Ölçütü, kendi içerisinde derecesi olan acı verici kavram. Bana göre pişmanlıkların en sınır noktası, en acı verici olanı bir kişinin, sevdiğin yakının kalbini kırmak ve kalbini kırdığının ertesi, siz barışmadan filanca sebepten dolayı ölmesi... İnsan kafayı yer vicdan azabı ve pişmanlıktan. Belki pişman duyduğunuz hatalarınızı telafi etme şansı daima vardır ancak sadece ölmüş kişilere karşı o pişmanlık asla onarılamaz. Sabah çok kırıcı, yaralayıcı ifadelerde bulunmuşsunuzdur annenize ya da babanıza ya da tanıdığınıza, akşam ise ölüm haberini alırsınız. Var mıdır bundan daha acı pişmanlık? Keşke kırmasaydım kalbimi! Demekten başka ne gelir elden? Çok şükür yaşamamış olsam bile bu durumu, düşünmek dahi pişman ettiriyor nedensizce.