Sadet Hanımın içine Sanki Hayriye Hanım Kaçmış[/B]
Huzur Sokağı dizisi, izleyicilerin beğenisi kazanan bir yapım oldu. Basit anlatım şekli, kurduğu samimi hava, izleyicilerin diziye daha çabuk bağlanmasını sağladı. Dizideki bazı karakterler fazlasıyla tanıdık. Bundan da olsa gerek izleyiciler hiç yabancılık çekmedi.
Ama bu biraz kolaycılık olmuyor mu?
Örneğin Şükran'ın annesi Saadet Hanım... Birinci bölümde tam emin olamamıştım... Ama 2. bölümde kesinlikle emin oldum. Saadet Hanım kesinlikle Yaprak Dökümü'nün Hayriye'sinin izlerini taşıyor. Tamam iki karaktere de aynı oyuncu hayat verdi. Hatta performansı ile Güven Hokna'yı ayakta alkışlamak istiyorum ama, sanki Senaryo yazarları tipleri çizerken, oyuncuların bir önceki karakterlerinden besleniyorlar.
Dizinin 2. bölümünde Saadet Hanım, Bilal'in tavrından dolayı başına bez bağlayıp, "sözde" baş ağrısı ile mücadele ederken , klasik anlamda Hayriye Hanım triplerinde kafa ütülemeye başlıyor. Hem kocasını hem de kızını, sözleri ve şikayetleri ile bezdiren Saadet Hanım, bana Ali Rıza Bey ve Fikret'i hatırlattı. Şimdilerde sanki Hayriye hanım'ın yeni kurbanları da Hasan Bey ve Şükran gibi...
Klasik Saadet ve Hayriye Hanım replikleri "Elaleme ne deriz? Yüzlerine nasıl bakıcaz miletin" gibi sözlerden oluşur. Her an şikayet halinde olan bu karakterlerimiz aynı zamanda çaya kahveye bayırlılar. Örneğin Hayriye Hanım'ın o kadar dert ve söylenme sonrasında bir çok bölümde tekrar ettiği "Biriniz Ocağa bir Çay Koyun da İçelim" repliği gereksiz bir şekilde beynimin bir yerinde yer etmiştir...
Dizide Hayriye Hanım dışında bana tanıdık gelen bir karakter daha var. Feyza'ın Dadı'sı Ayşe Sultan'ın Aşk-ı Menun'nun Şayeste'sinden ne farkı var? Ortak noktaları sadece ikisini de aynı oyuncunun canlandırmış olmaları mı? Bence biraz daha gayret edip, yan karakterleri besleyecek , onları bu klasik tiplerden ayıracak önemli unsurların ortaya koyulması gerekiyor.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
Huzur Sokağı dizisi, izleyicilerin beğenisi kazanan bir yapım oldu. Basit anlatım şekli, kurduğu samimi hava, izleyicilerin diziye daha çabuk bağlanmasını sağladı. Dizideki bazı karakterler fazlasıyla tanıdık. Bundan da olsa gerek izleyiciler hiç yabancılık çekmedi.
Ama bu biraz kolaycılık olmuyor mu?
Örneğin Şükran'ın annesi Saadet Hanım... Birinci bölümde tam emin olamamıştım... Ama 2. bölümde kesinlikle emin oldum. Saadet Hanım kesinlikle Yaprak Dökümü'nün Hayriye'sinin izlerini taşıyor. Tamam iki karaktere de aynı oyuncu hayat verdi. Hatta performansı ile Güven Hokna'yı ayakta alkışlamak istiyorum ama, sanki Senaryo yazarları tipleri çizerken, oyuncuların bir önceki karakterlerinden besleniyorlar.
Dizinin 2. bölümünde Saadet Hanım, Bilal'in tavrından dolayı başına bez bağlayıp, "sözde" baş ağrısı ile mücadele ederken , klasik anlamda Hayriye Hanım triplerinde kafa ütülemeye başlıyor. Hem kocasını hem de kızını, sözleri ve şikayetleri ile bezdiren Saadet Hanım, bana Ali Rıza Bey ve Fikret'i hatırlattı. Şimdilerde sanki Hayriye hanım'ın yeni kurbanları da Hasan Bey ve Şükran gibi...
Klasik Saadet ve Hayriye Hanım replikleri "Elaleme ne deriz? Yüzlerine nasıl bakıcaz miletin" gibi sözlerden oluşur. Her an şikayet halinde olan bu karakterlerimiz aynı zamanda çaya kahveye bayırlılar. Örneğin Hayriye Hanım'ın o kadar dert ve söylenme sonrasında bir çok bölümde tekrar ettiği "Biriniz Ocağa bir Çay Koyun da İçelim" repliği gereksiz bir şekilde beynimin bir yerinde yer etmiştir...
Dizide Hayriye Hanım dışında bana tanıdık gelen bir karakter daha var. Feyza'ın Dadı'sı Ayşe Sultan'ın Aşk-ı Menun'nun Şayeste'sinden ne farkı var? Ortak noktaları sadece ikisini de aynı oyuncunun canlandırmış olmaları mı? Bence biraz daha gayret edip, yan karakterleri besleyecek , onları bu klasik tiplerden ayıracak önemli unsurların ortaya koyulması gerekiyor.[/SIZE][/COLOR][/FONT]
