İkinci bölüm tam da düşündüğüm gibi Sinan’ın Tatlı İntikam planının sonucu, “Gel yanımda çalış!” direktifiyle başladı. Zavallı Sinan, bilinçsiz olarak Pelin’i yanı başında tutma arzusunu “intikam” diye adlandırsa da, daha bölüm bitmeden kendi başına ördüğü çorabı fark etmeye başladı, sanırım. Her ne kadar Bülent’in “İlk aşkın değil mi? İlkler ve sonlar unutulmaz” yargısına “ İlkler unutulur, sonlar unutulmaz.” diye karşı çıkmış olsa da, hiç farkına varmadan dudaklarından dökülen “İyi de sen frambuazlı sevmezsin ki!” cümlesiyle kendini yalanlamayı başardı.
Öylesine doğal, öylesine anlık ve öylesine naif bir cümle ki “Sen frambuazlı sevmezsin!” ifadesi… İçinde ne çok şey barındırıyor aslında: "Senin sevdiklerin ve sevmediklerin önemli benim için." Sonra: "Ben seni iyi tanırım.”, bir de “Seninle ilgili hiçbir detayı unutmadım.” ve hepsinden mühimi “Kendime yalan söylüyorum, sen beni hâlâ çok ilgilendiriyorsun!”Duyduğumda işte, hikâye tam da bu noktada açılmaya başladı dedim. Doğru bir kanal ve ona akıllıca giriş yapan bir replikti.
İlk bölümde yan kahramanların yavaş yavaş diziye imza atmaya başlayacaklarını tahmin etmiştim ve bölüm bu noktada beni yanıltmadı. Adanalı köklerini hâlâ koruyan, kızına hiç kıyamayan babanın, Tolga’nın “Evlenecek kadar sevmemişim.” cümlesiyle olduğu yerde kalışını sevdim. Sözün bittiği yer orasıydı. Baba, kızının incinmesine hiç tahammül edemese de sevgisiz evliliğin olamayacağını düşünebilecek kadar sağduyulu çıktı.
Yan kahramanlar demişken Bülent ve Başak ikilisini atlamak olmaz. Sanırım, benim dizide favori çiftim onlar olacak. Doğru seçilmiş iki oyuncu ve uyumları çok iyi geldi bana. Kimlikleriyle uyumlu, sağlam diyaloglar yazılmış ve oyuncular da gerçekten hakkını verdiler. Pelin & Sinan çiftinin çıkmazlarını, travmalarını ve çatışmalarını yaşamadıkları için ana çifte bir tür model olacak “doğru ilişki” çifti oluşuyor diye düşünüyorum.
Ben maalesef ne Simay & Hakan ne de Havva & Necip ikilisini sevemedim. Gerçi hikâyeye katkılarının ne olacağını az çok sezebiliyorum ama Bülent ve Başak’taki doğru elektriği onlarda yakalayamadım.
Havva & Necip ikilisinin çocuk özlemi ve bunun için yapacakları, bunun yanında Necip’in ailenin başına öreceği çoraplar, öykünün yan yolları olarak düşünülmüş. Ana konusu net ve düz çizgili bir senaryoda bu çok normal ancak ilk bölüm izlenimim sürüyor. Necip benlik bir karakter değil!
Dikkatimi çeken bir diğer detay: Oldukça becerikli, hazırcevap, uyanık bir kadın olan Meliha’nın kızı Havva; annenin dominantlığının aksine sönük ve saf bir kadın… Aslında Tankut’un üniversite yıllarındaki pasif halini de hatırlayınca, güçlü anne figürünün, eğer Sinan gibi o çemberi kırmak için özel çaba harcanmazsa, ezik ve hayat acemisi bireyler yetiştirebileceğini gösteriyor. Bu da dizinin doğru iletilerinden biri geldi bana.
Yan kahramanlardan bu bölüm dikkatimi çekenlerden biri de Serkan. Küçücük bir rolde fark edilmeyi başardı. Umarım giderek etkisi artar..