1. Bölüm: "Leyla'ya Evlenme Teklifi"
Aksam vakti adliyedeki Leyla'nın makam odasında.
Leyla Ferit'in evlenme teklifine çok sasirmisdir. Adliyede kendi odasında bir oyana bir buyana yürüyordur. Bir süre sonra yerine oturur ve kendi iç sesiyle düşünmeye baslar.
Leyla: Ne yapıcam simdi? Ne diyecem Ferit'e? Ona karsi arkadaşlıktan öte
duygular hiç beslemedim. Peki neden o halde hemen red etmedim
teklifini? Acaba bir sans mi versem? Ay bilmiyorum. Kafam çok karisik.
Nazife anneyle mi konuşsam acaba? En iyi o beni anlar ve bana akil
verir.
Leyla bu kararı aldıktan sonra, parmağındaki yüzüğü cikartir ve gömleğindeki cebine koyar ve . Ardından kararlı bir şekilde oturduğu koltuğundan kalkar, üstüne mantosunu atar ve kapinin yolunu tutar. Odasından cikarken Yeşim Leyla'yi görür ve yanına gider. Yeşim Leyla'nın acelede olduğunu fark eder ve sorar.
Yeşim: Leyla, ne bu acele?
Leyla: Yeşim benim hemen cikmam lagzim. Sonra konuşuruz olur
mu?
Yeşim saskin bir şekilde Leyla'yi kosarken izler ve Leyla'nın ardından yüksek sesle ona seslenir:
Yeşim: İyide nereye gidiyorsun?
Leyla hizli adımlarla devam eder ve arkasini dönerek Yeşime cevap verir:
Leyla: Ben Nazife anne ile Ömer babanin evine gidiyorum, sonra konusuruz!
Sana iyi aksamlar!
Leyla, Yesimi geride bırakarak adliyeden cikis yapar ve bir taksi durdurup, ardından binip, şoföre adresi söyler.
Bu arada Polat ofisinden ayrilir, arabasına biner ve Leyla'yi her zamanki gibi adliyeden alip eve götürmek için yola cikar.
Sonunda Leyla eve varmışdir, taksicinin parasini öder ve evin kapisina doğru yönelir. Nazife anne aksam yemeğini hazirliyordur, tam o sırada kapinin zili çalar. Nazife anne ellerini sildikten sonra kapıya yönelir. Kapiyi actiginda ise Leyla'yi karsisinda görür ve ona saskin bir sekilde bakar.
Bunun üzerine Leyla Nazife anneye sorar:
Leyla: Nazife anne, beni icerige almicakmisin?
Nazife anne: Ay kusura bakma kizim, tabiki gel iceri. Biraz sasirdim, sen
Polat'la beraber gelmedin mi?
Leyla: Yok. Bugün dedim biraz erken cikiyim adliyeden. Neyse önce üstümü
cikartiyim sonra herseyi anlatirim olur mu.
Nazife anne: Tamam Leyla. Sen üstünü cikart, sonra yukariya cik, ben
yemegin altini söndürüp geliyorum.
Leyla: Tamam.
Leyla mantosunu ve ayakkabilarini cikartir, ev terliklerini giyner ve merdivenlerden yukarıdaki kata cikar. Üst kata vardıktan sonra, koltuktaki yerini alir ve Nazife anneyi bekler.
Bu arada Polat adliyeye varır. Polat Leyla'yi arabada bir süre bekler, gelmeyince cep telefonunu cikartir ve onu arar. Ama Leylanin cebi mesgul cikiyordur. Bu yüzden Polat Leyla'yi almak icin adliye'deki odasina gitmeye karar verir. Asansörü kullandiktan sonra nihayet Leyla'nin calistigi kata varir. Tam Leyla'nin odasina varmisken, Polat Yesimle karsilasir. Yesim hemen Polata sorar:
Yesim: Iyi aksamlar! Nasilsin?
Polat: Iyim Yesim. Ben Leyla icin geldim de. Odasinda mi?
