncesini. Bu yüzden Polat mahsustan Ferit'in evlilik teklifine değinmedi. Bu arada Leyla kendisine gelir ve Polat'a sorar:
Leyla: Polat sen neyden bahsediyorsun?
Polat: Ya tombik diyorum ki, bana nasıl haber vermezsin isi erken biraktiğini.
Seni almak için adliyeye geldim, arabada bekledim ama gelen yok.
Sonra seni telefonundan aradım, ama oda meşguldü. Dedim böyle
olmayacak, ciktim arabadan ve adliyeye girdim. Odana doğru
yöneliyordum ki, Yeşimle karsilastim. Bana söylemez mi senin erken
ciktiğini. Neyse sonra evin yolunu tuttum. Simdi ise burdayim. Peki sen
bana simdi bunu nasıl aciklayacaksin?
Leyla: İlk önce, ben sana haber vermedim çünkü düşündüm ki senin çok isin
var ve beni almaya gelmek istemezsin belki. Kisacasi seni yormak
istemedim. Ayrıca kendime dedim ki, kizim Leyla her gün bu adam seni
isinden alıp eve getiriyor. Bir günde kendin eve gel. Hem sen benim is
yerinde basima ne geldiğini biliyor musun?
Polat: Niye ne oldu ki? Ersoy'la mi karsilastin?
Leyla: Çok komiksin. Biliyor musun espiri anlayisina hayranım.
Polat: Herkes öyle der.
Leyla: Neyse konuya dönelim. Madem basima ne geldiğini bilmiyorsun, o zaman
önce öğren.
Bu zaman sarfında Nazife anne hemen konuya dahil oluyordur ve Polat'a herseyi anlatıyordur:
Nazife anne: Biliyor musun Polat, Leyla savcı arkadaşından evlenme teklifi aldı.
Nazife anne elindeki tuttuğu yüzüğü Polat'a gösterir.
Nazife anne: Baksana ne kadar güzel değil mi?
Leyla: Nazife anne verir misin lütfen yüzüğü?
Polat: Dur bir bakalım tombik. Yoksa utanıyor musun?
Leyla: Ne utanması? Sadece senin görmeni istemiyorum, o kadar.
Polat: Merak etme yemem.
Leyla: Aman Polat, istediğini yap. Umurumda değil.
Nazife anne: Kizim bıraksana Polat baksın. Neden böyle davranıyorsun,
anlamadım.
Polat: Anne bizim tombik utanıyor, ondan öyle davranıyor.
Polat yüzüğü eline alır. İnceledikten sonra konuşmaya baslar:
Polat: Tombik bu ne ya, tasi ne kadar küçük. Damat ne kadar cimriymis. Ben
bile daha büyüğünü alirdim. Ayrıca ben onun seni sevdiğini hiç
düşünmüyorum. Neden sorarsan, apaçık ortada. Ya bu savcı seninle
beraber değil miydi barda?
Leyla: Benimleydi, ne olmuş?
Polat: Sen bayildiğinda orada değil miydi? Oradaydı. Peki bu adam neden seni
hastahanede ziyaret etmeye, gecmis olsuna gelmedi? Soruyorum?
Leyla bu soru karsisinda dili tutulur. Ne diyeceğini bilemez. Aslında Leyla Polat'a içten hak veriyordur. Ama bunu disa vurmuyordur. Sonunda Polat'ın sorusuna cevap veriyordur:
Leyla: Ferit hemen adliyeye gitmek zorunda kaldı. Isi çok yoğundu, durmadan
ifade almak zorunda kaldi. Birde üstüne dosyalar eklenince beni ziyaret
etmeye zaman bulamadı. Hastahanede bir gün kaldıktan sonra adliyeye
gittiğimdeyse Ferit beni odamda ziyaret etti ve gecmis olsun dedi.
Leyla bu cevabın yalanlarla dolu olduğunu biliyordur ve Polat'ın kendisine inanmasini diliyordur. Bunun üzerine Polat konuşur:
Polat: Leyla sana çok inanmak isterdim, ama beni tatmin edemedin.
Nazife anne: Aaa ne oluyor ya. Artık bu sıkıcı ortamı dagitalim. Leyla, kizim
bana sofrayı kurmakta yardim eder misin?
Leyla: Tabi ki Nazife anne.
Nazife anne ve Leyla asağa mutfağa inerler. Sofrayı kurmak için hazırlık yaparlar. Onlar hazirligi yaparken kapı acilir. Gelenler Ömer baba ve Hikmetten baskasi değildir. Iceriye girip, Nazife anneye ve Leyla'ya selam verirler. Ardından yukarıya, Polatin yanına cikarlar. Onlar muhabbet ederken kadinlar sofrayı kurarlar. Herkes masaya oturur ve yemeğe başlarlar. Ama yemek esnasında Leyla'nın evlenme teklifi aldigina dair konu acilmaz. Yemek esnasında Polat ve Leyla durgundur. Ikiside derin düşünceler içerisindeler. Yemek sefası biter. Çaylar içilir, Hikmet evine gider. Gece olmuştur artık, Leyla izin isteyip odasına gider. Polat tam uyumak için odasına giderken, telefonu çalar. Arayan ise Cahit'dir.
Polat: Ne oldu Cahit?
Cahit: Abi, durum çok kritik. Gelsen fena olmaz.
Polat: Tamam geliyorum.
Polat telefonu kapatır, üstüne mantosunu atar. Ayakkabılarini giydi esnada Nazife anne yanına gelir ve nereye gittiğini sorar. Polat annesine isinin ciktigini söyler. Aceleyle arabasına biner ve ofisine gider.
Bu arada Leyla yatağa uzanmış ve düşünüyordur:
Leyla: Güya dersin Nazife anneden akil almaya geldim. Hiç bir ise yaramadı.
Hiç bir değişiklik yok, yine kararsızım. Ama bir yönden Polat hakli. Ferit
benim kötü günümde yanımda değildi. Isi basindan askin olan Polat
benim durumumu öğrenir öğrenmez hemen hastahaneye geldi. Kim simdi
bana daha çok değer veriyor? Ferit mi Polat mi?
Leyla bu sorunun cevabini çok iyi biliyordur. İlk kez Leyla, kalbinin sesini dinlemektedir. Sonunda hayatinin belkide en önemli kararini vermektedir.
Leyla: Ben bunu yapamam. Ferit'in teklifini kabul edemem. Ben onu
sevmiyorum ki. Sevmediğim birisin le nasıl evlenirim?
Bu arada Leyla yatakta sağ tarafına döner. Gözü önüne Polat'la gecirdigi zamanları getirir. İlk adliyedeki görüşmelerini. Sonra uzun zaman sonra ilk kez yine Nazife anne ve Ömer babanın evindeki yemeği hatırlar. Polat'ı nasıl kelepçelediğini, ardından Polat'la beraber catismaya girdiğini tekrar hatırlar. Sonra ise Polat'ın Leylayı havaya kaldirisini getirir göz önüne ve ardından gelen göz göze bakismalari. Leyla bunları hatırlarken ilk kez kalbinin acidigini fark eder. En sonda ise kendine Polat'a asik olduğunu itiraf eder.
Leyla: Benim kalbim bir tek birisinin yanında hizli atmaya baslar. Bir tek onu kiskanirim arkadaşımdan. Hangi normal insan arkadaşını kendi kız arkadaşından kiskanir? Kimin karnına agrilar girer onu gördü mü?
Leyla yatağından yavaş yavaş kalkar, agir adımlarla Polat'la Elifin resmine doğru yönelir. Sonunda ise o resime bakarak Leyla o cümleyi söyler:
Ben, ben...
Bu arada Nazife anne Leyla'nın hatirini sormak için odasına yönelir, kapiyi biraz aralar ve Leyla'nın söylediği cümleye sahit olur...
Diye duraklar Leyla. Bir süre sonra, sesi titreyerek devam eder:
Leyla: Ben. Ben Polat'a asik oldum...
Sahne, Polat ve Leyla üzüntülü birbirlerine bakışırken devam eder.
Nazife anne durgun havayı bozmak için Polat'a sorar:
Nazife anne: Oğlum sen ne zaman geldin de, seni duymadık?
Polat kendisini toparlar ve yere düşen anahtarını yerden kaldırır. Sonra Nazife anneye cevap verir:
Polat: Az önce geldim anne. Sohbetinizi bölmek istemediğim için, sessizce
yukarı çıktım.
Nazife anne: Anladım. Gel otursana, bize eslik edersin.
Polat: Yok anne siz konuşmaya devam edin, ben babamı alıp geleyim. Hem
Leyla benim burada olmamı istemez. Siz kadın basına oturun ve
sohbetinize kaldığınız yerden devam edin.
Polat çok kızgındır. Arkasını döner ve merdivenlerden asaya inmek ister. Ama Leyla, Polat'ın gitmesine mani olmak için bütün cesaretini toplar ve aya kalkıp ardından Polat'a seslenir:
Leyla: Polat durur musun lütfen! Bu ne saçmalık? Nereye gidiyorsun? Sen niye
simdi bu kadar sinirlendin anlamadım? Bir hata mi yaptım? Eger bir kusur
işlediysem gel otur ve yüzüme karsı söyle.
Nazife anne: Ya evlatlarım biraz sakinlesin lütfen.
Nazife anne Polat'ın yanına gider ve onu kolundan tutup koltuğa doğru yöneltir. Ardından Polat yerini alır. Sonra ise Nazife anne Leylayı da ikaz eder oturması için. Leyla'da tam Polat'ın karşısına oturur. Simdi ise yüzleşme vaktidir:
Leyla: Söyler misin senin bugün neyin var?
Polat: Neyim mi var? Aslında sen çok iyi bilirsin savcı hanım.
Leyla: Simdi resmiyete mi bağladık birden? Tamam öyle olsun.
Polat: Ya sen beni nasıl adliyede bekletirsin?
Leyla bu soru karşısında hayal kirikliğina uğramiştir. Çünkü Polat'ın, Ferit mevzusunu açacağını düşünüyordu.
Bu arada Polat Leylayı izliyordur ve onun üzüldüğünün farkına varmıştır. Polat çok iyi biliyordu, Leyla'nın düşüncesini. Bu yüzden Polat mahsustan Ferit'in evlilik teklifine değinmedi. Bu arada Leyla kendisine gelir ve Polat'a sorar:
Leyla: Polat sen neyden bahsediyorsun?
Polat: Ya tombik diyorum ki, bana nasıl haber vermezsin isi erken biraktiğini.
Seni almak için adliyeye geldim, arabada bekledim ama gelen yok.
Sonra seni telefonundan aradım, ama oda meşguldü. Dedim böyle
olmayacak, ciktim arabadan ve adliyeye girdim. Odana doğru
yöneliyordum ki, Yeşimle karsilastim. Bana söylemez mi senin erken
ciktiğini. Neyse sonra evin yolunu tuttum. Simdi ise burdayim. Peki sen
bana simdi bunu nasıl aciklayacaksin?
Leyla: İlk önce, ben sana haber vermedim çünkü düşündüm ki senin çok isin
var ve beni almaya gelmek istemezsin belki. Kisacasi seni yormak
istemedim. Ayrıca kendime dedim ki, kizim Leyla her gün bu adam seni
isinden alıp eve getiriyor. Bir günde kendin eve gel. Hem sen benim is
yerinde basima ne geldiğini biliyor musun?
Polat: Niye ne oldu ki? Ersoy'la mi karsilastin?
Leyla: Çok komiksin. Biliyor musun espiri anlayisina hayranım.
Polat: Herkes öyle der.
Leyla: Neyse konuya dönelim. Madem basima ne geldiğini bilmiyorsun, o zaman
önce öğren.
Bu zaman sarfında Nazife anne hemen konuya dahil oluyordur ve Polat'a herseyi anlatıyordur:
Nazife anne: Biliyor musun Polat, Leyla savcı arkadaşından evlenme teklifi aldı.
Nazife anne elindeki tuttuğu yüzüğü Polat'a gösterir.
Nazife anne: Baksana ne kadar güzel değil mi?
Leyla: Nazife anne verir misin lütfen yüzüğü?
Polat: Dur bir bakalım tombik. Yoksa utanıyor musun?
Leyla: Ne utanması? Sadece senin görmeni istemiyorum, o kadar.
Polat: Merak etme yemem.
Leyla: Aman Polat, istediğini yap. Umurumda değil.
Nazife anne: Kizim bıraksana Polat baksın. Neden böyle davranıyorsun,
anlamadım.
Polat: Anne bizim tombik utanıyor, ondan öyle davranıyor.
Polat yüzüğü eline alır. İnceledikten sonra konuşmaya baslar:
Polat: Tombik bu ne ya, tasi ne kadar küçük. Damat ne kadar cimriymis. Ben
bile daha büyüğünü alirdim. Ayrıca ben onun seni sevdiğini hiç
düşünmüyorum. Neden sorarsan, apaçık ortada. Ya bu savcı seninle
beraber değil miydi barda?
Leyla: Benimleydi, ne olmuş?
Polat: Sen bayildiğinda orada değil miydi? Oradaydı. Peki bu adam neden seni
hastahanede ziyaret etmeye, gecmis olsuna gelmedi? Soruyorum?
Leyla bu soru karsisinda dili tutulur. Ne diyeceğini bilemez. Aslında Leyla Polat'a içten hak veriyordur. Ama bunu disa vurmuyordur. Sonunda Polat'ın sorusuna cevap veriyordur:
Leyla: Ferit hemen adliyeye gitmek zorunda kaldı. Isi çok yoğundu, durmadan
ifade almak zorunda kaldi. Birde üstüne dosyalar eklenince beni ziyaret
etmeye zaman bulamadı. Hastahanede bir gün kaldıktan sonra adliyeye
gittiğimdeyse Ferit beni odamda ziyaret etti ve gecmis olsun dedi.
Leyla bu cevabın yalanlarla dolu olduğunu biliyordur ve Polat'ın kendisine inanmasini diliyordur. Bunun üzerine Polat konuşur:
Polat: Leyla sana çok inanmak isterdim, ama beni tatmin edemedin.
Nazife anne: Aaa ne oluyor ya. Artık bu sıkıcı ortamı dagitalim. Leyla, kizim
bana sofrayı kurmakta yardim eder misin?
Leyla: Tabi ki Nazife anne.
Nazife anne ve Leyla asağa mutfağa inerler. Sofrayı kurmak için hazırlık yaparlar. Onlar hazirligi yaparken kapı acilir. Gelenler Ömer baba ve Hikmetten baskasi değildir. Iceriye girip, Nazife anneye ve Leyla'ya selam verirler. Ardından yukarıya, Polatin yanına cikarlar. Onlar muhabbet ederken kadinlar sofrayı kurarlar. Herkes masaya oturur ve yemeğe başlarlar. Ama yemek esnasında Leyla'nın evlenme teklifi aldigina dair konu acilmaz. Yemek esnasında Polat ve Leyla durgundur. Ikiside derin düşünceler içerisindeler. Yemek sefası biter. Çaylar içilir, Hikmet evine gider. Gece olmuştur artık, Leyla izin isteyip odasına gider. Polat tam uyumak için odasına giderken, telefonu çalar. Arayan ise Cahit'dir.
Polat: Ne oldu Cahit?
Cahit: Abi, durum çok kritik. Gelsen fena olmaz.
Polat: Tamam geliyorum.
Polat telefonu kapatır, üstüne mantosunu atar. Ayakkabılarini giydi esnada Nazife anne yanına gelir ve nereye gittiğini sorar. Polat annesine isinin ciktigini söyler. Aceleyle arabasına biner ve ofisine gider.
Bu arada Leyla yatağa uzanmış ve düşünüyordur:
Leyla: Güya dersin Nazife anneden akil almaya geldim. Hiç bir ise yaramadı.
Hiç bir değişiklik yok, yine kararsızım. Ama bir yönden Polat hakli. Ferit
benim kötü günümde yanımda değildi. Isi basindan askin olan Polat
benim durumumu öğrenir öğrenmez hemen hastahaneye geldi. Kim simdi
bana daha çok değer veriyor? Ferit mi Polat mi?
Leyla bu sorunun cevabini çok iyi biliyordur. İlk kez Leyla, kalbinin sesini dinlemektedir. Sonunda hayatinin belkide en önemli kararini vermektedir.
Leyla: Ben bunu yapamam. Ferit'in teklifini kabul edemem. Ben onu
sevmiyorum ki. Sevmediğim birisin le nasıl evlenirim?
Bu arada Leyla yatakta sağ tarafına döner. Gözü önüne Polat'la gecirdigi zamanları getirir. İlk adliyedeki görüşmelerini. Sonra uzun zaman sonra ilk kez yine Nazife anne ve Ömer babanın evindeki yemeği hatırlar. Polat'ı nasıl kelepçelediğini, ardından Polat'la beraber catismaya girdiğini tekrar hatırlar. Sonra ise Polat'ın Leylayı havaya kaldirisini getirir göz önüne ve ardından gelen göz göze bakismalari. Leyla bunları hatırlarken ilk kez kalbinin acidigini fark eder. En sonda ise kendine Polat'a asik olduğunu itiraf eder.
Leyla: Benim kalbim bir tek birisinin yanında hizli atmaya baslar. Bir tek onu kiskanirim arkadaşımdan. Hangi normal insan arkadaşını kendi kız arkadaşından kiskanir? Kimin karnına agrilar girer onu gördü mü?
Leyla yatağından yavaş yavaş kalkar, agir adımlarla Polat'la Elifin resmine doğru yönelir. Sonunda ise o resime bakarak Leyla o cümleyi söyler:
Ben, ben...
Bu arada Nazife anne Leyla'nın hatirini sormak için odasına yönelir, kapiyi biraz aralar ve Leyla'nın söylediği cümleye sahit olur...
Diye duraklar Leyla. Bir süre sonra, sesi titreyerek devam eder:
Leyla: Ben. Ben Polat'a asik oldum...
Son düzenleme: