'Aldatmaca’ – 3.Bölüm
Bölümün Adı: 'Geçmişin Tanığı'
[Sahne 1]
(Emre, Rıfat'la Lale'nin öpüşme anında tesadüfen yakınlarında olmuştur ve öpüşmeyi görmüştür. Gözlerine inanamaz. Ne yapacağını şaşıran Emre, ilk gelen dolmuşa biner ve hastaneden uzaklaşır.)
[Emre] (Dolmuşta en arka sıraya oturur ve kafasını cama yaslar.)
[Sahne 2]
(Hastanenin önünde ise Rıfat ve Lale geçmişle hesaplaşmaya devam ederler...)
[Lale] Ben yanlız kalmaktan bıktım Rıfat, gerçekten bıktım. (Sesi titrer)
[Rıfat] Bizim öyle bir şansımız yok Lale, gerçekten yok. İkimizin de çocukları var, hayatları var. Düzenler kuruldu bir kere. Çocukların hayatlarını mahvederiz...
[Lale] Benim hayatımı mahvettiğin gibi mi?
[Rıfat] Hayatının o kadar da kötü olduğunu sanmıyorum.
[Lale] (Rıfat'ın bu bencil sözlerine çok sinirlenir) Tabi, Rıfat bey için hayat süper gidiyor: Bulmuş şirket sahibi bir karıyı, koluna takılıp Atakum'da villasında hayatını yaşıyor. Parası var ya, Sarp'ı da aldı ama doğru düzgün ilgilenmediği için de şimdi o Sarp kanser oldu. Senin babalığın bu işte, Rıfat baba, işte bu.
[Rıfat] Saçmalama, benim Sarp'ın hastal...
[Lale] (Rıfat'ın sözünü keser) Sarp'a ismini kim koydu? Ha? Kim koydu?
[Rıfat] (Bir an bekleyerek) Sen.
[Lale] Olayı çok iyi özetledin. (Rıfat'ın yanından kalkarak taksi durağına doğru yürür.)
[Rıfat] (Ayağa kalkar.)
[Lale] (Arkasına bakmadan taksiye biner ve uzaklaşır)
[Sahne 3]
(Furkan ve Zeynep'in katıldığı ÖSS deneme testi bitmiştir. Mücella hoca kağıtları toplar ve dersi bitirir.)
[Mücella] Tamam, ders bitmiştir, gidebilirsiniz.
[Furkan] (Hemen Zeynep'e döner) Emre'yi arayalım hemen. Kafası çok karışıktır şimdi.
[Zeynep] Biraz daha bekleyelim bence. Bu kadar hızlı toparlamaz.
[Sahne 4]
(Emre o arada yeni bir dolmuş macerası yaşar...)
[Emre] (Kafa sesi: Nasıl olacak bu iş? Zeynep'le Furkan üvey kardeş mi olacaklar? Nasıl yani? Rabia teyze de nikah şahitliği yapar... Bu ne ya... Amerikan dizilerine döndük, iyi mi ... Bilader! Bilader! BİLADER!)
[Dolmuş şoförü] BİLADER!
[Emre] (Uyanır) N'oluyor lan!? Nereye kaçırılıyorum ben?
[Dolmuş şoförü] Cumhuriyet Meydanı'nın altına. Son durak! Çıksan artık?
[Emre] Yemin ederim, bir gün param olsun, Samsun'daki tüm dolmuşları alıp hepsini Amerika'ya bağışlayacağım. Biraz da onlar çeksin. (Yerinden kalkar ve kapıya doğru gider. O sırada tabi kafasını bir kaç kez tavana vurur.)
[Dolmuş şoförü] Bir şey unutmadın mı?
[Emre] (Cebinde bulduğu 5 Lira'yı uzatır şoföre) Üstü kalsın, bozuk para taşıyacak durumda değilim. (Eve doğru yol alır)
[Sahne 5]
(Furkan eve gelir ve elindeki anahtarla kapıyı açar. Çok heyecanlıdır çünkü bahçede annesinin arabasını görmüştür.)
[Furkan] (Sesli) Anne?
[Rabia] (Üst kattan gelir) Sende mi unuttun yoksa bugün geleceğimi? (Oğluna sarılır)
[Furkan] Yok, ne unutması... Okula gittiğim için karşılayamadım seni.
[Rabia] Hazırlanıyorsun yani sınavına? (Gülümseyerek) Gerçi hazırlanmana gerek de yoktu aslında.
[Furkan] Neden?
[Rabia] Çünkü fazla puana ihtiyacın yok, ben hallederdim üniversiteni.
[Furkan] Anne, daha kaç kere demem lazım? Ben herkes gibi sınava girerek, hakettiğim üniversiteye gideceğim. O kadar... (Çantasını eline alır)
[Rabia] Neden hemen sinirlendin ki. Sen yorulma diye diyorum. Elinde imkanlar var, kullansana imkanları.
[Furkan] (Annesinin sözlerinden çok sıkılmıştır. Aynı zamanda çok şaşırmıştır çünkü Sarp hastanedeyken nasıl bu kadar rahat olabiliyor annesi, bilemiyor.) Sarp'ı gördün mü?
[Rabia] Nasıl göreyim, evde değil ki.
[Furkan] Ha, evet. (Annesinin haberi olmadığını anlamıştır. Gıkını çıkarmadan odasına gider, kapıyı kapatır.)
[Sahne 6]
(Akşam olmuştur. Rıfat, eve gelir, kapıyı çalar. Kapıya Rabia bakar.)
[Rabia] (Rıfat'ı görünce ona hemen sarılır) Çok özledim seni hayatım. Neden evde değildin bugün?
[Rıfat] Daha içeriye girmeden sorguya çekiyorsun beni, bravo.
[Rabia] (Yüzüne bakar) Bir şeyin mi var Rıfat?
[Rıfat] (Şüpheli davranmamak için elinden geleni yapar.) Hayır, yok... Ne olacak ki.
[Rabia] İyi o zaman! Sana süper bir yemek hazırladım, hadi gel. (Kolundan çeker)
[Rıfat] Tamam ya, bir saniye, önce bir üstümü değiştireyim... (Odasına gider)
[Rabia] (Yemek masasına oturur) (Kafa sesi: Yok yok, bunun kesin bir şeyi var... Kokusu çıkar yakında. Kesin yine parası bitmiştir.)
[Sahne 7]
(Emre, annesi ve babası ile yemek masasındadır, akşam yemeğini yemektedirler.)
[Abdullah] Sınav hazırlıkları nasıl? İyi gidiyor mu? Yeni soru kitapçığı falan istiyorsan söyle, gidip alırım.
[Emre] İyi gidiyor baba. Çok kolay bir sınav zaten. Bugün bir kitapçık daha bitirdim.
[Necmiye] Şükürler olsun.
[Abdullah] Çok güzel. Sana çok güveniyorum oğlum. Tek oğlum sensin. Üniversiteyi kazanıp, adam olacaksın! Bizim yapamadığımızı başaracaksın!
[Emre] İnşallah baba. (Kafa sesi: Soru kitapçığını bitirmeyi bırak, ben daha soruları anlamıyorum, sen ne diyorsun baba.)
[Sahne 8]
(Rıfat, Rabia'nın hazırladığıyemek masasına oturmuştur. Romantik bir ortamda yemek yerler: mumlar, güller...)
[Rabia] Böyle birlikte yemek yiyeli kaç zaman oldu biliyor musun...?
[Rıfat] Çok oldu...
[Rabia] Çok oldu, evet. Evliliğimize biraz renk katalım be Rıfat. Dünyayı gezelim, İstanbul'da ev alalım, hayatımızı yaşayalım! Çocuklar büyüdü ne de olsa.
[Rıfat] (Çok kaygılanır çünkü bu planların imkansız olduğunu bilir, Sarp'ın hastalığından dolayı) Çok rüyan var senin Rabia ya. (Gülmeye çalışır, pek başarılı olmaz)
[Rabia] Hepsini gerçekleştireceğiz Rıfat, bu yaz!
[Furkan] (O sırada telefonunun şarj kablosunu almak için Furkan yemek masasının olduğu oturma odasına gider.) Romantik bir yemek, ha? Bensiz romantik bir yemek...
[Rabia] Anne babayı yanlız bırak bi cocuğum. (Gülüşürler)
[Furkan] Baba, Sarp'ın odasındaki camı kapatayım mı?
[Rıfat] (Furkan'a çok sert bir bakışla cevap verir!)
[Rabia] Doğru ya, Sarp nerede?
[Rıfat] Şey... (Ne diyeceğini bilemez) Bugün arkadaşında kalacakmış.
[Rabia] Hiç olur mu öyle şey, annesi bugün geziden dönmüş, o arkadaşında kalıyor. Yakıştıramadım oğluma.
[Furkan] (Babasının bu tavrına sinirlenir ve hızlı bir şekilde odasına gider)
[Rabia] Ne oldu buna?
[Rıfat] Hiç sorma, gençlik kafası işte. Bi böyle, bi böyle. (Yemeğini yemeye devam eder)
[Sahne 9]
(Emre, yemekten sonra odasına çekilir ve müzik dinler. O sırada ev telefonu çalar. Telefona babası bakar.)
[Abdullah] (Telefon konuşması) Alo?
[Mücella] Alo? Efendim, Emre'nin öğretmeni ben. Kimle görüşüyorum?
[Abdullah] Emre'nin babası oluyorum ben efendim, buyrun, konu neydi?
[Mücella] Size önemli bir hususu anlatmak istiyorum.
[Abdullah] Evet, buyrun.
[Mücella] (Hızlı bir şekilde bugünkü olayı anlatmaya başlar) Bugün okulda bir deneme sınavı yapıldı. Bu deneme sınavına oğlunuz Emre de katıldı... Ancak...
'Aldatmaca' – 3.Bölüm Sonu