Yesim, Polat'in onunla konusmak istemedigini anlar. Gülen yüz ifadesi birden degisir, yerini üzüntülü bir yüz ifadesine birakir. Sonra ise Polat'in sordugu soruyu soguk bir sekilde cevaplar:
Yesim: Hayir, Leyla yarim saat önce adliyeden cikis yapti.
Polat: Niye, erken cikti?
Leyla: Bilmiyorum. Leyla cok telasliydi. Sizin eve gidecegini söyledi. Baska
birsey de söylemedi.
Polat: Allah allah, bu telasin sebebi ne acaba? Neyse, tesekkür ederim Yesim.
Haydi sana iyi aksamlar.
Polat adliyeden cikip, arabasina tekrar biner ve evin yolunu tutar.
Sahne Nazife anne ve Ömer babanin evine döner.
Leyla kisa bir süre bekledikten sonra, Nazife anne gelir ve yanina oturur. Nazife anne merakli birsekilde Leylaya sorar:
Nazife anne: Leyla kizim simdi anlatirmisin neden Polat ile gelmedigini?
Leyla: Anne ben bugün biraz erken cikmak istedim adliyeden. Bu yüzden Polati
beklemek istemedim. Bir de dedim ki, simdi onun cok isi vardir. En iyisi
onu yormiyim dedim. Hem buraya seninle konusmak icin geldim. Sana
sormak istedigim bir kac seyler var.
Nazife anne: Merak ettim simdi Leyla. Neymis benimle konusmak istedigin konu?
Leyla: Öncelikle hic kimse bilmemesi gereken bir konu. Ömer baba nerede?
Nazife anne: Ömer bey, Hikmetin dükkaninda. Ama cok zaman almaz gelmeleri.
Leyla: Tamam. O zaman biraz cabuk giriyim konuya.
Leyla gömleginde ki cebinden, Feritin verdigi yüzügü cikartir ve Nazife anneye
gösterir. Bunun üzerine Nazife anne sorar:
Nazife anne: Leyla, kizim bu allians degil mi?
Leyla: Evet, anne.
Nazife anne: Peki kimden?
Leyla: Benim arkadasim Savci Ferit var ya, ondan. Nazife anne: Hani Ömer
beyle benim ifademi almak isteyen savci mi?
Leyla: Aynen öyle, Nazife anne.
Bu arada Polat eve gelmistir ve kapiyi anahtarlariyla aciyordur. Iceriye girdiginde ise yukaridan Leyla ve Nazife annenin sesleri geliyordur. Polat ayakkabilarini sessizce cikartir ve merdivenlerden yavasca yukariya yönelir. Ses cikartmamak icin elinden geleni yapiyordur.
Sahne yine Leyla ve Nazife annenin konusmasina yönelir. Leyla, Nazife anneye olup biteni anlatiyordur:
Leyla: Biliyormusun, ben odamda oturuyordum ve birden bana bir dosya
getirdiler. Dosyayi actim ve bu yüzük icinden cikti.
Polat bu arada saskinca dinliyordur Leylayi ve sakin adimlarla merdivenleri devam cikmaya basliyor. Artik Leylayi ve Nazife anneyi görecek kadar yaklasmisdir.
Leyla sözlerine devam eder:
Leyla: Sonra ise yerimden kalktım ve tam odadan cikacaktim ki birden kapi
acildi ve içeriye giren Ferit'ti. Yüzügün bana ait olduğunu söyledi ve
parmağıma takti. Ben saskinligimdan birsey diyemedim. Sonra ise bana,
benimle evlenir misin, diye sordu.
Polat bu cümleyi Leyla'nın ağzından duyduktan sonra, baka kalmistir öyle. Avucunun içinde tuttuğu anahtar birden yere düşer ve yankı yapar. Leyla yüzünü sesin geldiği yere yöneltir ve Polatin karsisinda durduğunu fark eder. Polatin yüzü hüzünlü bir sekilde Leyla'ya bakar. Leyla'da Polat'ın herseyi duyduğunun farkına varır ve üzüntülü bir yüz ifadesiyle Polat'a karsilik verir
Aksam vakti adliyedeki Leyla'nın makam odasında.
Leyla Ferit'in evlenme teklifine çok sasirmisdir. Adliyede kendi odasında bir oyana bir buyana yürüyordur. Bir süre sonra yerine oturur ve kendi iç sesiyle düşünmeye baslar.
Leyla: Ne yapıcam simdi? Ne diyecem Ferit'e? Ona karsi arkadaşlıktan öte
duygular hiç beslemedim. Peki neden o halde hemen red etmedim
teklifini? Acaba bir sans mi versem? Ay bilmiyorum. Kafam çok karisik.
Nazife anneyle mi konuşsam acaba? En iyi o beni anlar ve bana akil
verir.
Leyla bu kararı aldıktan sonra, parmağındaki yüzüğü cikartir ve gömleğindeki cebine koyar ve . Ardından kararlı bir şekilde oturduğu koltuğundan kalkar, üstüne mantosunu atar ve kapinin yolunu tutar. Odasından cikarken Yeşim Leyla'yi görür ve yanına gider. Yeşim Leyla'nın acelede olduğunu fark eder ve sorar.
Yeşim: Leyla, ne bu acele?
Leyla: Yeşim benim hemen cikmam lagzim. Sonra konuşuruz olur
mu?
Yeşim saskin bir şekilde Leyla'yi kosarken izler ve Leyla'nın ardından yüksek sesle ona seslenir:
Yeşim: İyide nereye gidiyorsun?
Leyla hizli adımlarla devam eder ve arkasini dönerek Yeşime cevap verir:
Leyla: Ben Nazife anne ile Ömer babanin evine gidiyorum, sonra konusuruz!
Sana iyi aksamlar!
Leyla, Yesimi geride bırakarak adliyeden cikis yapar ve bir taksi durdurup, ardından binip, şoföre adresi söyler.
Bu arada Polat ofisinden ayrilir, arabasına biner ve Leyla'yi her zamanki gibi adliyeden alip eve götürmek için yola cikar.
Sonunda Leyla eve varmışdir, taksicinin parasini öder ve evin kapisina doğru yönelir. Nazife anne aksam yemeğini hazirliyordur, tam o sırada kapinin zili çalar. Nazife anne ellerini sildikten sonra kapıya yönelir. Kapiyi actiginda ise Leyla'yi karsisinda görür ve ona saskin bir sekilde bakar.
Bunun üzerine Leyla Nazife anneye sorar:
Leyla: Nazife anne, beni icerige almicakmisin?
Nazife anne: Ay kusura bakma kizim, tabiki gel iceri. Biraz sasirdim, sen
Polat'la beraber gelmedin mi?
Leyla: Yok. Bugün dedim biraz erken cikiyim adliyeden. Neyse önce üstümü
cikartiyim sonra herseyi anlatirim olur mu.
Nazife anne: Tamam Leyla. Sen üstünü cikart, sonra yukariya cik, ben
yemegin altini söndürüp geliyorum.
Leyla: Tamam.
Leyla mantosunu ve ayakkabilarini cikartir, ev terliklerini giyner ve merdivenlerden yukarıdaki kata cikar. Üst kata vardıktan sonra, koltuktaki yerini alir ve Nazife anneyi bekler.
Bu arada Polat adliyeye varır. Polat Leyla'yi arabada bir süre bekler, gelmeyince cep telefonunu cikartir ve onu arar. Ama Leylanin cebi mesgul cikiyordur. Bu yüzden Polat Leyla'yi almak icin adliye'deki odasina gitmeye karar verir. Asansörü kullandiktan sonra nihayet Leyla'nin calistigi kata varir. Tam Leyla'nin odasina varmisken, Polat Yesimle karsilasir. Yesim hemen Polata sorar:
Yesim: Iyi aksamlar! Nasilsin?
Polat: Iyim Yesim. Ben Leyla icin geldim de. Odasinda mi?
Yesim, Polat'in onunla konusmak istemedigini anlar. Gülen yüz ifadesi birden degisir, yerini üzüntülü bir yüz ifadesine birakir. Sonra ise Polat'in sordugu soruyu soguk bir sekilde cevaplar:
Yesim: Hayir, Leyla yarim saat önce adliyeden cikis yapti.
Polat: Niye, erken cikti?
Leyla: Bilmiyorum. Leyla cok telasliydi. Sizin eve gidecegini söyledi. Baska
birsey de söylemedi.
Polat: Allah allah, bu telasin sebebi ne acaba? Neyse, tesekkür ederim Yesim.
Haydi sana iyi aksamlar.
Polat adliyeden cikip, arabasina tekrar biner ve evin yolunu tutar.
Sahne Nazife anne ve Ömer babanin evine döner.
Leyla kisa bir süre bekledikten sonra, Nazife anne gelir ve yanina oturur. Nazife anne merakli birsekilde Leylaya sorar:
Nazife anne: Leyla kizim simdi anlatirmisin neden Polat ile gelmedigini?
Leyla: Anne ben bugün biraz erken cikmak istedim adliyeden. Bu yüzden Polati
beklemek istemedim. Bir de dedim ki, simdi onun cok isi vardir. En iyisi
onu yormiyim dedim. Hem buraya seninle konusmak icin geldim. Sana
sormak istedigim bir kac seyler var.
Nazife anne: Merak ettim simdi Leyla. Neymis benimle konusmak istedigin konu?
Leyla: Öncelikle hic kimse bilmemesi gereken bir konu. Ömer baba nerede?
Nazife anne: Ömer bey, Hikmetin dükkaninda. Ama cok zaman almaz gelmeleri.
Leyla: Tamam. O zaman biraz cabuk giriyim konuya.
Leyla gömleginde ki cebinden, Feritin verdigi yüzügü cikartir ve Nazife anneye
gösterir. Bunun üzerine Nazife anne sorar:
Nazife anne: Leyla, kizim bu allians degil mi?
Leyla: Evet, anne.
Nazife anne: Peki kimden?
Leyla: Benim arkadasim Savci Ferit var ya, ondan. Nazife anne: Hani Ömer
beyle benim ifademi almak isteyen savci mi?
Leyla: Aynen öyle, Nazife anne.
Bu arada Polat eve gelmistir ve kapiyi anahtarlariyla aciyordur. Iceriye girdiginde ise yukaridan Leyla ve Nazife annenin sesleri geliyordur. Polat ayakkabilarini sessizce cikartir ve merdivenlerden yavasca yukariya yönelir. Ses cikartmamak icin elinden geleni yapiyordur.
Sahne yine Leyla ve Nazife annenin konusmasina yönelir. Leyla, Nazife anneye olup biteni anlatiyordur:
Leyla: Biliyormusun, ben odamda oturuyordum ve birden bana bir dosya
getirdiler. Dosyayi actim ve bu yüzük icinden cikti.
Polat bu arada saskinca dinliyordur Leylayi ve sakin adimlarla merdivenleri devam cikmaya basliyor. Artik Leylayi ve Nazife anneyi görecek kadar yaklasmisdir.
Leyla sözlerine devam eder:
Leyla: Sonra ise yerimden kalktım ve tam odadan cikacaktim ki birden kapi
acildi ve içeriye giren Ferit'ti. Yüzügün bana ait olduğunu söyledi ve
parmağıma takti. Ben saskinligimdan birsey diyemedim. Sonra ise bana,
benimle evlenir misin, diye sordu.
Polat bu cümleyi Leyla'nın ağzından duyduktan sonra, baka kalmistir öyle. Avucunun içinde tuttuğu anahtar birden yere düşer ve yankı yapar. Leyla yüzünü sesin geldiği yere yöneltir ve Polatin karsisinda durduğunu fark eder. Polatin yüzü hüzünlü bir sekilde Leyla'ya bakar. Leyla'da Polat'ın herseyi duyduğunun farkına varır ve üzüntülü bir yüz ifadesiyle Polat'a karsilik verir
Son düzenleme:
